منصور اسانلو، رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه، در روز پنج‌شنبه ( ۱۲ خرداد/۲ ژوئن) بعد از نزدیک به ۴ سال حبس، به طور موقت و با سپردن وثیقه آزاد شد. منصور اسانلو در سال‌های اخیر بارها از سوی مقامات جمهوری اسلامی به دلیل فعالیت‌های خود در جنبش کارگری ایران، بازداشت و زندانی شده است.

فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل‌ونقل بلافاصله بعد از آزادی منصور اسانلو، با صدور بیانیه‌ای از آزادی موقت این فعال کارگری ابراز خرسندی کرد. مقامات امنیتی گفته‌اند که آزادی اسانلو موقت و به قصد معالجات پزشکی است. با این‌حال برخی از سایت‌های حقوق‌بشری و خبری ایران آزادی اسانلو را آزادی قبل از اتمام دوران محکومیت زندان و در اثر فشارهای بین‌المللی می‌دانند.

آزادی منصور اسانلو در شرایطی صورت می‌گیرد که وی به همراه عده‌ای دیگر از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج، در اعتصاب غذا به سر می‌برد. کیوان صمیمی، عیسی سحرخیز، مجید توکلی و حشمت طبرزدی از دیگر زندانیان سیاسی این زندان هستند که به همراه اسانلو در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان در اعتصاب غذا به سر برده و وضعیت جسمانی برخی از آن‌ها وخیم گزارش می‌شود.

از سوی دیگر، آزادی این فعال کارگری همزمان با نشست سراسری «سازمان جهانی کار» صورت گرفته است. نشست این سازمان از روز دوشنبه ۹ خردادماه آغاز شده و به مدت ۲ دوهفته ادامه خواهد داشت. «سازمان جهانی کار» در سال‌های اخیر همواره خواهان آزادی منصور اسانلو و دیگر زندانیان فعال کارگری بوده و بارها خطاب به مقامات جمهوری اسلامی بیانیه صادر کرده و نسبت به سلامت اسانلو هشدار داده است.

دوره‌های پی‌درپی زندان

منصور اسانلو ابتدا در دی ماه سال ۱۳۸۴ در پی اعتراضات کارگری بازداشت شد و ۸ ماه را در زندان گذراند. وی نزدیک به ۳ ماه از این دوران را در سلول انفرادی به سر می‌برد. بعد از آزادی وی از این دوره‌ی زندان بود که در اثر تلاش‌های وی «سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه» به عضویت رسمی و دایمی «اتحادیه بین‌المللی کارگران حمل و نقل» و زیر نظر «سازمان جهانی کار» قرار گرفت. اسانلو بار دیگر در آبان ماه ۱۳۸۹ وقتی به همراه ابراهیم مددی، دیگر فعال سندیکایی عازم رسیدگی به وضع برخی کارگران اخراجی بود در خیابان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و ربوده شد. یک ماه بعد از این تاریخ، اسانلو با قرار وثیقه آزاد شد.

منصور اسانلو در تابستان سال ۱۳۸۶ برای بار سوم بعد از شرکت در اجلاس سالیانه «اتحادیه بین‌المللی کارگران حمل‌ونقل» در لندن بازداشت شد و از آن تاریخ در زندان به سر برده است. در این سال‌ها سلامت وی بارها به خطر افتاده و مورد آزار و اذیت و ضرب‌وشتم مقامات زندان قرار گرفته است. منصور اسانلو وضعیت جسمانی نامناسبی داشته و در زندان به بیماری قلبی دچار شده است و مقامات پزشکی دست‌کم ۳ بار رای به عدم اجرای مجازات زندان برای او داده‌اند که هربار این رای نادیده گرفته شده است. خواهر منصور اسانلو در اسفندماه سال گذشته اعلام کرده بود که ۳ رگ قلب برادرش مسدود شده و وی به معالجه و جراحی فوری نیاز دارد.

منصور اسانلو سال گذشته در نامه‌ای که با چهار زندانی سیاسی دیگر خطاب به رئیس‌جمهور برزیل نوشته بود، دفاع وی از حقوق انسانی سکینه آشتیانی، زنی که محکوم به سنگسار شده است را ستوده و از وی خواسته بودند تا در گفت‌وگو با مقامات ایرانی خواهان حفظ حقوق انسانی زندانیان ایرانی شده و آزادی آن‌ها را خواستار شود.

در سال های اخیر برخی دیگر از همکاران و هم‌فکران منصور اسانلو نیز به دلیل فعالیت‌های سندیکایی و کارگری بازداشت شده و در حبس به سر می‌برند. ابراهیم مددی، رضا شهابی و محمود صالحی برخی از این فعالان کارگری محبوس هستند که از حقوق اولیه‌ای مثل حق ملاقات حضوری با خانواده‌های خود محروم هستند

FS/SI