کیوان صمیمی همچنان در اعتصاب غذا به‌سر می‌برد. بعد از شکستن اعتصاب غذای پانزده زندانی سیاسی به درخواست میر حسین موسوی، مهدی کروبی و فعالین سیاسی و مدنی در ایران، کیوان صمیمی مدیر مسئول ماهنامه توقیف شده نامه، در اعلام همبستگی با دیگر زندانیان سیاسی، اعتصاب غذای خشک خود را به اعتصاب غذای تر تغییر داده است. شرط کیوان صمیمی برای پایان دادن به اعتصاب غذا، انتقال تمام پانزده زندانی سیاسی از انفرادی به بند عمومی زندان اوین است.

هفته گذشته، نامه‌ای از سوی اعضای تحریریه نشریه توقیف شده نامه منتشر شد که در آن ضمن ابراز نگرانی در مورد حال عمومی کیوان صمیمی و دیگر زندانیان سیاسی خواستار رسیدگی فوری به وضعیت آنان شده بودند.

در همین رابطه مجید تولایی، سردبیر نشریه توقیف شده نامه و یکی از نویسندگان بیانیه فوق در گفت و گو با دویچه وله درباره محتوای این بیانیه و وضعیت کیوان صمیمی می‌گوید.

دویچه‏وله: آقای تولایی، هفته‏ی پیش اعضای تحریریه‏ی ماهنامه‏ی توقیف شده‏ی "نامه" طی بیانیه‏ای، نسبت به حال عمومی کیوان صمیمی ابراز نگرانی کرده‏ بودند. حاکی از آن است که زندانیان سیاسی به اعتصاب غذای خود پایان داده‏اند، ولی آقای صمیمی حاضر نشده است اعتصاب غذای خود را بشکند. آیا خبر جدیدی در این زمینه دارید؟

مجید تولایی: کاملاً درست است. ایشان اعتصاب غذای خشک خود را شکسته است و آن را به اعتصاب غذای تر تبدیل کرده است. همان‏طور که در خبرها نیز آمده بود، کیوان صمیمی از طریق اعتصاب غذای‌تر، هم‏چنان اعتراض خود را ادامه می‏دهد.

­دویچه وله: با توجه به شناختی که از روحیات آقای صمیمی دارید، فکر می‏کنید برخورد آقای صمیمی در زندان به چه نحوی است؟

بر اساس شناختی که در طول سالیان دراز دوستی و همکاری در زمینه‏ی فعالیت‏های سیاسی- مطبوعاتی با آقای صمیمی داشتم، تصور من بر این است که اعتصاب غذای انجام شده از سوی همه‏ی دوستان، در درجه‏ی اول و به‏ویژه کیوان که سال‏هاست او را می‏شناسیم، به‏هیچ‏وجه یک بلوف سیاسی و یا ژست تبلیغاتی نبوده است. ایشان کاملاً مصمم و جدی در پی نشان دادن اعتراض خود به تضعیف و پایمال شدن حقوق حداقلی که یک زندانی باید از آن برخوردار باشد، دست به چنین اقدامی زده است.

کیوان پیش از انقلاب تجربه‏ی سال‏های زندان و شکنجه‏های سخت ساواک را دارد. پس از انقلاب نیز طی دوره‏های متمادی از جانب دستگاه‏های امنیتی و اطلاعاتی مورد بازخواست و پرس‏وجو قرار گرفته است. مجموعه‏ی این‏ها، کیوان را دارای تجارب بسیار ارزنده و درخور توجهی در نحوه‏ی برخورد با بازجویان و بازجویی پس دادن کرده است.

دویچه وله: فکر می‏کنید زندانی بودن فعالین سیاسی از جمله کیوان صمیمی، چه تاثیری روی خود زندانی و همین‌طور فعالین سیاسی بیرون از زندان دارد؟

به نظر من، مهم‏ترین تأثیر آن روی نیروهایی که در جریان مبارزه و مصاف کنونی به زندان می‏افتند، پختگی و هوشمندی بیشتر این نیروها است. وقتی به پیشینه‏ی بسیاری از گرایش‏های سیاسی نگاه می‌کنیم ، بسیاری از گرایش‌های سیاسی شاید تا یک سال گذشته، امکان این‏که به لحاظ سیاسی بخواهند سلام هم‏دیگر را پاسخ بدهند نیز خیلی دشوار و غریب جلوه می‏کرد. اما زندان امکان نزدیک شدن این گرایش‏ها را به هم بسیار بیشتر کرده است.

امروز صف دوست و دشمن تعریف‏های جدیدی پیدا کرده است و این تعریف‏ها، صف‏بندی‏های گذشته را کاملاً تغییر داده است و دوستان مشترک برای رسیدن به آرمان‏ها و اهداف سیاسی مشترک، در جبهه‏های جدیدی در کنار هم‏دیگر قرار گرفته‏اند. از آن سو، دشمنان مشترک نیز برای مقابله با تغییرطلبان امروز جامعه، در کنار هم‏دیگر در صفوف مشترکی قرار گرفته‏اند.

بنابراین ضمن این‏که زندان رفتن، زندانی شدن و پرداخت هزینه‏هایی این‏چنینی بسیار تلخ و ناگوار است، اما تحمیل این هزینه‏ها از جانب نیروی اقتدارطلب امنیتی- نظامی موجود بر فعالین سیاسی، دست‏آوردهای بسیار مثبتی بر مجموعه‏ی حرکت جنبش از یک سو و ایجاد ضعف، سستی و ناتوانی در ادامه‏ی شیوه‏هایی که تاکنون جواب نداده است، از سوی دیگر، داشته است.

به نظر من، از این جهت، تاثیر زندان روی پیش‏برد جنبش و نیروهای حامی و درگیر با جنبش بسیار مثبت بوده است و در عین حال، روی شکنندگی و ناکارآمدی سیستمی که نیروهای حامی جنبش را با اتکا به این روش‏ها تحت فشار و شکنجه و زندان قرار می‏دهد نیز تاثیر مثبت داشته است.

مصاحبه‌گر: حسین کرمانی
تحریریه: جواد طالعی