اتحادیه اروپا عاملان اعمال خشونت علیه زنان را تحریم کرد
۱۴۰۱ اسفند ۱۶, سهشنبه
اتحادیه اروپا یک روز پیش از "روز جهانی زن" تحریمهایی را علیه مقامات شش کشور به دلیل اعمال خشونت و نقض حقوق علیه زنان اعلام کرد. از زندان قرچک ایران به عنوان محل آزار و تهدید به تجاوز جنسی علیه زنان یاد میشود.
تبلیغات
اتحادیه اروپا ۹ فرد و سه نهاد رسمی شش کشور را به اتهام اعمال خشونت علیه زنان به فهرست تحریمهای خود اضافه کرد. این افراد و نهادها اجازه ورود به قلمرو اتحادیه اروپا را ندارند و هر نوع دارایی آنها در این اتحادیه مسدود میشود.
بر اساس سندی که خبرگزاری فرانسه مشاهده کرده، این تحریمها دو افسر پلیس مسکو، سرهنگ دوم الکساندر فدورینوف و فرد تحت امر او، ایوان ریابوف را هدف قرار میدهد که متهم به دادن فرمان دستگیری و شکنجه زنان معترض ضد جنگ هستند.
همچنین از سرلشکر نیکلای کوزنتسوف، فرمانده نیروهای ویژه روسیه و سرهنگ رامیل ایباتولین، فرمانده تانک نام برده میشود، که واحدهای آنها به تجاوز جنسی و خشونت جنسی سیستماتیک در اوکراین متهم هستند.
از افغانستان، ندا محمد ندیم، وزیر آموزش عالی طالبان و محمد خالد حنفی، وزیر امر به معروف و نهی از منکر و سرکوب زنان نیز نام برده شده است.
محمد ندیم به محروم کردن زنان از تحصیل و خالد حنفی به "محدود کردن آزادی بیان و اعمال مجازاتهای سخت و خشونت علیه کسانی که به فرمانهای طالبان احترام نمیگذارند" متهم است.
در سودان جنوبی، کمیسر ناحیه مایاندیت، گاتلواک نیانگ هوث، و از ناحیه کوچ، گوردون کوانگ بیل، گفته میشود که «از خشونت جنسی بهعنوان یک تاکتیک جنگی به طور گسترده و منظم استفاده کردهاند و آن را برای پاداش و حقی برای مردانی که در درگیریها شرکت کردهاند، به کار گرفتهاند.»
گفته می شود معاون وزیر کشور میانمار، توئه اویی، به ماموران امنیتی نظامی اجازه داده است تا از "برهنگی اجباری، تجاوز جنسی، شوک الکتریکی، سوزاندن دستگاه تناسلی و خشونت بیش از حد در حین بازداشت و بازجویی خودسرانه مردان، زنان و اعضای جامعه الجیبیتی استفاده کنند".
توئه اویی، رئیس سابق دفتر رئیس امور امنیت نظامی میانمار است که به طور جداگانه از آن به عنوان یک سازمان مسئول اعمال "خشونت جنسی سیستماتیک و گسترده و مبتنی بر جنسیت" نام برده شده است.
در میان نهادهای تحریمشده اتحادیه اروپا، زندان قرچک ایران در استان تهران به عنوان محلی ذکر شده که زندانبانان آن، زنان را برای گرفتن اعترافات دروغین مورد آزار جنسی و تهدید به تجاوز جنسی قرار دادهاند.
در سوریه نیز گفته میشود که دولت به گارد ریاستجمهوری دستور داده است "از خشونت جنسی و جنسیتی برای سرکوب و ارعاب مردم سوریه، بهویژه زنان و دختران" استفاده کند.
انتظار میرود این نامها در اواخر روز سهشنبه ۷ مارس (۱۶ اسفند) به طور رسمی به فهرست تحریمهای اتحادیه اروپا اضافه شوند. با این حال منابع دیپلماتیک به خبرگزاری فرانسه تایید کردند که این تحریمها توسط کشورهای عضو تایید شده است.
ووپکه هوکسترا، وزیر خارجه هلند در یک اطلاعیه مطبوعاتی اعلام کرد: «ما با اعمال این تحریمها، پیام روشنی به عاملان این خشونتها میفرستیم که از پیامدهای جنایات خود خلاص نخواهند شد.»
وزیر خارجه هلند گفت: «این همچنین پیامی برای قربانیان است: اتحادیه اروپا از شما در هر کجای جهان که باشید حمایت خواهد کرد. تحریمها راهی قدرتمند برای ما در دفاع از ارزشهای جهانی و در راستای به کرسی نشاندن تغییرات بینالمللی است.»
او افزود که اتحادیه اروپا از گسترش این فهرست برای گنجاندن سایر عاملان خشونت جنسی تردید نخواهد کرد.
گیسوبُران؛ نماد خشم و سوگواری
در اعتراض به مرگ مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد شماری از زنان ایرانی در حرکتی نمادین گیسوان خود را بریدند. این آیین از رسوم دیرینه ایرانیان در سوگواری است که حال به نمادی از خشم و اعتراض تبدیل شده است.
در اعتراض به مرگ مهسا (ژینا) امینی در بازداشت گشت ارشاد شماری از زنان ایرانی و حتی زنانی از دیگر کشورها در حرکتی نمادین گیسوان خود را بریدند. گیسو بریدن یا "زلف گشودن" بخشی از آیین دیرینه سوگواری در میان ایرانیان و همچنین ملتهای مختلف دیگر است.
به روایت معترضان، بریدن مو به نمادی از خشم تبدیل شده است. شهلا شفیق جامعه شناس، پژوهشگر و نویسنده ایرانی مقیم فرانسه در این باره مینویسد: «يکی از معناهای نمادين اقدام زنانی که برای اعتراض به حجاب اجباری گيسو میبرند اين است: شما هستی مرا با رشته مو و گيسوانم به بند کشيدهايد، پس من اين رشته را میبرم.»
عکس: Michael Kuenne/PRESSCOV/ZUMAPRESS.com/picture alliance
در اساطیر ایران باستان، ایزد بانوی مادر، سرور آسمان و طبیعت و همچنین نماد باران و باروری محسوب میشد. از همین رو است که گیسوبُران زنان اهمیت مییابد؛ زیرا به معنای قطع باروری و برکت تلقی میشود.
عکس: Mert Alper Dervis/AA/picture alliance
یکی از قدیمیترین آثار بازتاب آیین بریدن مو در "گیلگمش" به ثبت رسیده است. گیلگمش در سوگ یار نزدیک خود انکیدو موهایش را میبرد و میگوید: «دستور میدهم تا همه مردم اورک برتو بگریند و مویه مرگ سر دهند، مردم از اندوه سر خود را فرود خواهند آورد و آن هنگام که به زیر خاک روی، برای تو موهایم را بلند خواهم کرد.
عکس: Yiannis Kourtoglou/REUTERS
در شاهنامه فردوسی نیز فرنگیس همسر سیاوش در سوگ او او گیسوی خود را میبرد: همه بندگان موی کردند باز/ فرنگیس مشکین کمند دراز/ برید و میان را به گیسو ببست/ به فندق گل ارغوان را بخست
عکس: Ervin Shulku/ZUMAPRESS.com/picture alliance
حافط نیز در اشعار خود به این آیین اشاره کرده است و میگوید:« گیسوی چنگ بِبُرّید به مرگِ مِیِ ناب/ تا حریفان همه خون از مژهها بگشایند
عکس: Quinn Bender/ZUMAPRESS.com/picture alliance
سلمان ساوجی از شاعران قرن هشتم هجری هم در اشعار خود به بریدن مو اشاره کرده و میگوید:« ای صبحدم، چه شد که گریبان دریدهای/ وی شب، چه حالت است که گیسو بریدهای/ ای پرچم، از برای چه مو باز کردهای/ وی سنجق، از عزای که گیسو بریدهای
عکس: Remon Haazen/ZUMAPRESS.com/picture alliance
سیمین دانشور هم در رمان "سووشون" از درخت گیسو نوشته است: « «درخت گیسو در تمام گرمسیر معروف است. اول بار که درخت گیسو را دیدم، از دور خیال کردم درخت مراد است. نزدیک که رفتم دیدم گیسهای بافته شده به درخت آویزان کردهاند؛ گیسهای زنهای جوانی که شوهرهایشان جوانمرگ شده بود.»
عکس: Mert Alper Dervis/AA/picture alliance
نجمالدین گیلانی و همکاران در کتاب "بررسی تحلیلی و تطبیقی سوگ آئینهای لری و کردی با سنت سوگواری در شاهنامه به "خراشیدن روی و برین گیسو" و پیچاندن آن به دور دست در میان اقوام ایرانی کرد و لر اشاره میکند. در آیین چمر که در میان مردم استانهای کرمانشاه، ایلام و لرستان رواج دارد، زنان به زاری پرداخته و گیسوی خود را پریشان میکنند.
عکس: Fredrik Persson/TT NYHETSBYRÃ N/picture alliance
بریدن مو تنها مختص فرهنگ ایران نیست. چهارم مهرماه، هزاران تن از زنان کرد شمال سوریه در همبستگی با زنان ایرانی تجمعی برپا کردند و شمار زیادی از آنان به نشانه اعتراض گیسوان خود را بریدند. ملک موسو، خواننده مشهور ترکیهای نیز در حمایت از جنبش اعتراضی زنان، هنگام اجرای کنسرت موهایش را چید.