نامه‌ی انجمن مطبوعات خارجی اسرائیل سبب شده که ژورنالیست‌های خارجی معتبر عضو این اتحادیه و از جمله خبرنگار مجله‌ی معتبر "اشپیگل" آلمان، خشمگین شوند. آنها می‌خواهند تا حد ممکن خبر دست اول به خوانندگان خود برسانند و اکنون متوجه شده‌اند که اسرائیل مانع این اقدام آنهاست.

اقدام اسرائیل در حالی است که سوالات فراوانی در نوار غزه بدون پاسخ مانده‌اند. آیا آن گونه که فلسطینیان می‌گویند، بسیاری از قربانیان حمله‌ی اسرائیل افراد عادی هستند؟ و یا آن‌گونه که دولت اسرائیل ادعا می‌کند، همه‌ی قربانیان این حملات فقط اعضای سازمان تندرو اسلامی حماس‌اند؟ آیا مسجدی که با خاک یکسان شد، عبادتگاهی عادی بود، یا محلی که حماس مردان خود را در آن مخفی کرده و مهمات در آن پنهان می‌کرده است؟ این روزها یافتن اطلاعات معتبر مسئله‌ای اعتقادی شده است.

البته اخباری که این روزها به سراسر جهان مخابره می‌شوند، توسط همکاران فلسطینی خبرگزاری‌های مختلف در منطقه و شبکه‌های تلویزیونی عربی‌ای تهیه می‌شوند که مرکزی در آنجا دارند. بی‌جهت نیست که اسرائیل ادعا می‌کند، تمام اخباری که در رابطه با حمله‌ی اسرائیل به نوار غزه در جهان پخش می‌شود از این منابع آمده و واقعیت‌ها را بازتاب نمی‌دهند. و در همین راستا بی‌سبب نیست که تزیپی لیونی، وزیر امور خارجه‌ی اسرائیل، در مصاحبه‌ی روز دوشنبه‌ی خود با شبکه‌ی تلویزیونی الجزیره می‌گوید که اطلاعات منعکس‌شده در این شبکه یک‌سویه هستند، واقعیات را بازتاب نمی‌دهند و "خشم و نفرت" را می‌پرورند.

از ماه نوامبر سال جاری میلادی ورود خبرنگاران جهان به نوار غزه تقریبا ناممکن شده است. اتان برانر، خبرنگار نیویورک‌تایمز، با ناراحتی در این مورد می‌گوید: «من شگفت‌زده‌ام. اسرائیل تمام اصول خود را در رابطه با آزادی اطلاعات و مطبوعات زیر پا گذاشته است. می‌گویند مشکلات امنیتی آنها را مجبور به این اقدامات کرده، اما به‌نظر می‌رسد که آنها با مطبوعات بین‌المللی مشکل دارند و خبرهای منتشرشده در این مطبوعات به مذاق‌ آنها خوش نمی‌آید.»

از روز دوشنبه، ۲۹ دی ماه، خبرنگاران و گروه‌های فیلمبرداری حتی حق نزدیک شدن به مرزهای نوار غزه را ندارند. حدود چندین کیلومتر منطقه‌ی مرزی به مناطق ممنوعه تبدیل شده‌اند. دولت اسرائیل همزمان با حمله به نوار غزه، از طرفی ورود خبرنگاران نشریات جهانی را به منطقه ممنوع کرده و از طرف دیگر تبلیغات خود را به زبان‌های مختلف افزایش داده‌است تا همبستگی جهانی با حمله‌ی اسرائیل را افزایش دهد.

در چنین شرایطی برای مطبوعات جهانی هیچ راه دیگری باقی نمی‌ماند که اطلاعات خود را یا از مراجع جانبدار فلسطینی و یا منابع جانبدار اسرائیل به دست آورند و در مورد این حادثه‌ی خونین خبر دهند. خاورمیانه منطقه‌ای باقی می‌ماند که هیچ وقت طعم واقعی آزادی مطبوعات را نچشیده است.