نشریه معتبر آلمانی اشپیگل روز شنبه (۲۱ مه) تفسیری را در بخش آنلاین خود به چاپ رسانده و در آن به اختلاف نظر باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل پرداخته که روز جمعه در کاخ سفید با یکدیگر دیدار کردند. برگردان خلاصه این تفسیر:

باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا یک روز قبل از دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، شجاعت تظاهرکنندگان کشورهای عرب را ستود و به دیکتاتورهای کشورهای عرب اعلام کرد که یا اصلاحات بنیادین را آغاز کنند یا قدرت را به رهبر دیگری واگذارند و راه را بر تحولات کشورشان نبندند.

اوباما در این سخنرانی در ارتباط با خاورمیانه بر لزوم تشکیل "کشور مستقل فلسطین در مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷" تاکید کرد. او با این سخنان موضع خود را در رابطه با خاورمیانه کاملا روشن و آشکار گفت.

این سخنان اوباما می‌تواند نگرشی نو از ارتباط آمریکا با جهان عرب و اسرائیل تفسیر شوند؛ چه در ارتباط با دیکتاتورهای پیشین کشورهای عربی که آمریکا طرح دوستی با آنان را ریخته بود و چه در ارتباط با اسرائیل، متحد صمیمی‌این کشور که به هیچ وجه با مرزهای ۱۹۶۷ برای طرح صلح با فلسطینیان موافق نیست.

اسرائیل ناراضی است

سیاست راهبردی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در مورد خاورمیانه مدیریت اختلافات است، نه حل آنها. نتانیاهو این سیاست را همواره پیش برده و خلاف اوباما می‌کوشد خاورمیانه را در همان شرایط گذشته نگاه دارد. نتانیاهو در نظر دارد برنامه شهرک‌سازی را ادامه دهد و در سواحل غربی رود اردن نیز حضور نظامی‌داشته باشد.

نتانیاهو سه دلیل عمده در دست دارد و به نظر او این سه دلیل برای رد یا تعویق گفت‌و‌گوها و متهم کردن فلسطینیان به مخالفت با صلح کافی هستند. اول این که نتانیاهو گفت‌و‌گو با دولتی را که در آن حماس حضور دارد رد می‌کند، زیرا حماس هدفش ازمیان بردن اسرائیل است. نخست وزیر اسرائیل همچنین به عنوان پیش‌شرط مذاکرات، از فلسطینیان می‌خواهد که اسرائیل را به عنوان یک کشور یهودی بپذیرند. و سوم این که او شرق اورشلیم (بیت المقدس) را بخشی از خاک اسرائیل می‌داند و در این مورد حاضر به مذاکره نیست.

نانیاهو همواره تردید دارد که سخنان محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را در تحقق صلح جدی بگیرد. او این تردید را به رغم پیشنهادات رئیس سازمان اطلاعاتش که گفت‌و‌گو با رهبری میانه‌رو چون عباس را پیشنهاد می‌کند، همچنان ادامه می‌دهد. او اگرچه مدت‌هاست راه حل دو کشور اسرائیل و فلسطین را پذیرفته، اما هیچ‌گاه مرزهای این دو کشور را مشخص نکرده و همواره از پاسخ‌گویی به این سوال طفره رفته است.

صلح، اگر اسرائیل می‌خواست

سیاست راهبردی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در باره خاورمیانه مدیریت اختلافات است، نه حل اختلافات. نتانیاهو این سیاست را همواره پیش برده است. سیاستی بر مبنای حل مشکل خاورمیانه می‌توانست این گونه باشد که نخست‌وزیر اسرائیل راه حل نهایی خود را برای حل اختلافات با فلسطینیان روشن و واضح شرح دهد. او می‌توانست به صراحت بگوید که اسرائیل برای برقراری صلح با فلسطینیان چه شروط و پیشنهاداتی دارد.

نتانیاهو اما به جای اعلام پیشنهادهای مشخص برای برقراری صلح تنها به واکنش در برابر پیشنهادات دیگران بسنده می‌کند. او در مقابل پیشنهاد اوباما در مورد لزوم تشکیل "کشور مستقل فلسطین در مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷" می‌گوید که «این مرزها غیر قابل دفاع‌اند».

نتانیاهو اگر بخواهد صلح واقعی در خاورمیانه برقرار کند باید چون آریل شارون، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل عمل کند. زمانی که شارون تصمیم گرفت نیروهای اسرائیل را از نوار غزه خارج سازد، به طور دقیق و واضح تصمیم‌اش را بیان کرد. او در آمریکا در این مورد گفت، زمان آن فرا رسیده که ما خود را از رویای اسرائیل بزرگ رها سازیم. او بعد از این سخنان نیروهای اسرائیل را از نوار غزه فراخواند.

نتانیاهو اگر بخواهد تغییراتی را در روابط اسرائیل و فلسطینیان به جریان اندازد باید چون شارون سخن راند. محل ایراد این سخنان هیچ اهمیتی ندارد، اگرچه اکنون رام الله مکانی بسیار مناسب برای چنین سخنانی است.

Juliane von Mittelstaedt
AJ/SJ