ایرانیان خارج از کشور با برگزاری تجمعاتی در شهرهای مختلف مجدداَ به اعدام ۵ تن از زندانیان سیاسی در ایران اعتراض کردند. این ۵ نفر سحرگاه یکشنبه "پنهانی" و در غیاب خانواده‌ها و وکلای آنها اعدام شدند.

ساعت ۱۰ روز دوشنبه، ۲۰ اردیبهشت، به دعوت "کمیته نروژی-ایرانی حمایت از مبارزات مردم ایران" در اسلو تجمعی رو‌به‌روی سفارت ایران برگزار شد. در استکهلم، واشینگتن، دوبلین و برلین نیز ساعت پنج عصر به وقت محلی تجمعاتی برگزار شد. طبق اطلاعات به‌ دست آمده، تجمع در برلین به دعوت "کمیته بین‌المللی علیه اعدام" روبه‌روی سفارت جمهوری اسلامی انجام شد. به دعوت همین کمیته قرار بوده است ساعت شش و نیم نیز در هامبورگ یک تجمع اعتراضی برگزار شود. برای اعتراضی مشابه در ساعت شش عصر در بروکسل نیز "فدراسیون اروپرس" به تجمع در مقابل سفارت ایران در این شهر فراخوانده است.

همچنین صبح روز دوشنبه، کنسلوگری ایران در شهر فرانکفورت آلمان شاهد تجمع اعتراضی جمعی از ایرانیان بود که به دعوت مادران عزادار این شهر در آن‌جا گرد آمده بودند. این تجمع که از ساعت ۱۱ صبح شروع شده بود، تا یک بعد از ظهر ادامه یافت.

فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان پنج زندانی سیاسی‌ای بودند که صبح روز یک‌شنبه ۱۹ اردببهشت در ایران به دار آویخته شدند.

این افراد متهم به ارتباط با گروه‌های تروریستی و اقدام در این جهت بوده‌اند. اما نه ‌تنها این اتهامات از سوی وکلا و خود آنها بارها مورد رد شد، بلکه نحوه اعدام این افراد که بدون اطلاع‌رسانی به خانواده‌ها و وکلای وی انجام گرفته نیز از سوی فعالان حقوق بشر و وکلا مورد اعتراض است.

با خانم پویا د. از افراد حاضر در تجمع امروز شهر فرانکفورت درباره فضای این تجمع گفت‌و گویی انجام دادیم که در پی می‌آید.

دویچه وله: بفرمایید که چه تعداد از ایرانیان امروز در مقابل کنسولگری ایران در فرانکفورت جمع شد‌ه‌اند و از کدام مناطق آلمان به آنجا آمده‌اند.

پویا د.: ساعت ۱۱ جلوی کنسولگری ایران در فرانکفورت جمع شدیم. خود ما از کلن با چند تا ماشین آمدیم. از شهرهای دیگر ایالات "نورد راین وست‌فالن" هم افرادی آمده‌اند. از خود فرانکفورت هم که هستند. ولی متأسفانه چون روز کاری هست حدود ۷۰ تا ۱۰۰ نفر هستیم که با پلاکارد‌ها و عکس‌ زندانیان‌ سیاسی، بخصوص پنج نفری که دیروز اعدام شدند، اینجا ایستاده‌ایم. همان طور که می‌شنوید مدام در حال شعار دادن هستیم. یک کمی با پلیس درگیری داشتیم، و فاصله‌مان را با سفارت متاسفانه کمی دور کردند. ولی خب بچه‌ها با صدای بلند سعی می‌کنند اعتراض‌شان را نشان دهند.

علت درگیری‌تان با پلیس چه بود؟

می‌خواستیم جلوی سفارت جمع شویم و مستقیماَ اعتراض‌مان را نشان دهیم. ولی پلیس اجازه نمی‌دهد و ما را گذاشته ۶۰ متر دورتر از سفارت که در واقع زیاد دیده نمی‌شویم. بحث‌مان با پلیس هم سر همین بود که ما این همه راه نیامدیم که برای در و دیوار این منطقه حرف بزنیم. ولی خب الان چاره‌ی دیگری نداریم. به هر حال اینجا آمده‌ایم و شعار می‌دهیم و پلیس هم دور تا دورمان را بسته است. با این‌همه از همین در و دیوار دور و بر استفاده کردیم و عکس‌هایی را که آورده بودیم، آویزان کردیم و شعارها را هم زدیم تا آلمانی‌هایی که با ماشین رد می‌شون ببینند. چون اینجا ساعات کاری است و ماشین زیاد رد می‌شود.

واکنش خاصی از طرف آلمانی‌هایی که شاهد اعتراضات ایرانی‌ها هستند دیده‌اید؟

بعضی‌هاشان می‌ایستند سوال می‌کنند، علامت "وی" نشان می‌دهند. بعضی‌هاشان هم رد می‌شوند. متفاوت است. جوانترها خیلی کنجکاوترند. ولی پلیس آنقدر بسته که کسی نمی‌تواند بیاید با ما اصلاَ صحبت کند. در واقع به نوعی ایزوله شدیم و زیاد دسترسی به مردم نداریم.

با کارکنان سفارت چطور؟ برخورد خاصی داشته‌اید؟

نه. احتمالا پشت پنجره‌هایشان دوربین‌هایشان دارد کار می‌کند و دارند همه چیز را ضبط می‌کنند. ولی خودمان کسی را ندیدیم.

تا چه ساعتی قرار است این تجمع ادامه پیدا کند و اگر می‌شود تعدادی از شعارهایی را که در این تجمع مردم سر داده‌اند بفرمایید؟

من فکر می‌کنم تا وقتی که مردم انرژی داشته باشند اینجا می‌ایستند و البته به پلیس هم نگفتیم که دقیقاَ کی از اینجا می‌رویم. شعارهای‌مان بیشتر به آلمانی است تا هم پلیس‌ها و هم مردمی که رد می‌شوند متوجه شوند. ترجمه‌اش به این معناست که این سیستم تروری که الان در ایران حاکم است، باید از بین برود و این که جمهوری اسلامی به سمبل جنایت و اعدام و شکنجه بدل شده و با شدیدترین نوع نقض حقوق بشر، یعنی اعدام، دارد حقوق مردم را پایمال می‌کند.

مریم میرزا

تحریریه: فرید وحیدی