با شمارش نزدیک به تمامی آرای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه امانوئل ماکرون، سیاستمدار لیبرال و مستقل و مارین لوپن، سیاستمدار پوپولیست راستگرا به دور دوم راه یافتند. نتایج انتخابات "شکست تاریخی" برای چپ فرانسه بود.
تبلیغات
از میان ۱۱ نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، دو نامزد برای ورود به کاخ الیزه به دور نهایی رقابت رسیدند. با شمارش تقریبا تمامی آرا، امانوئل ماکرون، سیاستمدار لیبرال و مستقل با کسب ۲۳.۹ درصد و مارین لوپن، رهبر حزب ناسیونالیست و راستگرای "جبهه ملی" با بهدست آوردن ۲۱.۴ درصد آرا برنده دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه شدند.
مارین لوپن نتایج انتخابات را تاریخی خوانده است. بیش از ۷ میلیون و ۶۰۰ هزار فرانسوی به مارین لوپن رای دادهاند. او در کارزار تبلیغاتی خود از بستن مرزها، خروج از اتحادیه اروپا و پایان دادن به تجارت آزاد دفاع میکرد.
رهبر پوپولیست "جبهه ملی" در انتخابات محلی سال ۲۰۱۵ حدود ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار و در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ حدود ۶ میلیون و ۴۰۰ هزار رای (۱۷.۹ درصد کل آرا) به دست آورده بود.
اما پیروز واقعی انتخابات روز یکشنبه فرانسه امانوئل ماکرون، سیاستمدار مستقل و لیبرال فرانسه بود. او موفقیت خود را "نقطه عطف در سیاست فرانسه" خواند و گفت فرانسویهای به "اصلاح و بازسازی" رای دادند.
ماکرون ۳۹ سال دارد و رهبری جنبش موسوم به "به پیش" را بر عهده دارد در جریان تبلیغات انتخاباتی خود وعده داده در صورت پیروزی، بازار کار و سیستم بازنشستگی را اصلاح خواهد کرد. ماکرون که پیشتر بانکدار بوده و در کابینه اولاند وزارت اقتصاد را بر عهده داشته، لیبرال متمایل به چپ و طرفدار اروپاست.
فرانسوا فیون، نامزد محافظهکاران جمهوریخواه ۲۰ درصد آرای فرانسویها را تصاحب کرده است. او هنگام نامزدی خوششانسترین سیاستمدار برای ورود به کاخ الیزه بود، اما در عرض چند ماه از سیاستمداری با "پروندهای پاک" به سیاستمداری جنجالی و با اتهامهای سوءاستفاده مالی بدل شد.
فرانسوا فیون شامگاه یکشنبه با پذیرش شکست، از هواداران خود خواست در دور دوم به امانوئل ماکرون رای دهند.
ژان لوک ملانشون، نامزد چپهای فرانسه ۱۹.۲ درصد آرا را به دست آورده و پس از ماکرون، لوپن و فیون، در مکان چهارم قرار گرفته است.
شکست سخت سوسیالیستها
شکست سخت را در انتخابات روز یکشنبه حزب سوسیالیست فرانسه متحمل شد. بنوا آمون، نامزد حزب سوسیالیست، حزب حاکم کنونی، ۶.۳ درصد آرای فرانسویها را کسب کرد. این بدترین نتیجه در تاریخ این حزب بود.
بنوا آمون شکست خود را "شکست فاحش تاریخی" برای چپ فرانسه خواند. فرانسوا اولاند رئیس جمهور کنونی از حزب سوسیالیست است که به دلیل پایین بودن محبوبیتش نامزد انتخابات نشد.
تقریبا برای همه ناظران روشن است که رایدهندگان فرانسوی دو هفته دیگر، ۷ مه، کلید ورود به کاخ الیزه را به دست امانوئل ماکرون، سیاستمدار جوان و لیبرال خواهند سپرد.
ماکرون شب گذشته پس از اعلام نتایج اولیه آرا و مشخصشدن پیشتازی او، در جمع طرفدارانش حاضر شد. او گفت در انتخابات روز یکشنبه "فرانسه برنده شد".
ورود امانوئل ماکرون به سیاست فرانسه و به احتمال قوی پیروزی او در دور دوم انتخابات، پایان سیستم دو حزبی در دوره پس از جنگ دوم جهانی در فرانسه است.
تغییر گفتمان در سیاست فرانسه
نظرسنجیهای هفتههای اخیر نیز نشان میداد که امانوئل ماکرون مستقل و مارین لوپن، رهبر جبهه ملی فرانسه به دور دوم راه خواهند یافت. این نظرسنجیها ماکرون را در جایگاه نخست و لوپن را در مقام دوم نشان میدادند.
با اینحال بسیاری از فرانسویها نگران اشتباه از آب درآمدن نتایج نظرسنجیها بودند؛ اتفاقی که در دو سال اخیر نخست در رفراندوم بریتانیا و سپس انتخابات ریاست جمهوری آمریکا رخ دادند.
علاوه براین، با وجود تایید شدن پیشبینیها، نتایج انتخابات روز یکشنبه فرانسه همچنان شگفتیآور و یک نقطه عطف در تاریخ این کشور محسوب میشود. برای نخستین بار در تاریخ جمهوری پنجم (دورهای که از ریاست جمهوری دوگل آغاز میشود)، هیچیک از نامزدهای احزاب سنتی چپ میانه یا راست میانه نتوانستند به دور دوم راه یابند.
شکست احزاب سنتی از نگاه تحلیلگران بهمعنای آن است که از این پس در گفتمان سیاست فرانسه مواجهه سنتی بلوکهای چپ و راست، جای خود را به رویارویی طرفداران جهانیشدن و مخالفان آن خواهد داد.
یازده نامزد انتخاباتی فرانسه چه کسانی هستند؟
انتخابات ریاستجمهوری فرانسه نه تنها برای این کشور بلکه برای اروپا سرنوشتساز خواهد بود. شماری از نامزدها بر خروج از اتحادیه اروپا و پیروی از تصمیم بریتانیا تأکید دارند. با گزینههای ریاستجمهوری فرانسه بیشتر آشنا شوید.
عکس: picture-alliance/abaca/A. Alain
امانوئل مکرون؛ سیاستمدار ۳۹ ساله که پیشبینی میشود بیشترین شانس را برای ورود به کاخ الیزه داشته باشد. او که رهبری جنبش موسوم به "به پیش" را بر عهده دارد وعده داده تا در صورت پیروزی در انتخابات اصلاحاتی از جمله در بازار کار و سیستم بازنشستگی وارد کند. مکرون که پیشتر بانکدار بوده و در کابینه اولاند وزارت اقتصاد را بر عهده داشته، لیبرال و طرفدار اروپاست.
عکس: Getty Images/AFP/E. Feferberg
شعار تبلیغاتی غیررسمی مارین لوپن این بوده که اولویتش فرانسه است. او در جریان کارزارهای انتخاباتی جای شکی باقی نگذاشت که بستن مرزها، خروج از اتحادیه اروپا و پایان دادن به تجارت آزاد اهدافی است که دنبال میکند. با همین شعارها لوپن موفق شد تا به حزب "جبهه ملی" جان تازهای ببخشد و به عرصه رقابت بازگرداند. نظرسنجیها حاکی از آن هستند که این حزب راستافراطی احتمالا ۲۰ درصد آرا را کسب خواهد کرد.
عکس: Reuters/P. Rossignol
فرانسوا فیون در عرض چند ماه از سیاستمداری محافظهکار با "پروندهای پاک" به سیاستمداری جنجالی بدل شد. او متهم است که همسرش را تنها به صورت صوری مشغول به کار کرده و کت و شلوارهای دستدوزی به ارزش چندین هزار یورو هدیه گرفته است. به رغم این اتهامات فیون از صحنه رقابتهای انتخاباتی کنار نکشید و پس از مکرون و لوپن سومین نفری است که امید ورود به کاخ الیزه را در سر میپروراند.
عکس: picture-alliance/AP Photo/F. Mori
ژان لوک ملانشون با سخنرانیهایی پرشور دل خیلی از فرانسویها را به دست آورده است. او مخالفتش با جنگ، تجارت تسلیحات و استثمار را اعلام کرده و گفته است که به جای آن باید صد میلیارد یورو به اقتصاد بیمار کشور کمک شود و هر فرانسوی در هفته تنها ۳۵ ساعت کار کند.
عکس: Reuters/R. Duvignau
بنوا هامون نامزد حزب سوسیالیست در ابتدا تنها میخواست برائتاش از فرانسوا اولاند، رئیسجمهور کنونی و همحزبیاش را نشان دهد، اما با شعارهایی نظیر حداقل دستمزد و نرخ جدید مالیات برای شرکتها موجب بروز شکاف در حزب سوسیالیست شد. هامون با همین شعارها به گواه نظرسنجیها محبوبیتی تک رقمی بدست آورده است.
عکس: picture alliance/dpa/K. Zihnioglu
نیکولا دوپون انیان مدعی است که ادامهدهنده راه شارل دوگل، رئیسجمهور فرانسه در دهه ۱۹۵۰ است. ترجمه شعارهای او به زبانی منطبق با قرن بیست و یکم و وضعیت فعلی سیاسی در جهان این خواهد بود: هماهنگی کمتر با اروپا، سیاست خارجی مستقل و نظمدهی به اقتصاد. نیکولا دوپون انیان گفته است که فرانسه باید واحد پول یورو را حفظ کند اما همزمان و به طور موازی واحد پیشین پول خود "فرانک" را نیز احیا کند.
عکس: Getty Images/AFP/S. Samson
ژاک شمیناد سومین بار است که در انتخابات ریاستجمهوری شرکت میکند. او که نامزد حزب "همبستگی و پیشرفت" است، خواستار آن شده تا رشتههای ارتباطی فرانسه با سیستم بینالمللی مالی از هم گسسته شود و این کشور همزمان با خروج از اتحادیه اروپا، واحد پولی یورو را نیز کنار بگذارد.
عکس: Reuters/L. Bonaventure
ژان لاسل در جریان مناظرات انتخاباتی با لهجهای متعلق به جنوب غربی فرانسه که نشاندهنده اصلیت وی است، هیچ جای تردیدی باقی نگذاشت که حامی منافع جمعیت روستایی است. او به دنبال تأمین کمک مالی بیشتر برای صنعت کشاورزی فرانسه است. لاسل که به عنوان نامزد مستقل در انتخابات حاضر شده سیاستهای میانهرو را دنبال میکند.
عکس: Getty Images/AFP/B. Horvat
فرانسوا اسلینو از حزب اتحاد جمهوریخواه مردمی است و تمایلی ندارد تا او را به یکی از جبهههای چپ یا راست وصل کنند. سیاستهای اسلینو با این حال دست کمی از مارین لوپن ندارند: خروج از اتحادیه اروپا، خروج از واحد پولی یورو و خروج از پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)
عکس: Getty Images/AFP/P. Huguen
ناتالی آرتو به دنبال این است تا صدای قشر کارگر فرانسه باشد. تعیین حداقل دستمزد، بازنشستگی در ۶۰ سالگی و سلب مالکیت از بانکداران و کارفرمایان سرفصل شعارهای انتخاباتی او بوده است. این سیاستمدار ۴۶ ساله از حزب مبارزه کارگری البته شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات ندارد. در انتخابات سال ۲۰۱۲ آرتو موفق شد تنها نیم درصد آرا را کسب کند.
عکس: Getty Images/AFP/P. Huguen
فیلیپ پوتو نیز یکی از چهرههای سرشناس محافل کارگری است. وعدههای انتخاباتی او تفاوت چندانی با ناتالی آرتو نداشته است. پوتو نیز خواستار بازنشستگی در ۶۰ سالگی و کاهش ساعات کاری در هفته است و بر توزیع کار و ثروت تأکید دارد.