فکر کردن به مرگ، به خصوص مرگ خودمان، برایمان دردآور است و احساس ناخوشایندی به همراه می‌آورد، احساسی بین ترس و اضطراب.

وقتی انسان در موقعیتی پیش‌بینی نشده یا وضعیتی ناآشنا قرار می‌گیرد نیز همین حس نامطلوب را دارد. دیدن فیلم‌های سوررئال یا فراواقعیت و خواندن داستان‌های هراس‌انگیز نیز همین احساس را پدید می‌آورد. همه اینها سیستم هشداردهنده‌ی مغز را فعال می‌کنند.

در مجموع، همه انسان‌ها با فعال شدن این سیستم سعی می‌کنند که عامل فعال‌کننده را کنار برانند. اما این کار همیشه موفقیت‌آمیز نیست، به‌ویژه در مواقعی که تهدید بزرگی حس می‌شود. در این مواقع مکانیسم جبران‌کننده وارد عمل می‌شود.

کسی که در موقعیتی پیش‌بینی‌نشده قرار می‌گیرد یا خود را در خطر تهدیدی هر چند غیر واقعی می‌بیند، نسبت به قوانین سخت‌گیرتر می‌شود و در دفاع از ارزش‌های اخلاقی هم تعصب بیشتری به خرج می‌دهد.

به موجب گزارش منتشر شده در وب‌سایت آلمانی "ویسن‌شافت" (Wissenschaft)، محققان کانادایی این نتیجه را با انجام یک بررسی مطالعاتی کسب کرده‌اند. آنها دریافته ‌بودند که سیستم هشداردهنده‌ی انسان نه تنها در درد جسمانی بلکه در وضعیتی ناهماهنگ و مشکلات اجتماعی فعال می‌شود. به همین دلیل آنها احتمال دادند، داروی استامینوفن (پاراستامول) که در تسکین بخشیدن درد جسمانی کاربرد دارد را می‌توان برای تسکین تمامی حالت‌های روحی یادشده به کار برد.

آزمون یادشده بر ۳۲۸ نفر انجام شد. نیمی از آنان هزار گرم استامینوفن و نیم دیگر دارونما (پلاسبو) دریافت کردند.

به گروهی از افراد شرکت‌کننده در آزمون فیلمی سورئال نشان داده شد. برخی نیز باید می‌نوشتند که بعد از مرگ چه اتفاق‌هایی برای بدنشان می‌افتد. گروهی نیز باید در مورد دندان‌ درد می‌نوشت و گروه دیگر هم باید به تماشای فیلمی کمدی ‌می‌نشست. در پایان از آنها خواسته شد که برای عقوبت یک زن تن‌فروش و اغتشاش‌گران بازی هاکی روی یخ، مجازات‌هایی تعیین کنند.

نتایج آزمون

آزمون‌شوندگانی که راجع به مرگ خود فکر کرده بودند به طور متوسط مجازاتی ۴۴۰ دلاری برای زن روسپی در نظر گرفتند و در تعیین مجازات سخت‌گیرتر از آنهایی بودند که به دندان‌درد فکر کرده بودند. گروهی که راجع به دندان‌درد نوشت به طور متوسط مجازاتی ۳۰۰ دلاری برای زنان روسپی تعیین کرده بود.

این آزمون در شرایطی صورت گرفت که آزمون‌شوندگان استامینوفن مصرف نکرده بودند.

اما گروهی که استامینوفن دریافت کرده بود واکنشی یکسان به این قضیه نشان داد، چه آنهایی که به مرگ و چه آنهایی که به دندان‌درد فکر کرده بودند.

در مورد دیدن فیلم سورئال یا تعیین مجازات برای آشوبگران بازی هاکی روی یخ نیز وضع به همین ترتیب بود.

روانشناسان کانادایی نتیجه گرفتند که استامینوفن و احتمالا داروهای مسکن دیگر که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند، می‌توانند سیستم هشداردهنده‌ی مغز را مهار کنند. بنا بر این با مصرف این دارو می‌توان احساس ناخوشایند و ناامنی ناشی از تهدید یا تجربه‌ای ناهماهنگ را تسکین بخشید.

در مورد موقعیت‌های دیگری که سبب ایجاد جریانی مشابه در مغز می‌شود نیز وضع به همین ترتیب است.

از این ویژگی‌ می‌توان در درمان ناراحتی‌های روحی مختلف، از جمله ترس‌های مزمن و اختلالات پردلهره (هجوم یک‌‌باره وحشت و هراس به بیمار) کمک گرفت.

یک هشدار

محققان هشدار می‌دهند که این بررسی نمی‌تواند مجوزی برای مصرف بی‌رویه استامینوفن باشد.

اخیرا بدگمانی راجع به عوارض جانبی این دارو افزایش یافته است. کارشناسان احتمال می‌دهند که مصرف این دارو، حتی در مقیاس اندک، ممکن است بر کبد تأثیرات سوء بگذارد.