ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با صدور بیانیه‌ای ضمن نگرانی از ادامه اعتصاب غذای نسرین ستوده و تهدید سلامت وی دولت ایران را متهم کرد که از ارائه خدمات پزشکی به این زندانی حقوق بشری خودداری می‌کند. بیانیه با اشاره به گذشت شش هفته از اعتصاب غذای نسرین ستوده از حبس او در زندان انفرادی خبر می‌دهد.

نسرین ستوده در اعتراض به بدرفتاری با همسرش، رضا خندان، و ممنوع‌الخروج‌شدن دختر ۱۲ ساله‌اش از روز ۲۶ مهر (۱۷ اکتبر) اعتصاب غذا کرده و به گفته همسرش اینک در وضعیتی است که باید هر روز به بهداری بیمارستان منتقل شود. رضا خندان که در چهلمین روز اعتصاب غذای ستوده با او دیدار کرده، گفته است که وزن همسرش تا ۴۳ کیلوگرم کاهش یافته و احتمالا بیش از این هم کاهش خواهد یافت. خندان همچنین به سایت کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفته است که مقام‌های زندان اوین او را به خاطر اعتصاب غذا تنبیه کرده و ۲۰ روز در زندان انفرادی نگاه داشته‌اند.

نسرین ستوده از ۱۳ شهریور سال ۱۳۸۹ در بازداشت به‌سر می‌برد. او که قبلا از زندانیان سیاسی دفاع می‌کرد، در دادگاه به جرم "اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ و تبانی علیه نظام و عضویت در کانون وکلا" به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده است. قوه قضائیه جمهوری اسلامی خانم ستوده را همچنین به‌خاطر تظاهر به بی‌حجابی به ۵۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم کرده است.

اواخر ماه اکتبر امسال پارلمان اروپا اعلام کرد که جایزه ساخاروف در سال ۲۰۱۲ را به نسرین ستوده و جعفر پناهی اعطا می‌کند. این جایزه هر سال به کسانی داده می‌شود که در دفاع از حق آزادی بیان و حقوق بشر صدای خود را بلند کرده و قربانی ندای اعتراضی شده‌اند.

در بیانیه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا از حکومت ایران خواسته شده است که برخورد غیرقابل قبول خود با نسرین ستوده را پایان دهد و او و بیش از ۳۰ زندانی سیاسی زن دیگر را که در بازداشتگاه اوین به‌سر می‌برند بی‌درنگ آزاد کند.

نامه سرگشاده فعالان مدنی به نسرین ستوده

در همین حال، روز جمعه، ۳۰ نوامبر، ۳۰۰ فعال مدنی در نامه‌ای سرگشاده به نسرین ستوده ضمن ستایش از تلاش و پایداری وی در راه دفاع از عدالت از این که اعتصاب غذا سلامت وی را به شدت تهدید کند ابراز نگرانی کرده‌اند. آنها در این نامه نوشته‌اند: « سخت از انتهای راهی که شما در پیش گرفته‌اید، می‌ترسیم. نه مرگ، که فردای ایران بی نسرین ستوده سخت هراسانمان کرده است».

امضاکنندگان نامه سرگشاده که شماری از آنها خود نیز مدتی را در زندان به سربرده‌یا با محدویت‌ها و ممنوعیت‌ها دست‌و‌پنجه نرم کرده‌اند، در ادامه نامه‌اشان به بازتاب داخلی و بین‌المللی اعتصاب غذای ستوده اشاره کرده و نوشته‌اند: «مطالبه‌ی به حقِ شما را جز آنان که خود را به نشنیدن می‌زنند، همگان شنیده‌اند. به عنوان کسانی که در دشوارترین روزهای زندگی‌شان پناه و دلگرمی خانواده‌هایشان بودید و به عنوان کسانی که شما را اسوه‌ای در مکتب پاسداری از مقام انسان و عدالت می‌دانند از شما خواهش می‌کنیم اعتصاب غذای خود را بشکنید.» امضاکنندگان نامه در پایان مسئولیت بروز هرگونه اتفاق ناگواری برای خانم ستوده را متوجه حکومت دانسته‌اند