خانواده اسماعیل خویی دلیل مرگ او را "ذات‌الریه شدید" اعلام کرده‌اند. خویی در روز جمعه (۲۱ مه) به بیمارستان منتقل شده بود. متاسفانه نارسایی ریه‌، قلب و کلیه سرانجام به حدی بود که امکان مداوا فراهم نبود.

اسماعیل خویی، شاعر، نویسنده و مترجم معاصر، در سال  ۱۳۱۷ در شهر مشهد چشم به جهان گشود. او از ۱۹ سالگی و پس از گذراندن دوران ابتدایی و متوسطه به تهران رفت و سرانجام راهی بریتانیا شد.

خویی از دانشگاه لندن دکترای فلسفه گرفت. او از بنیان‌گذاران کانون نویسندگان ایران بود. وی  تا پایان عمر در لندن اقامت داشت.

از اسماعیل خویی تا کنون ده‌ها دفتر شعر در ایران و دیگر کشورها به چاپ رسیده است. او کتاب شعری نیز به زبان انگلیسی دارد. ترجمه‌ اشعار او در دیگر زبان‌ها نیز موجود است.

شعری  از اسماعیل خویی:

بار دگر به سوی کجا

و پس چرا
من باز در میان شما
تنها می‌مانم

می‌دانم کبوتری هم اگر باشم
جز مشتی بال و نفس نیستم
و کیست از شما که نداند
من کبوتری هم اگر باشم
هرگز آموخته‌ی قفس نمی‌شوم
و هیچ‌گاه خانگی هیچ کس

آزادم آزادم آزاد
و خوب می‌دانم
آزادی مثل هوای بامدادی خوب است
اما چراست
از خود می‌پرسم
و از کجاست
که در دلم همیشه غروب است

آزادم
آن‌چنان که تو گویی
نه از میان خاک زادم
نه از زهدان آب و
نه از پشت آفتاب

آزادم آری آزادم
آن‌چنان که تو پنداری
از خاندان بادم
و باد
باد
از چهار سو باد
از هزار سو باد

آه بار دگر چمدانم را
باید
باید
باید
ببندم
سوی کجا؟
چه می‌دانم
شاید دلم برای کجا تنگ است
شاید
چه می‌‌دانم من
من چه می‌‌دانم
شاید
شاید دلم برای خدا تنگ است
شاید دلم برای شما