اجلاس آمریکا و آفریقا در واشنگتن؛ رقابت با چین و روسیه
۱۴۰۱ آذر ۲۲, سهشنبه
ایالات متحده مسیر بهبود روابط با آفریقا و جبران سهلانگاریهای گذشته را در پیش گرفته تا از رقیبان اصلی خود عقب نماند. دولت دونالد ترامپ به کشورهای آفریقایی اهمیتی نمیداد و به گسترش نفوذ چین و روسیه در آنها بیاعتنا بود.
تبلیغات
دونالد ترامپ، رئیس جمهوری پیشین آمریکا زمانی در نشست رایزنی با نمایندگان کنگره درباره قوانین مهاجرت، برخی کشورهای آفریقایی را "چاه مستراح" خوانده و پرسیده بود، چرا ایالات متحده باید پذیرای شهروندان این کشورها باشد.
استفاده از این تعبیر با واکنش انتقادی بینالمللی گستردهای روبرو شد و دفتر نمایندگی اتحادیه آفریقا در واشنگتن آن را توهینآمیز و نژادپرستانه خواند.
گرچه ترامپ و برخی نزدیکانش به کار بردن این عبارت را تکذیب کردند اما برخی حاضران در نشست یاد شده آن را تائید کردند.
افزون بر این، رئیس جمهوری پیشین آمریکا همواره سیاست بیاعتنایی و عناد با کشورهای آفریقایی را دنبال میکرد و حتی مدتها سفارتخانههای ایالات متحده در برخی کشورهای آفریقایی را بدون سفیر گذاشته بود.
چرخش در سیاست آمریکا در قبال آفریقا در دولت بایدن
با ورود جو بایدن به کاخ سفید در ژانویه سال پیش سیاستهای آمریکا در قبال کشورهای قاره آفریقا دستخوش یک تحول و دگرگونی آشکار شد.
یکی از تبلورهای این تغییر برگزاری اجلاس مشترک سران آمریکا و بیش از ۵۰ کشور آفریقایی است که کار خود را روز سهشنبه، ۱۳ دسامبر (۲۲ آذر) در واشنگتن آغاز کرد.
اکنون توجه به قاره آفریقا که ۵۵ کشور را شامل میشود بسیار زیاد شده و دولتمردان ایالات متحده نیز میدانند که این کشورها در آینده جهان چه نقش محوری و با اهمیتی خواهند داشت.
تورم، افزایش بهای انرژی، تاثیر جنگ تحاوزکارانه روسیه علیه اوکراین بر قیمت مواد غذایی و تغییرات اقلیمی از جمله مسائلی است که قرار است در این اجلاس درباره آنها بحث و رایزنی شود.
افزایش نسبت آفریقاییها به جمعیت جهان
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه دولت بایدن در تازهترین بازدید خود از چند کشور آفریقایی در ماه اوت با اشاره به این که تا سال ۲۰۲۵ از هر چهار شهروند جهان یکی آفریقایی خواهد بود گفت، این مسئله نه تنها سرنوشت این قاره که سرنوشت کل جهان را شکل خواهد داد.
افزون بر این، آفریقا دارای بزرگترین منطقه آزاد تجاری جهان و اکوسیستمی بسیار متنوع است و کشورهای آفریقایی بیش از یک چهارم اعضای سازمان ملل هستند و آرای آنها در تصمیمگیریهای این نهاد بینالمللی بسیار اهمیت دارد.
بلینکن میگوید، استراتژی ایالات متحده مبتنی بر این شناخت است که آفریقا یک قدرت ژئوپولیتیک عظیم است که گذشته ما را شکل داده و اکنون و آینده ما را هم شکل میدهد.
به باور او حل چالشهای جهانی در عرصههای گوناگون فقط در همکاری با اتحادیه آفریقا و کشورهای عضو آن امکانپذیر خواهد بود.
وزیر خارجه آمریکا میگوید، چه در زمینه مقابله با پاندمی، ایجاد فرصتهای اقتصادی و مبارزه با بحرانهای آب و هوایی و چه در عرصه گسترش دسترسی به انرژی، احیای دموکراسیها یا تقویت نظم آزاد جهانی، اگر به عنوان شریکان برابر همکاری نکنیم به هیچ یک از این اهداف دست پیدا نخواهیم کرد.
ضرورت رقابت با چین و روسیه
میشائیل اوهنلون، کارشناس امور آفریقا در موسسه بروکینگز اعتقاد دارد، بدیهی است که آمریکا در آفریقا در پی تامین امنیت ملی خود از طریق مبارزه با تروریسم هم هست اما تامین منافع اقتصادی، به خصوص در رقابت با چین و روسیه نیز نقش مهمی دارد.
او به کانال یک تلویزیون آلمان (ARD) میگوید، چین و روسیه در آفریقا بسیار فعال هستند و طبیعی است که اگر آمریکا بخواهد موقعیت خود در سطح جهانی را حفظ کند باید با آنها وارد رقابت شود.
قاره آفریقا دارای مواد خام و ذخایر زیرزمینی با ارزشی است که صنایع خودروسازی و غولهای فناوری ایالات متحده به شدت به آنها وابسته هستند.
به گفته کارشناس موسسه بروکینگز، برای تولید خودروهای برقی و تامین نیاز روزافزون به دستکاههای الکترونیکی مدرن به مواد معنی مانند کولتان و خاکهای کمیاب احتیاج است که به عنوان مثل در کنگو استخراج میشوند.
او افزود، در اغلب موارد منبع جایگزین برای تامین این مواد کشور چین است که ایالات متحده نمیخواهد خود را وابسته به آن کند.
مقابله با تغییرات اقلیمی، تامین امنیت غذایی و تقویت سیستم بهداشتی از جمله مسائلی است که قرار است در اجلاس واشنگتن درباره آنها گفتوگو شود. جو بایدن وعده داده به تلاش برای پذیرش اتحادیه آفریقا در جمع کشورهای گروه ۲۰ ادامه دهد.
مری کاترین فی، مامور ویژه دولت بایدن در امور آفریقا انتظار دارد که این اجلاس گام مهمی در نزدیکی بیشتر روابط آمریکا و کشورهای آفریقایی باشد.
او ابراز امیدواری کرده که شرکتکنندگان آفریقایی اجلاس با این احساس به خانه بازگردند که مشارکت و همکاری با ایالات متحده برای زندگی روزمره شهروندان آفریقا تحولات بزرگی ایجاد میکند.
آوارگان آفریقا به کجا پناه می برند؟
شمار آوارگان آفریقایی، که به دلیل بحرانهای داخلی و یا به دلیل بلایای طبیعی سرزمین خود را ترک می کنند رو به افزایش است. اما شمار کشورهای پذیرنده این آوارگان ثابت مانده است. اوگاندا در راس کشورهای آوارهپذیرآفریقا است.
عکس: Getty Images/AFP/S. Heunis
۳۰ میلیون انسان بی خانمان
در مجموع بیش از ۳۰ میلیون انسان در آفریقا به عنوان آواره یا مهاجر کشور خود را ترک کرده و یا از آن گریختهاند. این کودک اهل سودان جنوبی یکی از صدها کودکی است که در یکی از اردوگاههای آوارگان در اوگاندا مأمنی برای خود یافته است.
عکس: Imago/ZUMA Press/G. Cloarec
سودان جنوبی
در اواخر ماه آوریل ۲۰۱۸ حدود ۲،۳ میلیون نفر از سودان جنوبی گریختهاند. بیشتر این آوارگان به اوگاندا پناه بردهاند. اوگاندا که به دلیل سیاست های لیبرالی اش در مورد آوارگان همواره مورد تقدیر بوده، اخیرا به دلیل سواستفاده از کمکهای مالی دریافتی برای سرپرستی پناهندگان مورد انتقاد شدید قرار گرفته است. در پایان ۲۰۱۸ از شمار آواراگان اوگاند ۳۰۰ هزار نفر کاسته شد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/J. Patinkin
راهی دراز
جمهوری دموکراتیک کنگو به لحاظ قومی یکی از متنوع ترین کشورهای جهان است. تنش میان این قومیت ها از دلایل اصلی ادامه خشونت در این سرزمین و در پی آن مهاجرت اجباری مردم آن است. قربانیان اصلی حملات شورشیان شبهنظامی به ویژه در جنوب شرقی این کشور عمدتا مردم عادی وغیرنظامی هستند.
عکس: Getty Images/AFP/P. Moore
جمهوری دموکراتیک کنگو
بیش از ۸۰۰ هزار انسان از جمهوری دموکراتیک کنگو گریختهاند که بیشترشان به اوگاندا پناه بردهاند. ۴،۴ میلیون انسان نیز در همین سرزمین آواره هستند.
عکس: imago-images/Xinhua/A. Uyakani
کنیا مقصد آوارگان سومالی
قحطی و ناآرامی معضلی ست که سومالی سالها از آن رنج می برد. بیش از صدها هزار سومالیایی برای گریز از آن به سرزمین های همسایه همچون اتیوپی و کنیا پناه بردهاند. سومالی فاقد یک دولت مرکزی است. اسلام گرایان افراطی گروه "شباب"، شاخهای از القاعده، اداره بخش بزرگی از جنوب این کشور در دست دارد. با این حال نبرد نیروهای حافظ صلح اتحادیه آفریقا با آنان همواره موفقیت آمیز بوده است.
عکس: Getty Images/AFP/R. Schmidt
سومالی
تعداد گریختگان کشور سومالی تقریبا به میزان گریختگان کشور کنگو است. کنیا بزرگترین کشور میزبان آنان است. اردوگاه پناهندگان داداب که در در شرق کنیا واقع است، تا چند سال پیش ازجمله بزرگترین اردوگاههای پناهندگی در جهان محسوب می شد. در حال حاضر هنوز ۲۰۰ هزار آواره در این اردوگاه بسر می برند.
عکس: picture-alliance/AP Photo/J. Delay
فرار نسلها
برخی ساکنان اردوگاه داداب در همین جا به دنیا آمده اند. گریز و آوارگی سبب محرومیت آنان از کانون خانواده است. طبق قوانین کنیا آنها بدون اجازه حق خروج از اردوگاه پناهندگان را ندارند.
جمهوری آفریقای مرکزی پس از استقلالش از فرانسه در سال ۱۹۶۰ هنوز نیز فاقد ثبات سیاسی است. در سال ۲۰۱۳ شورشیان مسلمان سلکا قدرت را در این سرزمین به دست گرفتند، در سرزمینی که مسیحیان اکثریت جمعیت آن را تشکیل میدهند. بعدها اما تحت فشارهای بین المللی این شورشیان ناچار به پذیرش یک دولت انتقالی شدند. اما خشونت پایان نگرفت و این جمهوری عملا امروز دو پاره شده است.
عکس: Kouam Joel Honore
بوروندی
وقتی پیر انکورونزیزا رییس جمهور بوروندی در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که قصد دارد برای سومین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود، بوروندی بار دیگردستخوش بحران شد. اقتصاد کشور پیوسته از بی ثباتی و ناامنی سیاسی رنج میبرد و مردم از نقض حقوق بشر، همانند آدم ربایی و شکنجه توسط دستگاه امنیتی و همچنین جنبش جوانان حزب حاکم، به ستوه آمده بودند.
عکس: picture-alliance/ dpa
آفت ماندگار تنش
بوروندی یکی از فقیرترین کشورهای جهان است. از زمان جنگ داخلی ۱۲ ساله (۲۰۰۵ـ ۱۹۹۳) این کشور هنوزهم آرامش و ثبات خود را نیافته است. پس استقلال این کشور همچنان جنگ داخلی میان اقلیت توتسی و اکثریت هوتو ادامه دارد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/Abdi Warsameh
نیجریه
تنش و درگیریهای قومی و مذهبی علت اصلی بحران انسانی در نیجریه است. حمله های تروریست های بوکو حرام پیش از همه در ایالتهای شمالی بورنو، یوبه و آداماوا وقوع می یابد. در بخش مرکزی و در جنوب کشور خشونت و در گیری میان کشاورزان و عشایر دامدار افزایش یافته است. هزاران نفر در این درگیریها کشته و یا به اجبار از نیجریه گریختهاند.
عکس: Getty Images/AFP/S. Heunis
میان مرگ و زندگی
نیجریه از پرجمعیت ترین کشورهای آفریقایی به شمار میآید. در سالهای اخیر هزاران نفر اما در حملههای سازمان تروریستی اسلامگرای افراطی بوکو حرام جان خود را از دست دادهاند. در چنین شرایطی اما جنبش استقلالطلبانه نیز در ایالت های شمالی این کشور گسترش می یابد. طرح قوانین شریعت اسلامی در بسیاری از ایالت های نیجریه هم به تنش در این کشور افزوده و هزاران مسیحی را به گریز واداشته است.