دوهفته پس از گروگان‌گیری ۲۳ شهروند کره‌جنوبی توسط طالبان درافغانستان، کماکان راه‌حلی برای این بحران دیده نمی‌شود. با توجه به تجارب گذشته، دولت حامد کرزای برای حل بحران گروگان‌گیری در برابر آزمونی سخت قرار گرفته است.

گروگان‌گیران ۲۱ تن کره‌ای در افغانستان ظهر روز چهارشنبه (یکم اوت، ۱۰ مرداد) را به عنوان ضرب‌الاجلی برای برآوردن خواست‌هایشان تعیین کرده بوند. آنان همانند ضرب‌الاجل پیشین، که دو روز پیشتر بود، تهدید کرده بودند که اگر دولت افغانستان گروهی از طالبان اسیرشده را آزاد نکند، گروگان‌های کره‌ای کشته خواهند شد. این تهدید عملی نشد. گروگا‌نگیران در بعد از ظهر روز چهارشنبه تأکید کردند از گروگانها کسی را به قتل نرسانده‌اند زیرا امکان تماس مستقیم با نمایندگان دولت کره‌ی جنوبی باب "مرحله‌ی تازه‌ای در مذاکرات" را گشوده است.

خبر تماس مستقیم میان طالبان و نمایندگان دولت سئول را والی ولایت غزنی نیز تأیید کرده است. با این همه، یکی از اعضای هیئت نمایندگی کره جنوبی گفته است که هنوز از طالبان قول رسمی برای آزادی گروگان‌ها دریافت نکرده‌اند.

اقدام نظامی نه، تشدید مذاکره و گفتگو آری

طالبان تا کنون دو تن از۲۳ گروگان کره‌ای خود را به قتل رسانده‌اند. از ۲۱ گروگان باقیمانده، ۱۸ نفر زن و بقیه مرد هستند. نگرانی از این که این عده نیز سرنوشتی مشابه دو گروگان مقتول بیابند، سبب شده که کره جنوبی ۸ دیپلمات خود را روانه واشنگتن کند.مأموریت آنها این است که از دولت آمریکا بخواهند برای یافتن راه‌حلی جهت آزادی گروگان‌ها تلاش کند. این در حالی است که سونگ مین سون، وزیر خارجه کره جنوبی و جان نگرو پونته، هماهنگ‌کننده نهادهای امنیتی و جاسوسی آمریکا ضمن دیداری در حاشیه اجلاس آسه‌آن در مانیل، توافق کرده‌اند که برای آزادی گروگان‌ها از قهر استفاده نشود و در عوض تلاش‌ها برای حل مسالمت‌آمیز گروگان‌گیری تشدید شود. به گفته وزیر مین سون هر گونه اقدام نظامی از سوی آمریکا برای آزادی گروگان‌ها تنها با موافقت کره جنوبی عملی خواهد شد.

به رغم آن که سربازان افغانی مستقر در غزنی روز چهارشنبه با پخش اعلامیه‌هایی از عملیات نظامی عنقریب در این منطقه خبر داده بودند، اما اندکی بعد مقامات ارتش افغانستان وجود هرگونه رابطه میان این عملیات و مسئله گروگان‌ها را تکذیب کردند.

در این میان گرچه طالبان تهدید خود به کشتن شمار دیگری از گروگان‌های کره‌ای پس از انقضای ضرب‌الاجل‌اشان را عملی نکرده‌اند، اما ۴ قاضی افغانی را به اتهام همکاری با نهادهای دولتی کشته و جسد آنها را در اطراف غزنی رها کرده‌اند.

آزمونی سخت

بحران گروگان‌گیری شهروندان کره‌ای برای دولت افغانستان نیز به آزمونی سخت بدل شده است. کره جنوبی تلویحاَ تأیید کرده است که برای آزادی شهروندانش از چنگال طالبان حاضر به پرداخت پول است، اما تقاضای طالبان نه پول، که آزادی ۸ تن از همقطارانشان از زندان‌های دولت افغانستان است. در ماه مارس گذشته، دولت حامد کرزای زیر فشار واشنگتن و رم مجبور شد برای آزادی یک خبرنگار ایتالیایی از اسارت طالبان ۵ تن از اعضای این گروه را از زندان آزاد کند. کرزای اما بعد از این ماجرا علناَ اعلام کرد که دولتش دیگر به چنین معامله‌ای تن نخواهد داد و اگر گروه طالبان بار دیگر با گروگان‌گیری در صدد آزادی اعضایش از زندان برآید در برابرآن مقاومت خواهد کرد.

به این ترتیب دولت افغانستان اینک در برابر یک معضل بزرگ قرار گرفته است: اگر هم‌چون مورد خبرنگار ایتالیایی، این بار نیز زیر فشار آمریکا و کره جنوبی برای آزادی ۲۱ گروگان کره‌ای خواست طالبان را برآورده کند عملاََ این گروه تاکتیک خود را کارآ و نتیجه‌بخش خواهد یافت و گروگان‌گیری را به شیوه‌ای عمده برای برای اعمال فشار بر دولت کرزای و تحقق خواست‌های مختلف خود بدل خواهد کرد. در عوض، اگر دولت کرزای مقاومت کند و احتمالاَ با اقدام نظامی درصدد آزادسازی گروگان‌ها برآید، معلوم نیست که این عملیات تا چه حد موفق از کار درآید و خود باعث نشود که گروگان‌ها چه مستقیماَ توسط طالبان و چه در جریان درگیری برای آزادسازی انان قربانی نشوند.

تا همین جا هم البته گروگان‌گیری طالبان تأثیرات منفی خود را بر جای گذاشته و بسیاری از گروه‌های کمک‌رسان به توسعه و عمران افغانستان خروج از مناطق شرق و جنوب این کشور را بر ما ندن در آنجا ترجیح داده‌اند.