به گزارش روزنامه «رادیکال» چاپ ترکیه، عبدالله اوجالان رهبر «پ ک ک» یا همان حزب کارگران کردستان ترکیه می‌خواهد به چند دهه جنگ مسلحانه با دولت مرکزی پایان دهد. زمان فراخوان برای چنین مصالحه‌ای روز اول فروردین، یعنی هم‌زمان با آغاز سال نو شمسی تعیین شده است.

روزنامه «حریت» نیز با اشاره به این تصمیم نوشته است که اوجالان قصد دارد شخصا این فراخوان را به هواداران خود بدهد. او که از بیش از ده سال پیش در زندان جزیره ایمرالی در دریای مرمره در حبس است اخیرا مذاکراتی را با اعضای سازمان امنیت ترکیه شروع کرد. یکی از نتایج این مذاکرات اجازه دیدار و گفت‌گوی سه نماینده کرد پارلمان ترکیه با اوجلان بود. این دیدار در روز شنبه (۲۳ فوریه) انجام شد.

سه نماینده پارلمان ترکیه رهبران حزب کردی "آزادی و دموکراسی" هستند. اوجالان می‌خواهد جزییات مذاکراتش را در نامه‌ای به رهبری «پ ک ک» در شمال کردستان عراق (کوه‌های قندیل)، به اعضای این سازمان در اروپای غربی و به حزب قانونی "آزادی و دموکراسی"مطرح کند.

کناره گرفتن از جنگ مسلحانه اولین مرحله از تلاش‌هایی است که تاکنون «پ ک ک» برای قدم گذاشتن در مسیر یک مبارزه بدون خشونت برداشته است.

پایان جنگ به نفع دوطرف درگیر

به گزارش «رادیکال» اوجالان عقب‌نشینی مبارزان «پ ک ک» از ترکیه را برای ماه مه یا ژوئن آینده در نظر گرفته است. رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه از این اقدام تمجید کرده و قول داده که ارتش ترکیه مبارزان حزب کارگران کردستان ترکیه به خاک عراق را مورد حمله قرار ندهد.

قرار است «پ ک ک» مقرهای خود در شمال عراق را حفظ کند. اردوغان آخر هفته گذشته اعلام کرد که روز سه‌شنبه (۲۶ فوریه) در یک سخنرانی درباره مذاکرات با اوجالان توضیح خواهد داد.

مبارزه حزب کارگران کردستان ترکیه با دولت مرکزی از سال ۱۹۸۴ تاکنون بیش از ۴۰ هزار کشته برجای گذاشته است. بسیاری ناظران این مذاکرات دو طرف برای پایان دادن به جنگ را مثبت ارزیابی می‌کنند. آن‌ها بر این باورند که ترکیه باید برای ادامه توسعه خود و هم‌چنین ورود به اتحادیه اروپا ثابت کند که از حداقلی از پیشرفت در زمینه رعایت حقوق اقلیت‌ها و سایر موازین حقوق بشر برخوردار شده است.

ضرورت اصلاحات در قوانین ترکیه، چه در زمینه حقوق کردها و چه سایر آزادی‌ها، از جمله آزادی مطبوعات و حق بیان، یکی از مطالبات دائمی از حکومت ترکیه است. اصلاحاتی که تاکنون تنها وعده داده شده و قدم‌های ناچیزی در راه آن برداشته شده است.

برای کردها هم بهتر است که به جای جنگ با حکومت مرکزی برای به دست گرفتن سرزمینی فقیر، در روند توسعه اقتصادی پرشتاب ترکیه سهیم شوند. از ثروت این کشور برای پیشرفت خود بهره برند وبه جای ضربه زدن به فکر راه‌کاری برای توسعه بخش‌های کردنشین باشند. بخش‌هایی که تاکنون از رشد اقتصادی غرب ترکیه نصیب چندانی نبرده‌اند.