فعالان صلح ‌سبز آلمان می‌گویند هزینه‌های گزاف تولید انرژی اتمی از جیب ملت می‌رود. دولت آلمان خواستار تمدید فعالیت نیروگاه‌های اتمی این کشور تا سال ۲۰۳۷ میلادی است. این خواسته موجب اعتراض گسترده فعالان محیط‌زیست و شرکت‌های تولید کننده انرژی‌های تجدیدپذیر شده است. کارشناسان انرژی سازمان صلح سبز آلمان به بررسی هزینه‌های تولید انرژی هسته‌ای از سال ۱۹۵۰ تا سال ۲۰۰۹ پرداخته‌اند.

فعالان صلح سبز با انتشار نتیجه تحقیقی خود این هزینه را بالغ بر۲۵۸ میلیارد یورو تخمین می‌زنند. بر اساس این پژوهش از سال ۱۹۵۰ تنها برای ساخت و تجهیز مراکز و تأسیسات هسته‌ای ۱۶۵ میلیارد یورو هزنیه شده است. بازسازی و تعیمر این نیروگاه از سال ۲۰۰۹ به بعد نیز دست‌کم ۹۲ میلیارد یوروی دیگر به این مبلغ اضافه می‌کند.

مدافعان انرژی اتمی آلمان تحقیق سازمان صلح سبز را "غیرجدی" خوانده و نتیجه آن رد می‌کند. آندره بولینگ یکی از کارشناس انرژی صلح‌ سبز آلمان در مقابل می‌گوید: «با یک محاسبه ساده متوجه می‌شوید که هزینه تولید هر کیلووات برق از طریق انرژی هسته‌ای از تولید برق در نیروگاه‌های آبی و ذغال‌سنگی گرانتر تمام شده است. این هزینه‌ها همچنان رو به افزایش است.»

نادیده گرفتن هزینه‌های تحقیقات اتمی و بیمه نیروگاه‌ها

در آلمان هم مانند تقریبأ تمامی کشورهای که به تولید انرژی هسته‌ای علاقمندند، هزینه بخش تحقیقات اتمی نیز توسط دولت و در نتیجه از مالیات‌های مردم پرداخت می‌شود. در مقابل تمایل دولت‌ها به سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و پژوهش انرژی‌های تجدیدپذیر کمتر است. بارمالی چنین تحقیقاتی اغلب بر دوش بخش خصوصی است. توجیه دولت‌ها در این مورد، بازدهی ناکافی تولید برق از انرژی‌های تجدیدپذیر است. دولتمردان آلمانی هم می‌گویند تا زمانیکه انرژی‌های تجدیدپذیر به بازدهی کافی برسند ادامه فعالیت نیروگاه‌های اتمی برای تأمین انرژی ضروری است.

در این میان نکته مهم دیگر‌، ضریب بالای خطر در تأسیسات اتمی است که موجب پرداخت سالانه هزینه کلانی بابت بیمه این تأسیسات می‌شود. این هزینه‌ها اغلب در گزار‌ش‌نهایی هزینه تولید انرژی اتمی قید نمی‌شوند.

در آلمان از سال ۱۹۶۱ میلادی تا کنون ۱۱۱۷ مورد اشکال فنی در نیروگاه‌های اتمی ثبت شده است. فعالان زیست‌محیطی می‌گویند، تنها یک مورد جدی کافی است تا فاجعه چرنوبیل تکرار شود. گروهی از کارشناسان سویسی که در مورد ضریب خطر حوادث ناگهانی در نیروگاه‌های اتمی تحقیق کردند می‌گویند اگر در یکی از نیروگاه‌های اتمی این کشور اتفاقی رخ دهد کل خسارات مادی که به بار می‌آورد معادل ۲۶۲۵ میلیارد یورو خواهد بود. بیمه‌های بین‌المللی تنها پنج درصد چنین خساراتی را پرداخت می‌کنند و در نهایت بار این خسارت نیز بر دوش دولت خواهد بود.

آندره بولینگ با انتقاد از کوتاهی دولت‌ها در سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر می‌گوید: «مسئله اینجاست که وقتی دولت‌ها سرمایه‌گذاری در پروژه پرهزینه‌‌ای مانند انرژی اتمی را آغاز می‌کنند، دست کشیدن از آن برایشان سخت می‌شود. این درحالی است که با تأمین سرمایه‌گذاری در بخش انرژی‌های تجدید پذیر بازده سریعتر و بسیار بهتری خواهند داشت.»