انتقاد از عباس به دلیل مقایسه رفتار اسرائیل با هولوکاست
۱۴۰۱ مرداد ۲۶, چهارشنبه
محمود عباس در یک کنفرانس خبری مشترک با صدراعظم آلمان، رفتار اسرائيل با فلسطینیان را به هولوکاست تشبیه کرد. شولتس این مقایسه را غیرقابل قبول و غیرقابل تحمل دانست و لاپید و کمیته بینالمللی آشویتس به شدت انتقاد کردند.
کنفرانس مطبوعاتی مشترک شولتس و عباسعکس: Wolfgang Kumm/dpa/picture alliance
تبلیغات
محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگران فلسطینی در سفر خود به برلین، روز سهشنبه ۲۵ مرداد (۱۶ اوت) در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، شرکت کرد. به گزارش "تاگس شاو" محمود عباس در پایان این کنفرانس اقدامات اسرائیل علیه فلسطینیها را به هولوکاست تشبیه کرد. او گفت: «اسرائیل از سال ۱۹۴۷ تا به امروز ۵۰ قتل عام در ۵۰ شهر فلسطینی انجام داده است» و افزود: «۵۰ کشتار، ۵۰ هولوکاست.»
شولتس ابتدا ساکت ماند و سپس با لحنی به شدت آزرده گفت: «به ویژه برای ما آلمانیها، هرگونه نسبی سازی هولوکاست غیرقابل تحمل و غیرقابل قبول است.» صدراعظم آلمان در این کنفرانس از عباس همچنین به خاطر توصیف سیاست اسرائیل به عنوان "نظام آپارتاید" انتقاد کرد و گفت که واژه "آپارتاید" را صراحتا قبول ندارد و فکر نمیکند این "روش درستی برای توصیف وضعیت باشد." عباس گفته بود: «تغییر به سمت واقعیت جدیدی که فقط یک دولت و آنهم دولتی با سیستم آپارتاید وجود دارد، در خدمت امنیت و ثبات منطقه نیست.»
"چرا آلمان آماده تحریکات عباس نبود؟"
سخنان محمود عباس خشم محافل اسرائیلی را برانگیخت. یائیر لاپید، نخست وزیر اسرائیل اتهام هولوکاست را "ننگ اخلاقی" نامید. او در توییتر خود با اشاره به شش میلیون یهودی که در هولوکاست به قتل رسیدند، نوشت: «اینکه محمود عباس اسرائیل را به ارتکاب ”۵۰ هولوکاست“ متهم میکند، آنهم در حالی که بر خاک آلمان ایستاده است، نه تنها یک ننگ اخلاقی، بلکه یک دروغ آشکار است. تاریخ هرگز عباس را نخواهد بخشید.» لاپید خود فرزند یکی از بازماندگان هولوکاست است.
کمیته بینالمللی آشویتس نیز به شدت به سخنان عباس و "واکنش مردد" صدراعظم آلمان انتقاد کرد. کریستوف هویبنر، معاون اجرایی این کمیته در مورد اظهارات عباس گفت که او "عمدا از پلتفرم سیاسی در برلین برای بدنام کردن فرهنگ آلمانی و تخریب رابطه این کشور با اسرائیل استفاده کرده است." هویبنر افزود: «عباس با این مقایسه شرمآور و نامناسب دوباره تلاش کرد به احساسات ضد اسرائیلی و یهودستیزی در آلمان و اروپا دامن بزند.»
او همچنین از دولت آلمان انتقاد کرد و گفت: «حیرتآور است که چگونه طرف آلمانی برای تحریکات عباس آماده نبود و اظهارات وی در مورد هولوکاست در کنفرانس مطبوعاتی بدون چالش باقی ماند.»
اعراب و اسرائیل؛ مناقشهای ریشهدار در قاب تصویر
مناقشه میان اسرائیل و فلسطینیها ریشهای قدیمی دارد، از نبردها و آوارگیها در دو سه جنگ در سده پیش تا قراردادهای ناکام صلح و انتفاضه و ... عکسهایی از آثار جنگ نقبی است به ریشهها و ابعاد این مناقشه.
عکس: Reuters/R. Zvulun
خانهای متروکه
این خانه متروکه در لفته از ریشه های خصومت در خاورمیانه نشان دارد. لفته روستایی است در جنوب اورشلیم که ساکنین عرب ـ فلسطینی آن در روند تاسیس دولت اسراییل (۱۹۴۸) ناگزیر به ترک آن شدند. یهودیان نیز همچون اعراب، با اتکاء به نشانههای تاریخی و مذهبی، این منطقه را حق خود میدانند. به نظر می رسد این درگیری در آینده نزدیک حل نخواهد شد.
عکس: Reuters/R. Zvulun
فرودگاه غزه؛ ویرانی یک پروژه معتبر
فردوگاه غزه نماد ویرانی یک پروژه معتبر یک میلیون دلاری است. یکی از تامین کنندگان مالی این پروژه آلمان بوده است. این فرودگاه در سال ۱۹۹۸ و در حضور بیل کلینتون، رییس جمهور وقت آمریکا، افتتاح و در اوایل سال ۲۰۰۰ توسط نیروی نظامی اسراییل بمباران و تخریب شد. علت تخریب آن آغاز انتفاضه دوم مردم فلسطین بود. این قیام مدتها ادامه داشت و با حملات تروریستی همراه بود.
عکس: Reuters/I. Abu Mustafa
بدون بالگرد
در هنگامه انتفاضه دوم هلیکوپتر یاسر عرفات، رییس جمهور خودگردان فلسطین و برنده جایزه صلح نوبل، نیز توسط نیروی نظامی اسراییل به آتش کشیده شد. باقیمانده این هلیکوپتر را بازسازی کردهاند در شهر غزه بر روی داربست بلندی به نمایش گذاشتهاند، به گونه ای که از فاصله بسیار دور نیز نمایان است.
عکس: Reuters/I. Abu Mustafa
ساحل زیکیم
ساحل زیکیم یکی از اماکن پرجاذبه برای گردشگران در اسراییل به شمار می آید. در یکسو تپه های ماسه ای با شکوه، در سوی دیگر چشم انداز دریای مدیترانه و در میان این دو برج نگهبانی متروکه اسراییل. اما حتی این منطقه زیبا و دیدنی به میدان جنگ خاورمیانه تبدیل شده است. ساحل زیکیم تقریبا در ۳ کیلومتری مرز شمالی نوارغزه قرار دارد.
عکس: Reuters/R. Zvulun
پسماندههای خطرناک
گاه در مسیر بازدید از دیگر اماکن محبوب گردشگری اسراییل، به تابلوهای هشداردهنده ای برمی خوریم که به منطقه مین گذاری شده پشت سیم های خاردار بلندی های جولان اشاره دارند. در جنگ ۶ روزه سال ۱۹۶۷ اسراییل منطقه شمال شرقی مرز سوریه را به اشغال خود درآورد و آن را بخشی از خاک اسراییل خواند. البته اکثر کشورها چنین ادعایی را به رسمیت نمی شناسند. سوریه همچنان بلندهای جولان ر از آن خود میداند.
عکس: Reuters/R. Zvulun
تانکی که زنگ میزند
تانک ارتش سوریه در رودخانه اردن به پشت افتاده است و می پوسد. اینجا منطقه حفاظت شده بانیاس است، واقع در حومه غربی ارتفاعات جولان. اختلاف بر سر این منطقه که توسط اسراییل اشغال شده، همچنان موضوع مجادله سوریه و اسراییل است. منطقه حائلی که سوریه و اسرائیل را از هم جدا میکند از سال ۱۹۷۴ زیر نظارت کلاه آبی ها است. اختلاف بر سر این منطقه مانع از پیشرفت مذاکرات صلح میان اسراییل و سوریه است.
عکس: Reuters/R. Zvulun
مسجدی که متروکه شده
این نیز یکی از پیامدهای جنگ ۶ روزه است: در ۵ کیلومتری غرب منطقه حائل روستایی بود که تا سال ۱۹۶۷ به سوریه تعلق داشت. حال این منطقه درتصرف اسراییل است. از این روستا تنها چیزی که به جا مانده است، یک مسجد متروکه است. حالا بانگ اذانی از این مسجد به گوش نمیرسد و تنها نقاشی های دیواری هستند که گاه و بی گاه توجهها را جلب میکنند.
عکس: Reuters/R. Zvulun
پیشروی طبیعت در سنگر
این پناهگاه پنهان و استتارشده، واقع در بلندی های جولان، بر نبردی شهادت می دهد که ۵۲ سال پیش در رشته کوههای این منطقه اتفاق افتاده بود. هنگام جنگ داخلی اخیر در سوریه بلندیهای جولان به شدت زیر حملات موشکی قرار داشت، هم از درون اسراییل و از درون سوریه.
عکس: Reuters/R. Zvulun
قیمومت بریتانیا بر فلسطین
ریشههای درگیریهای خاورمیانه اما به گذشته های دورتری بازمی گردند. براساس موافقتنامهای که سال ۱۹۱۶ میان قدرتهای بزرگ آن زمان، فرانسه و بریتانیا، شکل گرفت فلسطین نیز به قیمومت بریتانیا درآمد و نیروهای نظامی بریتانیا نیز رسما در فلسطین مستقر شدند. این نقاشی که بر دیوار یک پست نظامی قدیمی در اورشلیم کشیده است، سربازهای بریتانیایی را نشان می دهد.
عکس: Reuters/R. Zvulun
میدان جنگ، قرارگاه موزه
این به اصطلاح "تپه مهمات"، که در شرق اورشلیم واقع است، شاهد نبردهای بی شماری بوده است. از این تپه نیروهای بریتانیایی برای ذخیره سازی سلاح و مهمات نیروی انتظامی پلیس استفاده میکردهاند. اردن در سال ۱۹۴۸ این منطقه را به تصرف خود درآورد. اسراییل نیز در سال ۱۹۶۷ اردن را از آن بیرون کرد. برخی از سنگرهای قدیمی جنگ به یادگار ماندهاند. امروز بر روی این تپه موزه ای در ارتباط با جنگ شش روزه قرار دارد.