علامت سفید‌آبی که امروزه زینت‌بخش خودروها و محصولات ب ام است، یادآور نخستین سال‌های فعالیت این شرکت است. ۱۰۰ سال پیش در روز هفتم ماه مارس ۱۹۱۶ "کارخانه هواپیماسازی بایرن" تأسیس شد. نام این شرکت پس از مدتی به "کارخانه موتورسازی بایرن" (Bayrische Motorwerke) تغییر یافت. علامت این شرکت نیز تداعی‌کننده ملخ هواپیماست.

در پائیز سال ۱۹۳۲ بود که شرکت ب ام و نخستین موتورسیکلت خود را عرضه کرد. این موتورسیکلت که "آر ۳۲" نام داشت، در نمایشگاه خودرو در برلین به نمایش گذاشته شد. فروش درخور توجه و نیز موفقیت‌های ورزشی که با این موتورسیکلت حاصل شد، نمایانگر محبوبیت آن بود و نشان داد که ب ام و توانمندی این شرکت فقط به ساخت موتور هواپیما محدود نیست. موتورهای دو سیلندری هنوز هم نقشی مهم در تولیدات ب ام و بازی می‌کند.

شرکت ب ام و در سال ۱۹۲۸ این فرصت را یافت که کارخانه اتومبیل‌سازی در شهر آیزناخ را خریداری کند. ب ام و در نخستین مرحله اجازه مونتاژ یک خودروی کوچک انگلیسی را که در آنجا تولید می‌شد، کسب کرد و در سال ۱۹۳۲ نیز عرضه خودروی تولیدی خود را آغاز کرد، از جمله خودروی مدل ۳۰۳.

شرکت ب ام و در آغاز فعالیتش تولیدکننده ملخ و موتورهای هواپیما بود و در دوران جنگ‌های جهانی اول و دوم نیز موتورهای مورد نیاز برای هواپیماهای جنگنده را می‌ساخت در خلال جنگ جهانی دوم ۲۵ هزار اسیر اردوگاه‌های کار و اردوگاه‌های مرگ یهودیان در این شرکت به بیگاری گرفته شدند. در این میان اما شرکت ب ام و به این بخش سیاه از تاریخ خود اعتراف کرده و به قربانیان و بازماندگان غرامت پرداخته است.

ب ام و پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ کارخانه‌ی خود در آیزناخ را که از مناطق تحت کنترل شوروی سابق محسوب می‌شد، از دست داد. این شرکت سپس فعالیت‌های خود را به مونیخ منتقل کرد و دست به تولید موتورسیکلت زد. از سال ۱۹۵۲ نیز بار دیگر اتومبیل‌های لوکس ب ام او روانه بازار شدند. یکی از این محصولات لوکس خودروی مدل ۵۰۱ بود که موتوری شش سیلندری داشت و به "فرشته باروک" مشهور بود.

تولید خودروهای لوکس چنان هزینه‌بر بود که ب ام و با فروش هر دستگاه اتومبیل ۴ هزار مارک ضرر می‌کرد. ب ام و کوشید با تولید و عرضه خودروی کوچک "ایزتا" در مسیری صعودی قدم بگذارد، اما این اقدام نیز نتوانست زیان‌ها و بحران مالی ب ام و را کاملا برطرف سازد.

ب ام و در سال ۱۹۵۹ در آستانه ورشکستگی قرار داشت و نزدیک بود که شرکت دایملر ب ام را به تصاحب خود درآورد. در آن زمان اما کارخانه‌داری به نام هربرت کوانت ب ام و را خریداری کرد و با ورود او بود که سیر صعودی و موفقیت‌آمیز این شرکت آغاز شد. اشتفان کوانت و سوزانه کلاتن (در تصویر در کنار مادرشان) وارثان این کارخانه‌دار هستند و با هم ۴۷ درصد از سهام شرکت ب ام و (به ارزش ۳۰ میلیارد یورو) را در دست دارند.

ب ام و در سال ۱۹۶۱خودروی مدل ۱۵۰۰ را ارائه کرد که اتومبیلی مدل متوسط محسوب می‌شد و برای قشر گسترده‌ای تولید شده بود. به مرور زمان مدل‌های ۱۶۰۰، ۱۸۰۰ و ۲۰۰۰ نیز به محصولات ب ام و افزوده شد. این شرکت چند سال بعد با عرضه مدل‌های ۱۶۰۲، ۱۸۰۲ و ۲۰۰۲ نیز موفقیت‌های دیگری را جشن گرفت.

خودروهای سری ۳ تا به امروز پرفروش‌ترین مدل‌های شرکت ب ام و محسوب می‌شوند. آغاز تولید خودروهای این سری به سال ۱۹۷۵ برمی‌گردد و تا کنون شش نسل نوسازی و تولید را پشت سرگذاشته است. ۲۵ درصد فروش خودروهای ب ام و به سری ۳ اختصاص دارد.

در سال ۱۹۷۳ مرکز جدید ب ام در مونیخ افتتاح شد که ساختمان مرکزی آن به شکل موتور چهار سیلندر است و یکی از نمادهای معروف شهر مونیخ محسوب می‌شود. ب ام و به ویژه در دهه هفتاد و هشتاد میلادی به یکی از پردرآمدترین شرکت‌های خوردوسازی بدل شد. این شرکت در حال حاضر ۲۵ کارخانه تولید در ۱۴ کشور جهان دارد و شمار کارکنان آن نیز بر ۱۰۰ هزار نفر بالغ می‌شود.

ب ام و که همواره در فکر گسترش بوده، در سال ۱۹۹۴ شرکت بریتانیایی "روور" را خریداری کرد و با توجه به زیان‌های حاصله، آن را در سال ۲۰۰۰ فروخت. ب ام و اما تنها مارک "مینی" را حفظ کرد. خودروهای مینی از سال ۲۰۰۱ به محبوبیتی دورازانتظار دست یافتند و در عرض سال‌های گذشته مدل‌های گوناگونی از این خودرو تحت نظارت و مدیریت ب ام و راهی بازار شده است.

شرکت ب ام و علیرغم فروش گسترده خودروهای دیزلی و بنزینی از نوآوری نیز غافل نبوده است. خودروی برقی i3 که بدنه آن از کربن ساخته شده و از کیفیت درخورتوجه‌ای برخوردار است، به مرحله تولید رسید. به ویژه در شهر‌هایی چون لندن، پکن و اسلو که ورود خودروهای مجهز به موتورهای احتراقی به آنجا دشوار است، می‌توان از این خودروی برقی سود جست که البته قیمت آن‌ها چندان ارزان نیست.