دو برادر ۲۷ و ۲۸ ساله، سحرگاه روز سه‌شنبه ۲۷ اردیبهشت در حالی در زندان دستجرد اصفهان اعدام شدند که گروهی از مردم به همراه خانواده آنها، از شب قبل پشت در زندان تجمع کرده و خواستار لغو حکم صادره بودند.

به گزارش "کمیته بین‌المللی علیه اعدام"، مادر عبدالله و محمد فتحی توانسته صبح زود وارد زندان اصفهان شود و فرزندان خود را ببیند. مهوش فتحی به خبرنگاران گفته که ماموران پس از بازرسی بدنی وی، دو فرزندش را با پابند و دستبند به نزدش آوردند اما اجازه ندادند آنها را در آغوش بگیرد. دقایقی پس از این دیدار، اعلام می‌شود که هر دو برادر را اعدام کرده‌اند.

عبدالله و محمد فتحی همراه با پنج نفر دیگر به اتهام مشابه "سرقت مسلحانه" دستگیر شدند . دادگاه بدوی همه این هفت نفر را به اعدام محکوم کرد اما دادگاه تجدیدنظر با وجود واحد بودن اعمال ارتکابی، تنها این دو برادر را محکوم به اعدام و سایرین را محکوم به ده سال حبس کرد.

در قوانین جمهوری اسلامی، سرقت مسلحانه از مصادیق محاربه دانسته می‌شود. محمد و عبدالله فتحی به خانواده خود گفته بودند که آنها زیر شکنجه مجبور به اعتراف علیه خویش شده‌اند.

برادران فتحی در تاریخ دوازدهم اسفند ماه سال ۸۹ شکایتی علیه ریاست شعبه چهار دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان، بازپرس شعبه دهم، معاون دادستان و یک قاضی دیگر ارائه کرده و گفته بودند که «تنها طی ۲ ساعت و بدون استفاده از گزارش‌های پزشکی قانونی و بدون در نظر گرفتن شکنجه خود توسط ضابطین، حکم محاربه برایشان صادر شده است.»

وکیل متهمان نیز پیش‌تر اعلام کرده بود که به دلیل دستگیری این دو نفر در مازندران، مرجع صالحه رسیدگی به پرونده آنان دادگاه مازندران است و حکم صادره از سوی دادستانی اصفهان از نظر قضایی نادرست است. مهوش فتحی، مادر محکوم شدگان هم در بهمن ماه سال ۸۹ مدارکی پزشکی به دادسرا و دادگاه ارائه کرده بود که حاکی از ابتلا فرزندانش به جنون بود.

صدور حکم اعدام برای برادران فتحی، بازتاب گسترده‌ای در محافل حقوق بشری و اینترنت داشت. بسیاری از طریق فیسبوک یا توییتر به این حکم اعتراض کرده و خواستار لغو آن شدند. کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، بیانیه‌ای در مورد این احکام صادر کرد و سخنگوی آن، هادی قائمی، از ابهامات زیادی در این پرونده گفت که بازنگری در حکم صادره در الزامی می‌سازد.

این دو برادر در سال‌های جنگ ایران و عراق در آبادان به دنیا آمده بودند و به گفته مادرشان، به دلیل شرایط جنگی و بمباران‌ها، مبتلا به مشکلات روحی جدی بودند.

مهوش فتحی، مادر دو برادر اعدام شده به مردم و رسانه‌ها گفته که آخرین پیام محمد و عبدالله این بوده که « برای ما عزاداری نکنید، به اعدام و این بی‌حقوقی‌ها اعتراض کنید.»

MDM/FW