انتخابات پارلمانی پاکستان؛ اپوزیسیون قوی‌ترین نیرو شد
۱۴۰۲ بهمن ۲۲, یکشنبه
پاکستان برای تشکیل دولت دوران سختی در پیش دارد. حزب "تحریک انصاف" که عمران خان آن را تأسیس کرد قوی‌ترین نیرو در انتخابات شد. حزب "مسلم لیگ" نیز مدعی پیروزی در انتخابات است. حال گفت‌وگو برای ائتلاف در جریان است.
طرفداران حزب تحریک انصاف، به رهبری عمران خان که هم اکنون در زندان به سر می‌بردعکس: Abdul Majeed/AFP
تبلیغات
نتایج نهایی انتخابات پارلمانی پاکستان پس از مدت‌ها تاخیر منتشر شد. بیش از دو روز پس از رای‌گیری بر اساس آمار کمیسیون انتخابات، آرای ۹۹درصد حوزه‌های انتخابیه شمارش شده‌اند.
نامزدهای مستقل که بیشتر آنها نزدیک به عمران خان، نخست‌وزیر سابق زندانی و حزب اپوزیسیون او "تحریک انصاف" ("جنبش برای عدالت") هستند، با کسب ۱۰۱ کرسی از ۲۶۶ کرسی پارلمان به قوی‌ترین نیرو تبدیل شدند.
حزب "مسلم لیگ"، به رهبری نواز شریف به ۷۵ کرسی دست یافت. این در حالی که "حزب خلق پاکستان" به رهبری بلاول بوتو زرداری، وزیر خارجه سابق با ۵۴ کرسی در جایگاه سوم قرار گرفت. یازده حزب دیگر با مجموع ۳۴ نماینده وارد مجلس ملی شدند.
این نتایج پاکستان را با دشواری تشکیل دولت روبرو کرده است: هم حزب اپوزیسیون عمران خان و هم حزب نواز شریف، که اخیراً از تبعید بازگشته است، مدعی پیروزی در انتخابات هستند. با این حال، شریف احتمالاً شانس بیشتری برای تشکیل ائتلاف خواهد داشت. حزب "مسلم لیگ" او از قبل با حزب خلق پاکستان که جایگاه سوم را کسب کرده، گفتگوهایی برای تشکیل دولت ائتلافی داشته است.
انتظار می‌رود که شریف برای دستیابی به اکثریت، برای جذب نامزدهای مستقل و تغییر جبهه آنها تلاش‌هایی به خرج دهد. این نمایندگان مستقل ۷۲ ساعت پس از انتخابات فرصت خواهند داشت تا به احزاب دیگر بپیوندند یا فراکسیون خود را تشکیل دهند. اتحاد با یک حزب کوچک نیز قابل تصور است و می‌تواند اکثریت لازم ۱۳۴ کرسی را برای شریف فراهم سازد.
این انتخابات با مسدود شدن شبکه اینترنت و اتهامات دستکاری توأم بود. از دو حوزه انتخابیه هنوز هیچ نتیجه‌ای در دست نیست و در یکی از حوزه‌ها به دلیل قتل یک نامزد انتخاباتی رأی‌گیری صورت نگرفت.
از زمان استقلال پاکستان در ۷۵ سال پیش در نتیجه جدایی هند بریتانیا ناآرامی‌ها و بی‌ثباتی‌های مکرر بر این کشور حاکم بوده است. در طول بیش از نیمی از این مدت، نظامیان بر کشور حکومت کرده‌اند. حتی در میان دولت‌های غیرنظامی، ژنرال‌ها همواره نیرویی تلقی می‌شدند که قادر بودند موفقیت یا شکست رهبری سیاسی را رقم بزنند.
از زمین ورزش به صحنه سیاست؛ ورزشکارانی که سیاستمدار شدند
عمران خان ستاره سابق کریکت پاکستان امیدوار است که به نخست‌وزیری این کشور برسد. این ورزشکار پیشین و سیاستمدار فعلی نخستین کسی نیست که از میدان ورزش به میدان سیاست پا گذاشته است.
عکس: Reuters/C. Firouz
عمران خان، قهرمان کریکت و نامزد حزب اپوزیسیون "جنبشی برای عدالت" مدعی پیروزی در انتخابات پاکستان شده است. او که اینک ۶۵ سال دارد در فاصله سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۲ کاپیتانی تیم کریکت پاکستان را بر عهده داشت و همراه با این تیم در سال ۱۹۹۲ قهرمان مسابقات جهانی کریکت شد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/K.M. Chaudary
رسول خادم نخستین ورزشکار حرفه‌ای ایرانی بود که وارد شورای شهر تهران شد. او در دومین دوره شورای شهر تهران رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بود. خادم که از پر افتخارترین کشتی‌گیران ایران و جهان به شمار می‌رود در دور چهارم انتخابات شوراها از نامزدی انصراف داد و به صحنه ورزش بازگشت.
عکس: Mehr
هادی ساعی قهرمانی تکواندوی جهان و کسب دو مدال طلا و یک مدال برنز در بازی‌های المپیک را در کارنامه خود دارد. او نیز همانند رسول خادم در دوره سوم و دوره چهارم عضو شورای شهر تهران بوده و در دوره چهارم به عضویت هیئت رییسه این شورا در آمد. ساعی ۴۲ سال دارد و تا کنون در یک سریال تلویزیونی و یک فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرده است.
عکس: picture-alliance/dpa/M. Reynolds
ژرژ وه‌آ اهل لیبریا و بازیکن سابق فوتبال است که در سال ۲۰۱۷ پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری کشورش شد. وه‌آ در دهه ۱۹۹۰ جزو یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان به شمار می‌رفت و در سال ۱۹۹۵ به عنوان مرد سال فوتبال جهان انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۴ پا به عرصه سیاست گذاشت و یک سال بعد نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد که ناکام ماند. اما در نهایت در سال ۲۰۱۷ رأی‌دهندگان لیبریایی او را به عنوان رییس‌جمهور برگزیدند.
عکس: Getty Images/AFP/I. Sanogo
در سال ۲۰۱۲ ویتالی کلیچکو، مشت‌زن اهل اوکراین، پس از ۴۵ پیروزی در ۴۷ مسابقه، به طور رسمی از ورزش حرفه‌ای بوکس خداحافظی کرد و قدم در مسیر سیاست گذاشت. او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ در انتخابات شهرداری کیف شکست خورد اما در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ پیروز شد. ویتالی کلیچکو در جریان اعتراضات سیاسی اوکراین در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ یکی از چهره‌های کلیدی بود.
عکس: picture alliance/dpa/B. von Jutrczenka
برخی از ستاره‌ها پس از پایان فعالیت حرفه‌ای به عنوان وزیر ورزش در کشورشان ادامه کار دادند. پله، بهترین فوتبالیست قرن یکی از همین افراد بوده است. او در سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در زادگاهش برزیل به عنوان وزیر ورزش خدمت کرد. البته دوران وزارت او چندان بی‌حاشیه نبود و فعالیت‌هایش در راستای بازاریابی شفاف‌تر حقوق تجاری فوتبال بحث‌برانگیز شدند، زیرا پله خود صاحب یک آژانس بازاریابی ورزشی بود.
عکس: picture-alliance/dpa
آرنولد شوراتزنگر در نوجوانی در فوتبال، شنا و بوکس حرفه‌ای بود، اما در نهایت در رشته بدنسازی به شهرت رسید. او پس از چندی از ورزش وارد دنیای سینما شد و به عنوان ستاره، به ویژه در مجموعه "ترمیناتور" خوش درخشید. آرنولد پس از سینما وارد عرصه سیاست شد و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ به عنوان فرماندار کالیفرنیا مشغول به کار بود. او پس از پایان دوره فرمانداری بار دیگر به دنیای سینما بازگشت.
عکس: picture-alliance/dpa
مانی پاکیائو اولین و تنها بوکسور حرفه‌ای است که در ۸ وزن مختلف به قهرمانی جهان رسید و نام خود را در تاریخ ماندگار کرد. او که اهل فیلیپین است در کشورش به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شود و از جمله هواداران سیاست‌های مناقشه‌برانگیز رودریگو دوترته، رییس‌جمهور فیلیپین به شمار می‌رود. پاکیائو چندین دوره به عنوان نماینده در مجلس فعالیت داشته است.
عکس: Getty Images/M.Dejeto
کن درایدن، اهل کانادا و دروازه‌بان سابق هاکی است که اوج دوران شهرت و افتخارآفرینی‌اش به دهه ۱۹۷۰ باز می‌گردد. او در سال ۲۰۰۴ وارد سیاست شد. ابتدا به عنوان نماینده پارلمان و سپس به عنوان وزیر توسعه اجتماعی خدمت کرد. درایدن همچنین برای رهبری حزب لیبرال کانادا نیز خیز برداشت اما در این زمینه نتوانست به موفقیت برسد.
عکس: Getty Images/R.Wolowicz
روماریو تا قبل از ظهور ستاره‌ای به نام نیمار، مشهورترین بازیکن برزیلی با پیراهن شماره یازده بود. در سال ۱۹۹۴ او بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال شد. روماریو پس از وداع با ورزش حرفه‌ای به سیاست روی آورد و اینک عضو حزب سوسیالیست و مجلس سنای برزیل است.
عکس: Getty Images/E.Sa
بیل بردلی: قهرمان المپیک و دو بار قهرمان لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا و یکی از اسطور‌ه‌های ورزش بسکتبال در این کشور. بردلی پس از پایان دوران حرفه‌ای از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ به عنوان سناتور نیوجرسی فعالیت داشت. در سال ۲۰۰۰ در رقابت‌های مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری از ال گور شکست خورد. بردلی در حال حاضر شریک یک بانک در نیویورک است.
عکس: Getty Images/P.Newcomb
سباستین کو، ستاره سابق دوهای نیمه استقامت و برنده دو مدال طلای المپیک، در سال ۱۹۹۲ به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار وارد مجلس عوام بریتانیا شد. او ریاست کمیته سازمان‌دهی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن را بر عهده داشت. در سال ۲۰۱۵ کو به ریاست اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی رسید.
عکس: Getty Images/S. Powell
در تاریخ آمریکا جرالد فورد تنها رییس‌جمهوری است که نه به عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری و نه نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از سوی کالج انتخاباتی برگزیده شده است. او پس از کناره‌گیری ریچارد نیکسون به عنوان سی‌وهشتمین رییس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. فورد پیش از ورود به سیاست، در فاصله سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ به عنوان یک بازیکن فوتبال موفق در دانشگاه میشیگان خوش درخشیده بود.
