آیا جمهوری نفت‌خیز آذربایجان می‌تواند میزبان قابل‌اعتمادی برای کنفرانس جهانی اقلیمی سازمان ملل متحد باشد؟ ماه‌هاست که نسبت به این موضوع تردید وجود دارد. اکنون دانشمندان برجسته و سیاستمداران محیط‌ زیست خواستار اصلاح روند انتخاب میزبان‌ نشست‌های سازمان ملل شده‌اند.

بیشتر بخوانید:مرگ بیش از نیم میلیون انسان در جهان در پی تغییرات آب‌‌وهوایی

آنها در یک نامه سرگشاده به سایمون استیل، رئیس اقلیم سازمان ملل نوشتند که این نهاد باید معیارهای سخت‌گیرانه‌ای برای پذیرش میزبان اعمال کند تا کشورهایی که از تصمیم یکپارچه کنار گذاشتن زغال‌سنگ، نفت و گاز حمایت نمی‌کنند، از میزبانی محروم شوند.

اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه‌ وله

از امضاکنندگان این نامه می‌توان به سندرین دیکسون-دکلیو، سفیر جهانی "باشگاه رم" (Club of Rome)، یوهان راکستروم، دانشمند برجسته سوئدی در زمینه محیط زیست و مدیر مؤسسه پوتسدام برای تحقیقات تأثیرات اقلیمی، و بان کی‌مون، دبیرکل پیشین سازمان ملل اشاره کرد.

درخواست برای "جلسات راه‌حل‌محور"

دلیل انتشار این نامه، سخنرانی الهام علی‌اف، رئیس‌جمهور آذربایجان در کنفرانس اقلیمی COP29 سازمان ملل بود که در آن سوخت‌های فسیلی همچون نفت و گاز را "نعمت خداوند" نامید.

امضاکنندگان هشدار می‌دهند که با وجود برگزاری ۲۸ کنفرانس سالانه اقلیمی، گرمایش زمین نه تنها هنوز متوقف نشده است، بلکه حتی گرم شدن بیش از ۲.۹ درجه تا سال ۲۱۰۰ نیز غیرممکن به نظر نمی‌رسد.

نتیجه‌گیری آنها این است که مکانیسم‌هایی لازم است تا کشورها در صورت بی‌توجهی به اهداف و تعهدات اقلیمی، پاسخگو شوند. همچنین باید "جلسات کوچک‌تر، مکررتر و راه‌حل‌محور" برگزار شود.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

دسترسی لابی‌‌گران سوخت‌های فسیلی به این کنفرانس و در نتیجه تاثیرگذاری بر تصمیمات آن نیز باید محدود شود: عدم تعادل در این زمینه آشکار است؛ به‌طوری‌که در کنفرانس اقلیمی سال گذشته در دبی، تعداد لابی‌گران نفت و گاز بسیار بیشتر از نمایندگان جوامع بومی یا کشورهای آسیب‌پذیر در برابر بحران اقلیمی بود.

دسترسی گسترده لابی‌گران صنعت سوخت‌های فسیلی

در کنفرانس اقلیمی امسال در آذربایجان، طبق یک تحلیل از داده‌ها، حداقل ۱۷۷۳ لابی‌گر از صنایع نفت، گاز و زغال‌سنگ به‌طور رسمی اعتبارنامه دریافت کرده‌اند. این موضوع توسط ائتلاف "بزرگترین آلاینده‌ها را بیرون کنید" اعلام شد که از سوی سازمان‌هایی مانند شفافیت بین‌الملل، گلوبال ویتنس، صلح سبز و شبکه اقدام اقلیمی پشتیبانی می‌شود.

در این تحلیل به داده‌های عمومی کنوانسیون اقلیمی سازمان ملل (UNFCCC) استناد شده است که بر اساس آن، لابی‌گران نسبت به همه هیئت‌های ۱۰ کشور برتر آسیب‌پذیر از نظر گرمایش زمین، حضور بیشتری در کنفرانس داشته‌اند.

معیارهای سختگیرانه‌تر برای کشورهای میزبان

کنفرانس اقلیمی به طور نوبتی در کشورهای مختلف جهان برگزار می‌شود. سازمان ملل برای کشورهایی که خواستار میزبانی کنفرانس اقلیمی هستند، معیارهای کمی تعیین می‌کند.

در دو سال گذشته نیز این اجلاس در دو کشور امارات متحده عربی و مصر برگزار شده است که به شدت وابسته به نفت و گاز هستند.