در انتخابات پارلمانی آلمان آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان و رهبر حزب دموکرات مسیحی (CDU) و حزب مؤتلف‌اش در ایالت بایرن یعنی سوسیال مسیحی (CSU)، اکثریت نسبی ۵ /۴۱ درصدی را به دست آوردند که فاصله‌ی کمی با اکثریت مطلق دارد. حزب دموکرات‌های آزاد (FDP) نتوانست آرای لازم برای ورود به پارلمان را بدست آورد و اکنون صدراعظم آلمان باید به دنبال حزب دیگری برای تشکیل ائتلاف باشد. این حزب کدام حزب خواهد بود؟

با اعلام نتایج انتخابات و پیروزی درخشان احزاب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی، فریاد شادی و سرور طرفداران این دو حزب به هوا برخاست. اما این هیجان با شنیدن خبر شکست غیرمنتظره دموکرات‌های آزاد (FDP) کمی فروکش کرد.

لیبرال‌ها یا همان حزب دموکرات‌های آزاد (FDP) که در دولت فعلی آلمان هم‌ائتلافی حزب دموکرات مسیحی هستند را می‌توان بزرگترین بازنده این انتخابات دانست. این حزب با کسب ۸/ ۴ درصد آرا نتوانست حدنصاب ۵ درصدی را کسب کند و نماینده‌ای به پارلمان بفرستد. به این صورت برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم و تشکیل جمهوری فدرال آلمان، این حزب در پارلمان سراسری آلمان (مجلس فدرال) حضور ندارد.

حزب سوسیال دموکرات (SPD) قصد داشت به رهبری پیر اشتاین‌بروک به همراه حزب سبزها نقطه‌ی پایانی بر ائتلاف سیاه – زرد بگذارد. اما رقیب اصلی آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، تنها توانست با رشد ۷/ ۲ درصدی، ۷/ ۲۵ درصد آرای شرکت کنندگان را به خود اختصاص دهد و ۱۹۲ کرسی پارلمان را به دست آورد. حزب سوسیال دموکرات آلمان در مورد امکان ائتلاف با برنده‌ی انتخابات، هنوز رسما اعلام موضع نکرده است.

دو درصد کمتر از انتخابات پیشین؛ حزب سبزها که به عنوان شریک سوسیال دموکرات‌ها در این انتخابات شناخته می‌شدند با ریزش رأی ۳/ ۲ درصدی، ۴/ ۸ درصد از آرای رأی دهندگان را به خود اختصاص دادند و ۶۳ کرسی پارلمان را از آن خود کردند.

حزب چپ آلمان (Die Linke) هرچند با ریزش آرای ۳/۳ درصدی روبرو بود و با ۶/ ۸ درصد آرا تنها ۶۴ کرسی را در پارلمان آلمان تصاحب کرد، اما سبزها را پشت سر گذاشت و سومین حزب از نظر شمار کرسی‌ها در بوندستاگ خواهد بود.

حزب تازه‌تاسیس "آلترناتیوی برای آلمان" (AFD) نتوانست نماینده‌ای به پارلمان بفرستد اما این حزب را می‌توان، بازنده‌ای موفق نامید. این حزب توانست ۷/ ۴ درصد آرای شرکت کنندگان را کسب کند. شعار اصلی این حزب در کارزار انتخاباتی، مخالفت با پول واحد اروپایی (یورو) و طرفداری از احیای مجدد مارک آلمان بود.

تقریبا ۸ / ۶۱ میلیون نفر (حدود ۷۲ درصد) از واجدین شرایط رأی دادن در آلمان در انتخابات این دوره از مجلس این کشور شرکت کردند. در مجموع ۳۴ حزب با ۴۵۰۰ نامزد در عرصه‌ی رقابت‌ها شرکت کرده بودند. از میان این احزاب تنها احزاب سوسیال مسیحی- دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات‌ها و همچنین سبزها و چپ‌ها به مجلس راه یافتند.

هنگامی که ظهر روز یکشنبه صدر اعظم کنونی آلمان، آنگلا مرکل برگه‌ی رأی خود را به صندوق انداخت، به نتیجه‌ی انتخابات به نفع حزب خود اطمینان داشت. نتایج نظرسنجی‌هایی که پیش از انتخابات منتشر شده بود، نشان می‌داد، اتحاد احزاب سوسیال مسیحی و دموکرات مسیحی قوی‌ترین احزاب در ترکیب مجلس آینده‌ی آلمان خواهند بود.

نامزد اصلی سوسیال دموکرات‌ها برای مقام صدراعظمی آلمان پییر اشتاین‌بروک از سال ۲۰۰۵ تا سال ۲۰۰۹، وزیر دارایی آلمان بود. یعنی زمانی که ائتلاف بزرگ یعنی ائتلاف سوسیال دموکرات‌ها و سوسیال مسیحی-دموکرات مسیحی بر آلمان حکومت می‌کرد و آنگلا مرکل صدراعظم آلمان بود. هدف اشتاین‌بروک تغییر حکومت در آلمان بود و پیش از اعلام نتایج اعلام کرده بود که "دیگر هیچ‌گاه" همکاری در حکومت با آنگلا مرکل را نخواهد پذیرفت.

روز یکشنبه ۲۲ سپتامبر، ساعت ۸ صبح درهای حوزه‌های اخذ رأی به روی رأی دهندگان باز شد. یوآخیم گاوک ساعت نه و نیم صبح رأی خود را به صندوق انداخت. رئیس جمهور آلمان وابسته به هیچ حزبی نیست و اجازه‌ی تبلیغ در انتخابات برای هیچ حزبی را ندارد. اما برای جلوگیری از عدم استقبال واجدین شرایط رأی در آلمان، هفته‌ی گذشته رئیس جمهور آلمان همه‌ی شهروندان این کشور را به شرکت گسترده در انتخابات فراخواند.

روز یکشنبه ۲۲ سپتامبر، در سراسر آلمان ۶۳۰ هزار شهروند این کشور بدون دریافت دستمزد در برگزاری انتخابات سهیم بودند؛ شهروندانی که حوزه‌های اخذ رأی را آماده کردند، در فهرست به دنبال نام رأی‌دهندگان گشتند و تابلوهای راهنما را در مسیر حوزه‌ها نصب کردند.

گروه بزرگی از واجدین شرایط رأی‌دادن در آلمان را شهروندان خارجی تبار تشکیل می‌دهند. ۶ / ۵ میلیون آلمانی مهاجر تبار هم اکنون در این کشور واجد شرایط شرکت در انتخابات هستند. این شهروندان رفته رفته جای خود را در احزاب آلمانی و حتی در رده‌های بالای مدیریتی این احزاب باز می‌کنند؛ طارق الوزیر با پدر یمنی یکی از نمونه‌های شهروندان خارجی تبار در حزب سبزهاست.