ادامه کاهش بی‌سابقه محبوبیت حزب سوسیال دمکرات آلمان
۱۳۹۶ بهمن ۲۷, جمعه
یک نظرسنجی تازه از ادامه کاهش بی‌سابقه محبوبیت حزب سوسیال دمکرات آلمان حکایت دارد. تنها ۱۶ درصد پرسش‌شوندگان به سوسیال دمکرات‌ها نظر مثبتی داشته‌اند. محبوبیت حزب راستگرای پوپولیست "آلترناتیو برای آلمان" رو به افزایش است.
عکس: picture-alliance/dpa/B.v.Jutrczenka
تبلیغات
نظرسنجی جدید شبکه اول تلویزیون آلمان نشان می‌دهد که حزب سوسیال دمکرات آلمان، یکی از احزاب ائتلافی دولت این کشور، نفوذ خود را از دست داده و آرای آن به ۱۶ درصد رسیده است.
این نظرسنجی بررسی کرده است که اگر در روز یکشنبه آینده در آلمان انتخابات پارلمانی برگزار شود، رای‌دهندگان کدام حزب را انتخاب خواهند کرد.
طبق این نظرسنجی که نتایج آن پنجشنبه (۱۵ فوریه / ۲۶ بهمن) منتشر شده، حزب دمکرات مسیحی آلمان ۳۳ درصد آرا را به دست خواهد آورد. بدین ترتیب آرای این حزب نسبت به قبل تغییری نکرده است.
طبق نظرسنجی یادشده، وضعیت حزب "آلترناتیو برای آلمان" که حزبی راست‌گرا و افراطی به شمار می‌رود و بیش از ۹۰ کرسی در پارلمان آلمان را در اختیار دارد، بهتر از گذشته شده و آرای آن به ۱۵ درصد می‌رسد.
آرای حزب "دمکرات‌های آزاد آلمان" یک درصد کاهش یافته و به ۹ درصد رسیده است. اما حزب طرفداران محیط زیست آلمان، "اتحاد ۹۰/سبزها" ۲ درصد رای بیشتر به دست آورده و میزان آرای آن به ۱۳ درصد رسیده است. وضعیت حزب چپ آلمان هم چندان تغییری نکرده است.
در نظرسنجی شبکه اول تلویزیون سراسری آلمان معمولا نظر هزار تا هزار و پانصد نفر بر حسب اتفاق از طریق تلفن پرسیده می‌شود. به نظر رسانه‌ها و کارشناسان، این نظرسنجی معتبر شناخته می‌شود.
نظرسنجی جدید نشان می‌دهد که در مقایسه با دیگر احزاب آلمان نفوذ حزب سوسیال دمکرات این کشور به صورت فزاینده‌ای کاهش پیدا کرده است، به طوری که از هر ۱۰ آلمانی ۸ نفر کناره‌گیری مارتین شولتس از رهبری این حزب را درست دانسته‌اند.
آغاز جنگ قدرت در حزب سوسیال دمکرات
تردیدی نیست که جنگ قدرت در رهبری حزب سوسیال دمکرات آلمان از عوامل مهم کاهش نفوذ این حزب در میان آلمانی‌ها بوده است. این جنگ قدرت از آنجا آغاز شد که در دولت ائتلافی آتی آلمان به زیگمار گابریل که تاکنون به عنوان وزیر امور خارجه خدمت می‌کرد وظیفه‌ای محول نشد و قرار بود خود شولتس که رهبری حزب را هم در دست داشت به جای او وزیر امور خارجه شود. شولتس قبلا اعلام کرده بود که در هیچ دولتی که آنگلا مرکل ریاست آن را داشته باشد شرکت نخواهد کرد. تصمیم جدید شولتس هم در افکار عمومی و در رسانه‌ها و هم در بخشی از بدنه حزب به عدم وفای به عهد تعبیر شد.
رهبران حزب سوسیال دمکرات آلمانعکس: picture-alliance/dpa/K.-J. Hildenbrand
گابریل هم کنارگذاشته‌شدن خود در دولت آتی را به سخره گرفت و گفت که خبر کناره‌گیری خود از مسئولیت وزارت امور خارجه را در رسانه‌ها خوانده است. او افزود که "دختر خردسالش خوشحال شده است از اینکه پدرش دیگر بیشتر با "مرد ریشو" (اشاره به مارتین شولتس) نخواهد بود.
بعد از تشدید فضای عمومی علیه شولتس و در پی انتقاد گابریل، او از رهبری و مسئولیت‌های حزبی خود کناره‌گیری کرد.
اگر چه گابریل به خاطر سخنانش عذرخواهی کرد ولی موضوع جنگ قدرت در رهبری حزب سوسیال دمکرات ادامه یافت و سبب شد که نفوذ این حزب در میان مردم آلمان به پایین‌ترین سطح برسد.
دو سوم کسانی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند گفته‌اند که دعوا بیشتر بر سر تقسیم قدرت است تا محتوای سیاسی.
بنابراین از جمله اختلاف‌های درونی حزب سوسیال دمکرات آلمان باعث شده که اگر قرار شود یکشنبه انتخاباتی پارلمانی در آلمان صورت گیرد، این حزب که یک حزب مردمی و قدیمی آلمان است و در چند دوره پس از پایان جنگ جهانی دوم دولت این کشور را در اختیار داشته است، تنها یک درصد بیش‌تراز حزب آلترناتیو برای آلمان که یک حزب جدید و خارجی‌ستیز است، رای می‌آورد.
فراز و فرودهای۱۵۰ ساله حزب سوسیال دمکرات آلمان
روز ۲۳ ماه مه سال ۱۸۶۳ حزب سوسیال دمکرات آلمان در شهر لایپزیگ بنیان‌گذاری شد. این حزب برآمده از جنبش کارگری ممنوعیت، تعقیب، مهاجرت، موفقیت و شکست‌های بسیاری در تاریخ خود دارد.
عکس: DW
حزب سوسیال دمکرات ۱۵۰ ساله شد
روز ۲۳ ماه مه سال ۱۸۶۳ حزب سوسیال دمکرات آلمان به عنوان اولین "حزب" جنبش کارگری در شهر لایپزیگ بنیان‌گذاری شد. بیش از صد سال گذشت تا این حزب بتواند قدرت سیاسی را با صدارت اعظمای ویلی‌برانت بدست آورد.
عکس: DW
از نشست‌های مخفیانه تا انجمن‌های کارگری
تصویری از نشست‌های مخفیانه فعالین جنبش کارگری که در آن آگوست ببل و ویلهلم لیبکنشت از رهبران این جنبش نیز در آن حضور داشتند. فردیناند لاسال در سال ۱۸۶۳ در لایپزیگ "انجمن عمومی کارگران" را بنیان‌گذارد که ۴۶۰۰ نفر عضو داشت. در کمتر از ده سال، یعنی تا سال ۱۸۷۲ تعداد اعضای آن به ۲۱ هزار نفر رسید. با این سازماند‌هی، کارگران امکان یافتند خواسته‌های خود را مطرح کنند.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
موفقیت، علیرغم ممنوعیت
دستمزدهای ناچیز و شرایط سخت کار ارمغان سال‌های آغازین دوران صنعتی شدن برای کارگران بود. یکی از اهداف تصویب قوانین اجتماعی سال ۱۸۷۸جلوگیری از ایجاد تشکل‌های کارگری و قدرت‌یافتن آن‌ها بود. همزمان با این قوانین سازمان‌های سوسیال دمکراسی ممنوع اعلام شدند. با این‌حال حزب سوسیال دمکرات آلمان موفق شد تا سال ۱۸۹۰ به یک حرکت قدرتمند اجتماعی تبدیل شود.
عکس: Ullstein Bild
مدارس حزبی
برلین سال ۱۹۰۶: حضور رهبرانی چون روزا لوکزامبورگ و آگوست ببل در مدرسه حزب سوسیال دمکرات. آگوست ببل بنیانگذار مدرسه حزبی بود. پدر آگوست ببل، ویلهم ببل زمانی گفته بود: «علم قدرت است و قدرت، علم". حزب سوسیال دمکرات تا سال ۱۹۱۲ به لحاظ تعداد اعضا تبدیل به بزرگترین حزب در آلمان شد.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
جمهوری "ناآرام" وایمار
فیلیپ شاید‌ه‌مان، سیاستمدار سوسیال دمکرات، در روز ۹ نوامبر سال ۱۹۱۸ از پنجره مجلس اعلام "جمهوری" کرد. یک سال بعد فریدریش ابرت، رهبر حزب سوسیال دمکرات، صدراعظم رایش شد. در دروان او زنان حق رای یافتند، خواسته‌ای که حزب سوسیال دمکرات از سال ۱۸۹۱ به‌دنبال تحقق آن بود. حزب سوسیال دمکرات تا سال ۱۹۳۲ یکی از احزاب قدرتمند آلمان باقی ماند.
عکس: picture-alliance/dpa
مقاومت دلیرانه در مقابل هیتلر
این جمله اتو ولس، نماینده حزب سوسیال دمکرات در روز ۲۳ ماه مارس سال ۱۹۳۳ در مجلس آلمان و در مخالفت با رژیم هیتلر تاریخی شد: «شما آزادی و زندگی را می‌توانید از ما بگیرد، اما شرافتمان را نه». چند ماه بعد حزب سوسیال دمکرات ممنوع و تشکیلات سندیکاهای کارگری در هم شکسته شد.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
تعقیب، زندان، شکنجه، اعدام و مهاجرت
سیاستمداران حزب سوسیال دمکرات در این تصویر تاریخی، تحت نظارت افراد "اس‌اس" در حال پاک کردن شعار از روی دیوار هستند. بسیاری از اعضا و کادرهای حزب سوسیال دمکرات در دوران نازی‌ها بازداشت و شکنجه شدند و به قتل رسیدند. اتو ولس در سال ۱۹۳۳ در پراگ تشکیلات سوسیال دمکرات را احیا کرد. این تشکیلات بعدا به پاریس و از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به لندن منتقل شد. بخش‌های دیگری در اسکاندیناوی و آمریکا فعال بودند.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
بازسازی حزب توسط کادرهای رده دوم
عکسی تاریخی از کورت شوماخر، رهبر جدید حزب سوسیال دمکرات در میان ویرانه‌های شهر فرانکفورت بعد از پایان جنگ جهانی دوم. در بخش شرقی که در تصرف نیروهای ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی سابق قرار داشت، حزب سوسیال دمکرات مجبور به وحدت با حزب کمونیست شد. حزب سوسیال دمکرات در انتخابات سال ۱۹۴۹ با اختلاف اندکی از حزب دمکرات مسیحی شکست خورد و در اپوزیسیون قرار گرفت.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
از حزب کارگری تا حزب مردمی
با برنامه‌ای که در "گودس‌برگ" در نزدیکی شهر بن در سال ۱۹۵۹ به تصویب حزب رسید، سوسیال دمکرات‌ها بندهای ایدئولوژیک را گسستند و راه را برای انتخاب شدن از سوی اقشار وسیع‌تر جامعه گشودند. در این برنامه اقتصاد بازار با مؤلفه‌های اجتماعی پذیرفته شد. امری که در نهایت به ائتلاف حزب سوسیال دمکرات به رهبری ویلی برانت با احزاب دمکرات و سوسیال مسیحی در سال ۱۹۶۶ انجامید.
عکس: AdsD der Friedrich-Ebert-Stiftung
آغازی جدید با ویلی‌برانت
زانو زدن ویلی‌برانت صدر اعظم دولت ائتلافی سوسیال دمکرات‌ها با حزب لیبرال‌های آزاد در مقابل مقبره سرباز گمنام در ورشو راه را برای سیاست خارجی جدید در مقابل بلوک شرق باز کرد. در عرصه داخلی نیز شعار محوری دولت او "جرئت برای دمکراسی بیشتر" بود. درسال‌های صدارت اعظمای ویلی‌برانت رفرم‌های زیادی در عرصه حقوق و برابری‌های اجتماعی تحقق یافت.
عکس: picture-alliance/dpa
جناح چپ حزب
با ورود نسل سرکش سال "۶۸" از یک سو روح تازه‌ای بر کالبد حزب سوسیال دمکرات دمیده شد، از سوی دیگر اختلافات جناحی نیز بالا گرفت. در سال ۱۹۷۴ "هایده ماری ویچورک تسویل" معروف به "هایده سرخ" اولین زنی بود که به رهبری جوانان حزب برگزیده شد. در این سال‌ها شعار "عبور از سرمایه‌داری و کاپیتالیسم" خواست سازمان جوانان و جناح چپ حزب بود.
عکس: ullstein bild
هلموت اشمیت و "پائیز" آلمان
هلموت اشمیت، صدرآعظم آلمان به بیوه هانس مارتین شلایر، رئیس اتحادیه کارفرمایان در سال ۱۹۷۷ تسلیت می‌گوید. آلمان درگیر ترورهای نیروهای افراطی چپ‌گرای "فراکسیون ارتش سرخ RAF " شده است. از سوی دیگر، سیاست تسلیحاتی هلموت اشمیت در ناتو مبنی بر اینکه "اگر بلوک شرق سلاح‌های هسته‌ای را کاهش ندهد، ما باید توان اتمی را افزایش دهیم"، در حزب به‌شدت بحث‌برانگیز شده است.
عکس: picture-alliance/dpa
سال‌های دشوار بر روی نیمکت اپوزیسیون
با شکست دولت ائتلافی سوسیال دمکرات‌ها و حزب لیبرال‌های آزاد در سال ۱۹۸۲، حزب سوسیال دمکرات برای سال‌های متمادی در اپوزیسیون قرار گرفت. رودولف شارپینگ (نفر سمت چپ) در انتخاب سال ۱۹۹۴شکست خورد و چندی بعد اسکار لافونتن، نخست وزیر ایالت زارلند (نفر وسط) در یک رای‌گیری غیر منتظره رهبری حزب را بدست گرفت.
عکس: picture-alliance/dpa
مخمصه رفرم
در سپتامبر سال ۱۹۹۸ حزب سوسیال دمکرات موفق شد در ائتلاف با حزب سبزها دولت را در دست بگیرد و دوران صدارت اعظمای هلموت کهل از حزب دمکرات مسیحی به پایان رسید. گرهارد شرودر سومین صدر اعظم سوسیال دمکرات پس از جنگ، رفرم‌هایی را تحت عنوان "منشور ۲۰۱۰" به اجرا گذارد. این رفرم‌ها با مخالفت سندیکاها روبرو شد و تعدادی از اعضای حزب آن را ترک کردند و به حزب جدید چپ پیوستند.
عکس: picture-alliance/dpa
کاندیدای "درشت‌گو"
پر اشتاین بروک، در ماه سپتامبر گذشته کاندیدای حزب برای احراز مقام صدارت اعظمی شد. هرچند در شرایط بحران اقتصادی در اروپا، وزیر دارایی دولت سابق شرورد به لحاظ توانایی کاندیدایی ایده‌ال محسوب می‌شود، اما "درشت‌گویی‌های" این سخنور توانا گاهی مسئله ساز می‌شود. این امر باعث شده تا چند ماه قبل از انتخابات، طبق نظرسنجی‌ها از آرای حزب سوسیال دمکرات به نفع رهبر حزب دمکرات مسیحی، آنگلا مرکل کاسته شود.
