توافق جدید، بر اساس اعلامیه‌ای نشریافته در پایگاه اینترنتی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نتیجه‌ی مذاکرات ۲۴ ژوئیه در وین و ۲۰ و ۲۱ اوت در تهران میان مقامات اتمی ایران و نمایندگان آژانس است.

مسائل مبهمی که بایستی روشن شوند، مضمون فعالیتهای و تحقیقات اتمی هستند که در مورد آنها این شک وجود دارد که هدفهایی نظامی را دنبال می‌کنند. در کانون این مسائل آزمایشهایی است که در ایران در دهه‌ی ۱۹۹۰ با پلوتونیم صورت گرفته است. جمهوری اسلامی هنوز روشن نکرده است که چه میزان پلوتونیم در اختیار دارد و با پلوتونیم چه برنامه‌هایی را پیش برده یا هنوز پیش می‌برد.

تلاش برای تأثیرگذاری بر گزارش البرادعی

در مورد حل مسائل مبهم یک برنامه‌ی زمانی تهیه شده است. در چارچوب توافق حاصل شده هیئتی از بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به ایران سفر می‌کنند تا در محل به تحقیق درباره‌ی فعالیتهای اتمی موضوع اختلاف، بپردازند.

توافق‌های جدید، مضمونی همانند "پروتکل الحاقی پيمان منع توليد سلاح های اتمی" دارد. جمهوری اسلامی برای تأثیرگذاری بر گزارشی که به زودی محمد البرادعی، دبیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل ارائه خواهد کرد، به انعطاف در همکاری‌های خود با آژانس رو آورده است. در تبلیغات حکومتی در داخل ولی نرمی و انعطاف خاصی دیده نمی‌شود. در رسانه‌های بین‌المللی این موضوع ذکرشده و به دنبال آن، این نکته افزوده می‌شود که این بار نخست نیست که مقامات ایران در داخل چیزی را می‌گویند، ولی خارج به گونه‌ای دیگر رفتار می‌کنند.

کند شدن فعالیتها

در ایران در مورد موضوع کند شدن فعالیتهای هسته‌ای نیز تا کنون خبر یا توضیحی منتشر نشده است. این موضوع را خبرگزاری رویترز به نقل از یک دیپلمات نزدیک به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش داده است. بر اساس خبر روویترز، ایران در طول تابستان، پیشرفت چندانی در فعالیت‌های هسته‌ای خود نداشته است. علت این امر یا مشکلات فنی بوده است و یا نگرانی از وضع تحریم‌های شدیدتر در شورای امنیت.

به گفته‌ی دیپلمات مذکور، ایران هنوز هم با تولید اورانیوم در مقیاس انبوه فاصله زیادی دارد. در تأسیسات نطنز هم‌اکنون تنها دوهزار دستگاه سانتریفیوژ در حال فعالیت است و میزان گاز تزریقی به این دستگاه‌ها نیز به اندازه‌ای نیست که برای تولید اورانیوم غنی‌شده در مقیاس صنعتی لازم است.

علاوه‌براین، بنا به گزارش همین منابع، سانتریفیوژهایی که ایران در تاسیسات غنی‌سازی نظنز از آنها استتفاده می‌کند دارای تکنولوژی قدیمی هستند و نگرانی از لرزش و یا حتی انفجار آنها باعث شده تا ایرانی‌ها از تزریق گاز با حداکثر ظرفیت به آنها خودداری کنند.

م‌م / برپایه گزارشهای خبرگزاری آسوشیتدپرس، رویترز و سایت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی