"اگر از آنچه در مناطق جنگی رخ می‌دهد عکس نگیرم، کسی هم از آن آگاه نخواهد شد". این‌ها واژه‌های آنیا نیدرینگ‌هاوس، عکاس جنگی آلمانی است که با نخستین گزارش تصویری‌اش از جنگ بالکان، افکار عمومی را به تعمق واداشت. عکس بالا یک سرباز آسیب دیده بوسنی را نشان می‌دهد که یک زن عابر پیاده به همراهی یک سرباز نیروهای سازمان ملل مشغول رساندن کمک‌های اولیه به او هستند. این سرباز اندکی بعد همانجا جان داد.

جنگ بالکان در سال ۱۹۹۱ در قلب اروپا آغاز گشت. جنگی که به باور نیدرینگ‌هاوس ، بسیاری از مردم به آن توجه‌ای نداشتند. بالکان در میان کشورهای خارج از مرزهای آلمان منطقه‌ای بود که نیدرینگ‌هاوس بیشترین اوقاتش را در آن به سر آورد، با آنکه در ابتدا، بنابه گفته خودش، محاصره سارایوو توسط شبه‌نظامیان صرب و ناامنی و زندگی روزانه پرمخاطره برایش طاقت فرسا بود.

عکس‌های موفق او به عنوان "تاثیرگذارترین تصاویر" مورد تقدیر قرار گرفتند و با همین عنوان در صفحه اول روزنامه‌ها و مجلات سراسر جهان نیز منتشر شدند. برای این موفقیت او می‌بایست در رقابت با دیگر عکاسان جنگی شرکت می‌کرد. عکس بالا تصویر یک زن عراقی را در سال ۲۰۰۳ نشان می‌دهد که همراه با کودکش از بصره می‌گریزد.

در سال ۲۰۰۵ آنیا نیدرینگ‌هاوس همراه با گروه عکاسان خبرگزاری آسوشیتدپرس، به خاطر گزارش‌های تصویری‌اش از جنگ عراق موفق به کسب جایزه پولیتزر شد که معتبرترین جایزه روزنامه‌نگاری به شمار می‌آید. تصویر بالا یک تفنگدار دریایی جوان ایالات متحده را در فلوجه نشان می‌دهد. این عکس از مجموعه عکس‌هایی است که درگیری‌های خشونت‌بار خیابانی در شهرهای عراق را به تصویر کشیده‌اند.

نیدرینگ‌هاوس از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ تهاجم آمریکا به عراق را با عکس‌هایش از فلوجه ثبت کرد. او برای نخستین بار موفق شد به عنوان خبرنگار همراه با یک واحد نظامی وارد مناطق بحرانی و پرخطر جنگی بشود. بدین ترتیب او خود را در معرض خطر قرار داده بود، چون عملیات آمریکایی‌ها در عراق بدون موافقت سازمان ملل انجام می‌گرفت.

نیدرینگ‌هاوس در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ بارها به افغانستان سفر کرد. در آنجا او به همکاری با کتی گانون، روزنامه‌نگار کانادایی پرداخت. این دو به طور مشترک یکسری داستان‌های همراه با عکس را منتشر کردند. در این عکس‌ها می‌توان به شکلی شگفت‌انگیز روال زندگی در افغانستان را دید. این تصاویر گویای آنند که جنگ چگونه بر زندگی حاکم می‌شود.

نیدرینگ‌هاوس در افغانستان موفق به ثبت چهره این جنگجوی طالبان نیز شد، عکسی که بیشتر به لحاظ ترکیب هنری‌اش جالب توجه است. منبع نور در بالا واقع شده که موجب گشته عکس بیشتر یادآور نقاشی‌های دوران رنسانس باشد. اما به جای کبوتر سپیدی که در برخی نقاشی‌های رنسانس دیده می‌شود در اینجا جنگجویی را با سربند سپید می‌بینیم.

نیدرینگ‌هاوس که از شمال تا جنوب افغانستان را زیر پا گذاشته بود، در یکی از یادداشت‌های خود نوشته است: «داستان انسان‌هایی که ناگزیرند به زندگی خود در مناطق جنگی ادامه دهند، یا اغلب فراموش شده یا ناخوانده مانده است. من با عکس‌هایم می‌کوشم به دیگران در درک بهتر زندگی و فرهنگ این انسان‌ها یاری کنم.» عکس بالا تصویری است از سه زن گدا در قندهار.

مستندسازی رویدادهای ورزشی سویه دیگر فعالیت‌های نیدرینگ‌هاوس بود که پیوسته آن را دنبال می‌کرد. گاه با نگاه کردن به این عکس‌ها می‌توان پی برد که او برای ادامه کارش ناگزیر بود دمی بایستد تا نفسی تازه کند. مثل سال ۲۰۱۲ که به لندن رفت و یوسین بولت را در بازی‌های المپیک با تصویری بی‌‌نظیر به ثبت رساند. او سریع‌ترین دونده جهان را با همان جدیتی به تصویر کشید که پیکر سربازان کشته شده در جبهه‌های جنگ را.