ارزیابی‌های متفاوت از راهپیمایی ۲۲ بهمن
۱۳۸۸ بهمن ۲۳, جمعه
آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران در پیامی که به مناسبت راهپیمایی‌های دولتی در روز ۲۲ بهمن فرستاد، از حضور "ده‌ها میلیونی ملت" قدردانی کرد. خامنه‌ای ابراز امیدواری کرد که چند کشور که از آنها به عنوان " دولت‌های متکبر و زورگو" نام برد، با دیدن راهپیمایی‌ها از "خواب غفلت بیدار" شوند و در فکر "سیطره" بر ایران نباشند. وی سپس این سؤال را مطرح کرد که « آیا حضور ده‌ها میلیون انسان بصیر و پُر انگیزه در جشن سی‌و یک سالگی انقلاب کافی نیست که معاندان و فریب خوردگان داخلی را که گاه ریاکارانه دَم از "مردم" می‌زنند، به خود آورد.»
ظاهراَ منظور آیت‌الله خامنه‌ای از "معاندان و فریب‌خوردگان" رهبران و چهره‌های اصلی جنبشی است که در ارتباط با اعتراض به نتیجه اعلام‌شده انتخابات ۲۲ خرداد شکل گرفت و میلیون‌ها نفر را برای مطالبه حقوق مدنی و سیاسی خود به خیابان‌ها کشاند. با بالا‌گرفتن این اعتراضات، آیت‌الله خامنه‌ای که آشکارا از نتیجه اعلام‌شده انتخابات حمایت کرده بود، در نماز جمعه معروف روز ۲۹ خرداد حاضر شد و به معترضان اولتیماتوم داد که به "زورآزمایی" پایان دهند.
اما پس از این اولتیماتوم نیز نارضایتی‌ها و اعتراض‌ها ادامه یافتند. بازداشت‌های گسترده و درگیری و ضرب و شتم علیه معترضان در مناسبت‌هایی همچون روز قدس، ۱۶ آذر و عاشورا و همچنین فاجعه قتل چند تن از بازداشت‌شدگان در کهریزک هم از شدت بحران یادشده نکاست و آنچه که آیت‌الله خامنه‌ای "زورآزمایی" نامید در ابعاد و اشکال مختلف ادامه یافت.
به گفته مخالفان، حکومت ایران در روز ۲۲ بهمن امسال تلاش کرد با اتکای هر چه بیشتر به راهکارهای امنیتی و انتظامی و بسیج بیشترین نیرو برای امنیتی کردن فضای شهرهای بزرگ "زورآزمایی" را به سود خود رقم زند و عملاَ قدرت مانور را از معترضان سلب کند. این ارزیابی وجود دارد که راهکار حکومت قسماَ بی‌نتیجه نبوده است، ولی در عین حال نفس به میدان آوردن شمار بی‌سابقه‌ای از نیروهای امنیتی و انتظامی برای مهار ظاهری یک بحران ژرف نقطه ضعف بزرگ هر حکومتی تلقی می‌شود. این که باز هم به رغم این بسیج گسترده، درگیری‌های پراکنده و گاه گسترده‌ای در تهران و شماری از شهرهای بزرگ ایران روی داده است، امری است که ازنظر ناظران مستقل نشان‌دهنده تداوم بحران سیاسی در ایران است و تردیدهای بسیار در باره‌ی جمع‌بندی آیت‌الله خامنه‌ای از راهپیمایی‌های روز ۲۲ بهمن ایجاد می‌کند.
در همین حال چهر‌ه‌ها و رسانه‌های وابسته به جنبش سبز نیز به ارزیابی نتایج تاکتیک‌ها و سیاست‌های اعتراضی خود در ماه‌های گذشته و حد موفقیت آنها از جمله در روز ۲۲ بهمن مشغول شده‌اند. به نظر می‌رسد که در میان این محافل بیش از آن که در نفس ادامه اعتراض‌ها اختلافی باشد، بهینه‌کردن راه‌های طرح مطالبات و دستیابی به آنها جای بحث و درنگ است.
FW/YK