امانوئل مکرون؛ سیاستمدار ۳۹ ساله که پیش‌بینی می‌شود بیشترین شانس را برای ورود به کاخ الیزه داشته باشد. او که رهبری جنبش موسوم به "به پیش" را بر عهده دارد وعده داده تا در صورت پیروزی در انتخابات اصلاحاتی از جمله در بازار کار و سیستم بازنشستگی وارد کند. مکرون که پیش‌‌تر بانکدار بوده و در کابینه اولاند وزارت اقتصاد را بر عهده داشته، لیبرال و طرفدار اروپاست.

شعار تبلیغاتی غیررسمی مارین لوپن این بوده که اولویتش فرانسه است. او در جریان کارزارهای انتخاباتی جای شکی باقی نگذاشت که بستن مرزها، خروج از اتحادیه اروپا و پایان دادن به تجارت آزاد اهدافی است که دنبال می‌کند. با همین شعارها لوپن موفق شد تا به حزب "جبهه ملی" جان تازه‌ای ببخشد و به عرصه رقابت بازگرداند. نظرسنجی‌ها حاکی از آن هستند که این حزب راست‌افراطی احتمالا ۲۰ درصد آرا را کسب خواهد کرد.

فرانسوا فیون در عرض چند ماه از سیاستمداری محافظه‌کار با "پرونده‌ای پاک" به سیاستمداری جنجالی بدل شد. او متهم است که همسرش را تنها به صورت صوری مشغول به کار کرده و کت و شلوارهای دست‌دوزی به ارزش چندین هزار یورو هدیه گرفته است. به رغم این اتهامات فیون از صحنه رقابت‌های انتخاباتی کنار نکشید و پس از مکرون و لوپن سومین نفری است که امید ورود به کاخ الیزه را در سر می‌پروراند.

ژان لوک ملانشون با سخنرانی‌هایی پرشور دل خیلی از فرانسوی‌ها را به دست آورده است. او مخالفتش با جنگ، تجارت تسلیحات و استثمار را اعلام کرده و گفته است که به جای آن باید صد میلیارد یورو به اقتصاد بیمار کشور کمک شود و هر فرانسوی در هفته تنها ۳۵ ساعت کار کند.

بنوا هامون نامزد حزب سوسیالیست در ابتدا تنها می‌خواست برائت‌اش از فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور کنونی و هم‌حزبی‌اش را نشان دهد، اما با شعارهایی نظیر حداقل دستمزد و نرخ جدید مالیات ‌برای شرکت‌ها موجب بروز شکاف در حزب سوسیالیست شد. هامون با همین شعارها به گواه نظرسنجی‌ها محبوبیتی تک رقمی بدست آورده است.

نیکولا دوپون انیان مدعی است که ادامه‌دهنده راه شارل دوگل، رئیس‌جمهور فرانسه در دهه ۱۹۵۰ است. ترجمه شعارهای او به زبانی منطبق با قرن بیست و یکم و وضعیت فعلی سیاسی در جهان این خواهد بود: هماهنگی کمتر با اروپا، سیاست خارجی مستقل و نظم‌دهی به اقتصاد. نیکولا دوپون انیان گفته است که فرانسه باید واحد پول یورو را حفظ کند اما همزمان و به طور موازی واحد پیشین پول خود "فرانک" را نیز احیا کند.

ژاک شمیناد سومین بار است که در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت می‌کند. او که نامزد حزب "همبستگی و پیشرفت" است، خواستار آن شده تا رشته‌های ارتباطی فرانسه با سیستم بین‌المللی مالی از هم گسسته شود و این کشور همزمان با خروج از اتحادیه اروپا، واحد پولی یورو را نیز کنار بگذارد.

ژان لاسل در جریان مناظرات انتخاباتی با لهجه‌ای متعلق به جنوب غربی فرانسه که نشان‌دهنده اصلیت وی است، هیچ جای تردیدی باقی نگذاشت که حامی منافع جمعیت روستایی است. او به دنبال تأمین کمک مالی بیشتر برای صنعت کشاورزی فرانسه است. لاسل که به عنوان نامزد مستقل در انتخابات حاضر شده سیاست‌های میانه‌رو را دنبال می‌کند.

فرانسوا اسلینو از حزب اتحاد جمهوری‌خواه مردمی است و تمایلی ندارد تا او را به یکی از جبهه‌های چپ یا راست وصل کنند. سیاست‌های اسلینو با این حال دست کمی از مارین لوپن ندارند: خروج از اتحادیه اروپا، خروج از واحد پولی یورو و خروج از پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)

ناتالی آرتو به دنبال این است تا صدای قشر کارگر فرانسه باشد. تعیین حداقل دستمزد، بازنشستگی در ۶۰ سالگی و سلب مالکیت از بانکداران و کارفرمایان سرفصل شعارهای انتخاباتی او بوده است. این سیاستمدار ۴۶ ساله از حزب مبارزه کارگری البته شانس زیادی برای پیروزی در انتخابات ندارد. در انتخابات سال ۲۰۱۲ آرتو موفق شد تنها نیم درصد آرا را کسب کند.

فیلیپ پوتو نیز یکی از چهره‌های سرشناس محافل کارگری است. وعده‌‌های انتخاباتی او تفاوت چندانی با ناتالی آرتو نداشته است. پوتو نیز خواستار بازنشستگی در ۶۰ سالگی و کاهش ساعات کاری در هفته است و بر توزیع کار و ثروت تأکید دارد.