انتخاب رئیسجمهور آلمان؛ اشتاینمایر در یک قدمی ابقا
۱۴۰۰ بهمن ۲۴, یکشنبه
امروز یکشنبه رئیس جمهور جدید آلمان از سوی مجمع فدرال این کشور انتخاب میشود. فرانک والتر اشتاینمایر، رئیس جمهور کنونی که از پشتیبانی اکثریت رأیدهندگان در این مجمع برخوردار است، به احتمال قوی در مقام خود ابقا خواهد شد.
تبلیغات
رئیس جمهور در آلمان هر پنج سال یک بار انتخاب میشود، البته نه از طریق رأی مستقیم مردم که از سوی مجمع فدرال (Bundesversammlung). این نهاد متشکل است از نمایندگان پارلمان آلمان و به همان تعداد؛ نمایندگانی که پارلمانهای ایالتی به این مجمع میفرستند.
فرانک والتر اشاینمایر، رئیس جمهور کنونی آلمان که در سال ۲۰۱۷ برای نخستین بار به این مقام دست یافت، به احتمال قوی در این مقام ابقا خواهد شد.
او نامزد پیشنهادی احزاب دولت ائتلافی (سوسیال دموکرات / دموکراتهای آزاد / سبزها) است و همچنین از پشتیبانی احزاب اصلی اپوزیسیون (دموکرات مسیحی / سوسیال مسیحی) برخوردار است.
اشتاینمایر خود از حزب سوسیال دموکرات آلمان است، اما در دوران ریاست جمهوری با توجه به نقش فراحزبی رییس جمهور و همچنین نمایندگی کردن همه مردم، این مقام باید تعلق حزبی خود را کنار بگذارد.
در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری آلمان سه چهره دیگر به عنوان رقیب اشتاینمایر در صحنه حضور دارند: گرهارد ترابرت که پزشک است و از سوی حزب چپها به عنوان نامزد مقام ریاست جمهوری معرفی شده است. ماکس اوته که اقتصاددان است و از سوی حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان وارد رقابت شده و خانم اشتفانی گباوئر که فیزیکدان است و به عنوان نامزد رأیدهندگان مستقل و آزاد شرکت کرده است.
البته همانگونه که پیشتر یاد شد، هیچیک از رقیبان اشتاینمایر از پشتیبانی لازم برخوردار نیستند و او به احتمال بسیار قوی در همان دور اول اکثریت آرا را به دست خواهد آورد.
ریاست جمهوری بالاترین مقام سیاسی در آلمان محسوب میشود، اگر چه نقش رئیس جمهور در صحنه سیاستهای روز آلمان قابل قیاس با نقش صدراعظم به عنوان رئیس دولت نیست.
مجمع فدرال آلمان که انتخاب رئیس جمهور این کشور را بر عهده دارد، نهادی است که هر پنج سال یک بار و تنها به این منظور تشکیل میشود.
از آنجایی که شمار نمایندگان مجلس سراسری آلمان (بوندستاگ) در هر دوره تغییر میکند، شمار اعضای مجمع فدرال نیز به همان نسبت متغیر است.
مجمع فدرال در این دوره مجموعا ۱۴۷۲ نفر را در برمیگیرد. نیمی از آنها (۷۳۶ نفر) نماینده بوندستاگ هستند. نیمی دیگر فرستاده پارلمانهای ایالتی هستند و در واقع تمامی اقشار جامعه را نمایندگی میکنند. در میان آنها هم شهروندان عادی حضور دارند و هم چهرههای سرشناس.
برای نمونه در این دوره این شخصیتهای بنام از رأیدهندگان هستند: آنگلا مرکل (صدراعظم پیشین آلمان)، اوزلم تورچی (بنیانگذار بیونتک)، کریستیان دروستن (ویروسشناس معروف آلمانی)، آلکساندر گرست (فضانورد آلمانی) و دیتر نور و رولاند کایزر که از چهرههای سرشناس عرصه فرهنگ در آلمان محسوب میشوند.
از سال ۱۹۹۴ به این سو گردهمایی مجمع فدرال به منظور انتخاب رئیس جمهور جدید همواره در ساختمان پارلمان آلمان (Reichstagsgebäude) برگزار میشود.
امسال اما به خاطر شرایط ویژه و محدویتهای کرونایی تصمیم گرفته شد که ۱۴۷۲ عضو مجمع فدرال در ساختمان پاول لوبه (همجوار پارلمان) که از فضای لازم برای برگزاری مراسم انتخاب رئیسجمهور برخوردار است، گرد هم آیند. قرار است رأیدهندگان در پنج طبقه و با رعایت فاصلهگذاری فیزیکی حضور یابند.
فرانک والتر اشتاینمایر پیش از انتخاب به عنوان رئیس جمهوری آلمان ریاست فراکسیون حزب سوسیال دموکرات در بوندستاگ را عهدهدار بود و در کابینه آنگلا مرکل وزیر خارجه آلمان بود.
از هویس تا اشتاینمایر؛ با روسای جمهور آلمان آشنا شوید
ریاست جمهوری بالاترین مقام سیاسی در آلمان محسوب میشود، اگر چه نقش رئیس جمهور در صحنه سیاستهای روز آلمان قابل قیاس با نقش صدراعظم به عنوان رئیس دولت نیست. با روسای جمهور آلمان از سال ۱۹۴۹ تا کنون آشنا شوید.
عکس: Wolfgang Kumm/dpa/picture alliance
فرانک والتر اشتاینمایر (از ۲۰۱۷ تا کنون)
فرانک والتر اشتاینمایر از سال ۲۰۱۷ در مقام ریاست جمهوری آلمان فعالیت دارد. او به ویژه به خاطر صراحت، شفافیت و رویکرد روادارانه و در عین حال قاطعانهاش زبانزد است.
عکس: Jens Krick/Flashpic/picture alliance
برجام
فرانک والتر اشتاینمایر پیش از انتخاب به عنوان رئیس جمهوری آلمان ریاست فراکسیون حزب سوسیال دموکرات در بوندستاگ را عهدهدار بود و در کابینه آنگلا مرکل وزیر خارجه آلمان بود. او نماینده آلمان در مذاکرات برای رسیدن به توافق هستهای با جمهوری اسلامی بود و بارها با محمدجواد ظریف، همتای ایرانی خود دیدار و گفتوگو کرد.
عکس: Emmanuele Contini/NurPhoto/picture alliance
یوآخیم گاوک (۲۰۱۷ − ۲۰۱۲)
یوآخیم گاوک در آلمان شرقی به عنوان فعال مدنی و کشیش پروتستان فعالیت داشت. او که از لحاظ حزبی مستقل بود، پس از وحدت دو آلمان مسئولیت رسیدگی به امور قربانیان و پروندههای دستگاه امنیتی و اطلاعاتی حکومت آلمان شرقی سابق را بر عهده گرفت. او و خانوادهاش زندگی تحت سرکوب حکومتهای خودکامه را تجربه کردند.
عکس: Tim Brakemeier/dpa/picture alliance
در کنار اوباما
گاوک در سالهای ریاست جمهوری سفرهای زیادی به خارج انجام داد. یکی از این سفرها در اکتبر سال ۲۰۱۵ بود. او در جریان سفر سهروزه خود به آمریکا از جمله با باراک اوباما، رئیس جمهور وقت ایالات متحده در کاخ سفید دیدار و گفتوگو کرد.
عکس: Wolfgang Kumm/dpa/picture alliance
کریستیان وولف (۲۰۱۲ − ۲۰۱۰)
کریستیان وولف نه تنها کمسنوسالترین رئیس جمهوری آلمان محسوب میشود، بلکه از لحاظ مدت فعالیت نیز رکورددار است. او که در سال ۲۰۱۰ به عنوان رئیس جمهور جدید انتخاب شده بود، در یکی از سخنرانیهایش بر تنوع ادیان تأکید کرده و گفته بود، "اسلام هم مانند مسیحیت و یهودیت اکنون بخشی از آلمان است". وولف اما در سال ۲۰۱۲ به خاطر اتهام فساد مالی ناگزیر شد از مقام خود کناره بگیرد. او البته بعدها تبرئه شد.
عکس: Jörg Carstensen/dpa/picture alliance
در جمع ستارگان سینما
کریستیان وولف در دوران ریاست جمهوری از مهمانان مهم در ضیافتها و رویدادهای فرهنگی بزرگ بود. تصویری از او و همسر سابقش در فوریه سال ۲۰۱۱ بر فرش قرمز جشنواره فیلم برلین.
عکس: Tim Brakemeier/dpa/picture alliance
هورست کوهلر (۲۰۱۰ − ۲۰۰۴)
هورست کوهلر كه تحصیلکرده رشته اقتصاد است، پیش از آنکه رئیس جمهور آلمان شود، ریاست بانک اتحادیه اروپا برای توسعه و بازسازی و همچنین ریاست صندوق بینالمللی پول را بر عهده داشت. او در یکی از مصاحبههایش گفته بود استقرار نیروهای آلمان در خارج میتواند در خدمت حفظ منافع اقتصادی آلمان نیز باشد. این گفته انتقادات زیادی را برانگیخت و در نهایت کنارهگیری او را به دنبال داشت.
عکس: Harry Melchert/dpa/picture-alliance
مناسبات آلمان و اسرائیل
روسای جمهور آلمان به توجه به اهمیت مناسبات این کشور با اسرائیل همواره میزبان سیاستمدران اسرائیلی بوده و یا خود به اسرائیل سفر کردهاند. کوهلر نیز از این قاعده مستثنی نیست. تصویری از او در کنار شیمون پرز که در سال ۲۰۱۰ برای دیدار راهی آلمان شده بود.
عکس: Klaus-Dietmar Gabbert/dpa/picture alliance
یوهانس راو (۲۰۰۴ − ۱۹۹۹)
یوهانس راو ده سال رئیس دولت ایالتی نوردراین وستفالن؛ پرجمعیتترین ایالت آلمان بود. او در دوران ریاست جمهوری خود نهایت تلاشش را کرد تا آلمان درهای خود و همچنین ذهنیت خود را به روی مهاجران باز کند. او گفته بود: «من میخواهم رئیس جمهور تمامی آلمانیها باشم و شریک تمامی انسانهایی که بدون تابعیت آلمان در این کشور کار و زندگی میکنند.»
عکس: Regina Kuehne/KEYSTONE/dpa/picture-alliance
میزبان بازیگران سیاسی
تصویری از یوهانس راو و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه که در سال ۲۰۰۱ در سفری رسمی به برلین آمده بود.
عکس: picture-alliance/ZB
رومان هرتسوگ (۱۹۹۹ − ۱۹۹۴)
رومان هرتسوگ پیش از آنکه به عنوان رئیس جمهور آلمان انتخاب شود، یکی از قاضیان دیوان عالی قانون اساسی این کشور بود. او در حین دوران ریاست جمهوریاش از لهستان به خاطر درد و رنجهای به بار آمده برای این کشور در دوران جنگ جهانی دوم درخواست بخشش کرد. هرتسوگ همچنین سالروز آزادسازی اردوگاه مرگ آشویتس (۲۷ ژانویه) را به عنوان روز رسمی گرامیداشت یاد قربانیان رژیم ناسیونال سوسیالیسم (نازی) اعلام کرد.
عکس: Andreas Altwein/dpa/picture-alliance
اهدای مدال افتخار به اسپیلبرگ
رومان هرتسوگ در دوران ریاست جمهوری خود نه تنها با چهرههای سیاسی جهان دیدار داشت، بلکه میزبان شخصیتهای فرهنگی نیز بود. او در سال ۱۹۹۸ مدال افتخار آلمان را به پاس خدمات استیون اسپیلبرگ، کارگردان مشهور هالیوود در راه گرامیداشت یاد قربانیان هولوکاست به او تقدیم کرد.
عکس: picture-alliance/dpa
ریشارد فون وایتسکر (۱۹۹۴ − ۱۹۸۴)
ریشارد فون وایتسکر در سال ۱۹۸۴ به عنوان رئیس جمهور آلمان انتخاب شد. او یک سال بعد در نطقی به "مسئولیت آلمانیها در جنایت رژیم نازی" پرداخت و روز هشتم ماه مه ( پایان جنگ جهانی دوم) را "روز آزادسازی" نامید. او همچنین "ناآگاهی آلمانیها از هولوکاست" را زیر سوال برد و گفت، "آلمانیها باید بدون ملاحظه و خدشه با آنچه روی داده، مواجه شوند. از دید او آشتی بدون پرداختن به گذشته ممکن نیست.
عکس: Egon Steiner/dpa/picture alliance
وحدت دو آلمان
در دوران ریاست جمهوری وایتسکر بود که دیوار برلین فرو پاشید و رویای وحدت دو آلمان محقق شد. تصویری از او در کنار میخائیل گورباچف در سال ۱۹۸۹ میلادی.
عکس: picture-alliance/KPA/United Archives
کارل کارستنز (۱۹۸۴ − ۱۹۷۹)
کارل کارستنز در شهر برمن به دنیا آمد، پدرش که معلم بود، پیش از تولد او درگذشت. کارستنز در رشته حقوق و علوم سیاسی تحصیل کرد و در جنگ جهانی دوم در نیروی هوایی ارتش نازی بود. عضویت او در حزب ناسیونال سوسیالیسم آلمان در دوران رژیم نازی از جمله مسایلی بود که سبب شد، انتخاب او به عنوان رئیس جمهور بسیار بحثبرانگیز شود.
عکس: Heinrich Sanden/dpa/picture-alliance
میزبان پاپ
در دوران ریاست جمهوری کارستنز بود که پاپ ژان پل دوم از آلمان دیدار کرد. تصویری از کارستنز در کنار پاپ در هنگام ورود او به فرودگاه کلن/بن در نوامبر سال ۱۹۸۰ میلادی.
عکس: picture-alliance/dpa
والتر شل (۱۹۷۹ − ۱۹۷۴)
والتر شل در خانوادهای کارگری در شهر زولینگن (واقع در غرب آلمان) به دنیا آمد. او نخست دوره بانکداری گذراند اما در سال ۱۹۳۹ با آغاز جنگ جهانی دوم ناگزیر به خدمت در ارتش نازی شد. او پس از پایان جنگ به عنوان مشاور اقتصادی فعالیت داشت و عضو حزب دموکراتهای آزاد شد. والتر شل به آوازخوانی علاقه زیادی داشت و در اذهان به خاطر خواندن یکی از ترانههای بومی آلمان ماندگار شده است.
عکس: dpa/picture alliance
روی دیوار چین
والتر شل در دوران ریاست جمهوریاش سفرهای متعددی به خارج از آلمان انجام داد، از جمله در سال ۱۹۷۲ به جمهوری خلق چین. تصویری از او روی دیوار معروف چین.
عکس: picture alliance/dpa
گوستاو هاینهمان (۱۹۷۴ − ۱۹۶۹)
گوستاو هاینهمان (از حزب سوسیال دموکرات) پیش از احراز مقام ریاست جمهوری به عنوان شهردار شهر اسن و همچنین به عنوان وزیر کشور و وزیر دادگستری فعالیت داشت. او بود که سنت دعوت از شهروندان "عادی" به مراسم جشن سال نو در کاخ ریاست جمهوری را مرسوم کرد. او در سخنرانیهای خود شهروندان آلمان غربی را تشویق میکرد که "ذهنیت رعیتی" خود در برابر خودکامهگان را پشت سر گذارند و از ارزشهای دموکراسی دفاع کنند.
عکس: dpa/picture-alliance
با ملکه الیزابت
هاینهمان در دوران ریاست جمهوری خود نه تنها میزبان مهمانان خارجی بود، بلکه خود نیز سفرهای متعددی به خارج انجام داد. تصویری از او در کنار ملکه الیزابت دوم در کالسکه خاندان سطلنتی بریتانیا در اکتبر سال ۱۹۷۲.
عکس: Heinrich Sanden/picture alliance
هاینریش لوبکه (۱۹۶۹ − ۱۹۵۹)
هاینریش لوبکه از حزب دموکرات مسیحی شاید بیشتر به خاطر برخی خطاهای تمسخرآفرینش در اذهان باقی مانده باشد؛ خطاهایی که احتمالا به مشکلات جسمی و سلامتی او برمیگردد. او سه ماه پیش از پایان دومین دوره ریاست جمهوریاش از سمت خود کناره گرفت، پس از آنکه مشخص شده بود، او در دوران جنگ جهانی دوم هدایت یک گروه ساختمانسازی را برعهده داشت که در آن زندانیان اردوگاه اجباری به بیگاری گرفته شده بودند.
عکس: Kurt Rohwedder/dpa/picture-alliance
لوبکه و استقبال از محمد رضا پهلوی
سفر محمد رضا پهلوی، آخرین پادشاه ایران در ماه مه سال ۱۹۶۷ به آلمان همزمان بود با دوران ریاست جمهوری لوبکه که از جمله وظایفش به عنوان رئیس جمهور استقبال و میزبانی از مهمانان خارجی بود. تصویری از لوبکه (راست) و همسرش (چپ) در کنار محمد رضا پهلوی و فرح دیبا.
عکس: picture-alliance
تئودور هویس (۱۹۵۹ − ۱۹۴۹)
تئودور هویس از حزب دموکراتهای آزاد آلمان اولین رئیس جمهور آلمان غربی بود؛ کشوری که در سال ۱۹۴۹ بنیان نهاده شد. او پیش از احراز این مقام افزون بر فعالیتهای حزبی به عنوان خبرنگاری سیاسی فعالیت داشت. او به خاطر رویکرد انسانی و صمیمانهاش از محبویت زیادی در بین شهروندان آلمان غربی برخوردار بود.
عکس: akg-images/picture alliance
در کنار آلبرت شوایتزر
آلبرت شوایتزر، پزشک، فیلسوف و انساندوست مشهور از دوستان تئودور هویس بود. تصویری از این دو چهره در نوامبر سال ۱۹۵۵.