در انتخابات پارلمانی مجارستان که از بامداد یکشنبه (۸ آوریل) شروع شد، حدود ۸ میلیون نفر از شهروندان کشور رأی خود را به صندوق انداختند. این میزان مشارکت از دو دور انتخابات پیشین ۲۰۱۴ و ۲۰۱۰ بالاتر است.

از آغاز روشن بود که ویکتور اوربان برنده این انتخابات خواهد بود و او با فاصله زیاد از رقیبان سوسیالیست و راست افراطی خود جلو می‌افتد و می‌تواند برای سومین بار پیاپی در رأس دولت مجارستان قرار گیرد.

به خاطر شرایط سیاسی حساس کشور، به ویژه در پرتو بحران پناهجویی که بر فضای کشور سایه افکنده است، میزان شرکت در انتخابات بالا بود.

اوربان ۵۴ ساله، این دولتمرد ناسیونالیست، ظرف ۸ سال و در دو دوره زمامداری موفق شده، سیمای مجارستان را تغییر دهد و آن را بیش از پیش به اردوی محافظه‌کاران راست نزدیک کند.

بیشتر بخوانید: دولت مجارستان، خواهان "دیواری رخنه‌ناپذیر" برای اروپا

شناسه‌های اصلی سیاست اوربان

ویکتور اوربان به موازین حقوقی اروپا توجه زیادی ندارد. طی چند سال آزادی نشر و بیان را محدود کرده و به ویژه با اظهاراتی علیه پناهجویان به سیاستی ناسازگار با مشی عمومی "اتحادیه اروپا" روی آورده است.

در پاییز ۲۰۱۵ که هزاران پناهجو در گریز از جنگ و ناامنی خاورمیانه به دروازه‌های اروپا پناه آوردند، ویکتور اوربان مرزهای کشور را بست و گفت: «ممکن است یک روز چشم باز کنیم و ببینیم در میهن خودمان در اقلیت قرار گرفته‌ایم».

بیشتر بخوانید: در سرمای زیرصفر هم مرزهای مجارستان به روی پناهجویان بسته می‌ماند

او گفت که خود را در برابر ملت "مسئول و متعهد" می‌داند و نگرانی مردم مجارستان را جدی می‌گیرد. در پاسخ به همین سیاست بود که تمام راست‌گرایان اروپای شرقی برایش هورا کشیدند، و به همان اندازه نگرانی مدافعان سیمای انسانی "اتحادیه اروپا" را برانگیخت.

در سیاست خارجی او از بنیادهای دموکراتیک اتحادیه اروپا فاصله گرفت و به موازات آن آشکارا همبستگی خود را با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور ملی‌گرای روسیه، ابراز کرد. او اولین رهبر اروپایی بود که از الحاق کریمه به روسیه پشتیبانی کرد.

از کجا به کجا؟

اوربان که به سال ۱۹۶۳ در روستایی در غرب بوداپست متولد شده، از جوانی دو عشق داشت: فوتبال و سیاست.

او در دانشگاه به تحصیل حقوق پرداخت و فروپاشی اردوگاه سوسیالیستی فرصتی بود تا این دانشجوی ۲۶ ساله عرض اندام کند.

او در سال ۱۹۸۸ از پایه‌گذاران انجمن جوانان دموکرات بود که با نفوذ کمونیسم مبارزه می‌کرد. او دو سال بعد از سوی همین انجمن وارد پارلمان مجارستان شد.

اوربان از سال ۱۹۹۳ سازمان خود را از یک جنبش اعتراضی هرچه بیشتر به جریانی دست‌راستی و محافظه‌کار مبدل کرد.

در سال ۱۹۹۸ که تنها ۳۵ سال داشت، برای اولین بار نخست وزیر کشور شد.

جریان سیاسی او در دوره‌های بعدی انتخابات در ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ از نیروهای سوسیالیست شکست خورد، اما اوربان موافق شد با تکیه بر شعارهای پوپولیستی در سال ۲۰۱۰ با اکثریت قاطع آرا به پیروزی برسد.

او با تکیه بر پشتیبانی لایه‌های گسترده به رشته‌ای از "اصلاحات" دست زد: رسانه‌ها را زیر نظارت دولتی در آورد، نفوذ در قوه قضائیه را شدت بخشید، فرهنگ و آموزش جامعه را با رویکردهای محافظه‌کارانه همراه کرد.

او منتقدان خود را "عناصر غیرملی" خواند که بیش از آن که به منافع ملی مجارستان اهمیت بدهند، به ارزش‌های "بین‌المللی" اروپای غربی چشم دوخته‌اند.

بیشتر بخوانید: جورج سوروس ۱۸ میلیارد دلار در اختیار بنیاد غیردولتی خود قرار داد

بسیاری از شهروندان مجار یا اندیشورانی که تبار مجاری دارند، مانند جورج سوروس، میلیارد آمریکایی، راه و روش اوربان را بزرگترین مانع رشد دموکراسی در مجارستان و شرق اروپا می‌دانند.