سال‌هاست که روبات‌ها در کارخانه‌ها و بیمارستان‌ها و مناطق بحران‌زده از پس ماموریت‌های آسان و سخت برمی‌آیند. اکنون به مرور شاهد لشکرکشی آنها به دفاتر تحریریه رسانه‌ها در اقصی نقاط جهان هستیم.

گام‌های نخست در این زمینه را رسانه‌ها و خبرگزاری‌های آمریکایی برداشته‌اند. در ماه مارس سال گذشته (اسفند ۹۲) زلزله‌ای نسبتا شدید شهر لس آنجلس را به لرزه درآورد. نخستین خبر در این باره را یک کامپیوتر روزنامه "لس آنجلس تایمز"، تنها سه دقیقه پس از وقوع زلزله منتشر کرد.

نام نرم‌افزاری که کار خبرنگاران را به عهده گرفته "کویک بات" است که با زنگ خطر سازمان زلزله‌شناسی آمریکا فعال می‌شود. او اطلاعات زلزله را در کوتاه‌ترین مدت در متنی که از پیش تهیه شده، می‌گنجاند و منتشر می‌کند.

پس از آن خبرگزاری آسوشیتدپرس به سرویس‌ خبرنگاری کامپیوتری رو آورد. در ماه ژوئیه سال گذشته این خبرگزاری تهیه و نگارش بخشی از گزارش‌های اقتصادی خود را به نرم‌افزاری به نام "ورد اسمیت" واگذار کرد.

ببینید: "جاستین"، روبات با احساس

این گزارش‌ها در آغاز توسط کارکنان آسوشیتدپرس کنترل می‌شدند اما از ماه اکتبر به بعد، گزارش‌های کامپوتری بدون دخالت انسان تهیه و منتشر می‌شوند.

"ورد اسمیت" هم مثل "کویک بات" عمل می‌کند: متن گزارش از پیش نوشته شده و فقط آمار و اطلاعات جدید به آن افزوده می‌شوند.

خداحافظی با روزنامه‌نگاران؟

پرسشی که اکنون خیلی از اهالی رسانه‌ها را به خود مشغول کرده این است که آیا در آینده نزدیک روبات‌های هوشمند جای روزنامه‌نگاران و گزارشگران را خواهند گرفت؟

کارشناسان معتقدند که تحولات در این زمینه قابل پیش‌بینی نیست، اما آنچه مسلم است این است که در آینده بخش زیادی از کارهای روزمره تحریریه‌ها را روبات‌ها به عهده می‌گیرند و روزنامه‌نگاران این امکان را می‌یابند که وقت خود را وقف پژوهش و تهیه گزار‌ش‌های موضعی کنند.

بیشتر بخوانید: روبات‌هایی که قرار است زندگی روزمره ما را زیر و رو کنند

پروفسور مایکل وایت، متخصص کامپیوتر در دانشگاه اوهایو معتقد است که هیچ‌گاه نرم‌افزارها و روبات‌های هوشمند جای روزنامه‌نگاران را نخواهند گرفت. او گزارش در باره مربی یک تیم ورزشی را مثال می‌زند که با وجود اینکه مادرش را یک روز پیش از دست داده، تیم خود را به مقام قهرمانی می‌رساند. وایت معقتد است که هیچ روباتی قادر به تهیه گزارشی در این مورد نخواهد بود.