از نظر دولت آلمان آموزش نیروهای امنیتی افغانستان و ساختار چنین نظامی برای آینده این کشور از اهمیت بسیار برخوردار است. در "طرح افغانستان" دولت آلمان آمده است، تنها زمانی که سربازان و نیروهای انتظامی افغانی قادر به تأمین امنیت خود باشند، می‌توان از عقب‌نشینی گام به گام نیروها از این کشور سخن راند، ولی چنین ارتش نیرومندی وجود ندارد.

به‌طور رسمی شمار سربازان ارتش افغانستان بالغ بر ۳۸ هزار نفر اعلام شده است. بسیاری از ایشان بیش از بیست سال در جنگ داخلی شرکت داشته‌اند و این بار به خدمت ارتش دولت جدید درآمده‌اند.

از نظر دولت آلمان، به دلیل گریز از خدمت سربازی جوانان و نارسایی در آموزش نظامی، شمار سربازانی که می‌توان وارد عملیات کرد تنها حدود ۱۶ هزار نفر است. حال جامعه‌ی بین‌الملل قصد دارد تا پایان سال ۲۰۱۰ میلادی حدود ۷۰ هزار سرباز افغانی را آموزش دهد.

پادگان نزدیک به شهر "مزار شریف" در شمال افغانستان مرکز آموزش ارتش آلمان است که جوانان افغانی را در دوره‌های ده هفته‌ای آموزش می‌دهد. تمرینات واقعی بر روی زمین خاکی و در فضای باز صورت می‌گیرد. خودروهای نظامی از نوع "رنجر"، به رنگ زرد و قهوه‌ای و نیز اونیوفورم‌ها را نیروهای آمریکایی تأمین کرده‌اند. ولی سلاح کالاشنیکوف هنوز از مجموعه‌ی بازمانده‌های سلاح‌های پیشین است. نیروهای آلمانی بیشتر آموزش دهنده هستند و به شکل‌گیری ساختار ارتش این کشور و تربیت فرماندهان یاری می‌رسانند.

یک افسر ارتش آلمان مسئول در این زمینه می‌گوید: «هدف این است که تا پایان سال ۲۰۰۸ در شش مرکز استان‌های شمالی کشور دستکم ۷۰۰ سرباز افغانی مستقر شوند. لااقل در این منطقه شمالی باید بتوان امنیت بیشتری را تأمین کرد.»

هم‌اکنون در شمال افغانستان حدود ۵۰ آموزشگر آلمانی در گروه‌های عملیاتی آموزشی و ارتباطی با آموزشگران آمریکایی همکاری دارند. آمریکا نقش رهبری را در مورد اصلاحات در امور امنیت بر عهده دارد و به همین دلیل هزینه‌‌ی امور آموزش را تأمین می‌کند.

افسر ارتش آلمان می‌گوید که آلمانی‌ها در مورد انگیزه‌های سیاسی و ایدئولوژیک سربازان اطلاع چندانی ندارند، ولی این سربازان در آموزش "انگیزه‌‌ای بسیار قوی" از خود نشان ‌می‌دهند.

بیش از یک سوم این سربازان توان خواندن و نوشتن دارند و باید سوگند وفادارای به قانون اساسی افغانستان یاد کنند.

آموزشگران آلمانی در این زمینه که نیروهای شورشی و یا بنیادگرایان طالبان به احتمال در تلاشند تا در ارتش افغانستان نفوذ کنند و یا اطلاعاتی به خارج انتقال دهند، قادر به تشخیص نیستند.