چهار سال پیش، ماه نوامبر، شبی به یاد ماندنی در شیکاگو، شبی که بسیاری از آمریکایی‌ها آن را هیچ گاه از یاد نخواهند برد. باراک اوباما به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و نخستین رئیس جمهور سیاهپوست در تاریخ این کشور پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد.

"تغییر"، تغییری که خیلی ها منتظرش بودند و به آن امیدها بسته بودند، بالاخره در آمریکا رخ داد و "yes we can" شد معروفترین جمله‌ی زندگی سیاسی اوباما. حالا جهان چهره‌ای دیگر از آمریکا می‌دید، با شعاری تازه.

تقریبا چهارسال از آن شب رویایی برای بسیاری از آمریکایی‌ها می‌گذرد و با گذشت چهار سال کم کم امید به "تغییر"، تغییری که اوباما قرار بود بوجود آورد، رنگ باخته است.

جاستین مانتیسلو و رایان نیوبرو  هم دو شهروند آمریکایی هستند که یأس خود را از تغییراتی که انجام نشد و امیدی که دوباره باید به انتخابات پیش رو و به تغییرات بست، در قالب یک ویدیوکلیپ منتشر کرده‌اند.

«اوبامایی که روزی می‌شناختم»

این دو شهروند آمریکایی ترانه‌ی معروف گوتیه، خواننده‌ی استرالیایی، با نام "کسی که روزی او را می شناختم"( Somebody That I Used to Know ) را برای ابراز ناامیدی‌شان انتخاب کرده‌اند و با گذاشتن شعری تازه بر روی موسیقی آن، ترانه‌ای برای "پرزیدنت" ساخته‌اند.

سازندگان این ویدیوکلیپ آن شور و شوق فراموش شده‌ای را که در لحظه‌ی انتخاب اوباما، آمریکا و حتی بخش های بسیاری از جهان را فراگرفته بود، با جمله‌های معروفی که اوباما در طی ۴ سال گذشته بر زبان آورده است، به یاد بیننده می‌آورند. برای مثال این جمله را که اوباما در فوریه ۲۰۰۸ خطاب به هوادارانش در یک سخنرانی ابراز داشت: «چیزی که در ابتدا پچ پچی بیش نبود، ... سرودی می‌شود برای درمان زخم های این ملت.»

مونتیسلو با گزینش دقیق جمله‌ها چنین می‌خواند: «من آن قدر خوشبخت بودم که می‌خواستم با این خوشبختی بمیرم.» اما او به یکباره نوستالژی را در هم می‌شکند و ادامه می‌دهد که دیگر این حرف ها و وعده و وعید ها ارزش مردن را ندارند. او "سقوط" اوباما، "اوبامای پهپادها" را به یاد بیننده می‌آورد.

سقوط یک برنده‌ی جایزه‌ی نوبل صلح

اوبامای این ترانه، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل است که اسامه بن لادن را به هلاکت رسانده، اوبامایی است که وعده داده بود زندان گوانتانامو را ببندد - وعده‌هایی که هیچ گاه عملی نشد - پرزیدنتی که می‌خواست با اصلاحات درمانی خود در آمریکا انقلاب کند، اگر چه او این اصلاحات را عملی کرد اما جوانان، بیکاران، دانش‌آموختگان مقروض دانشگاه‌ها را تنها گذاشت. مونتیسلو در اینجا با برشمردن کرامات اوباما به طعنه میگوید: « دوباره باید پیش مادرم برگردم  و زندگی کنم.»

مونتیسلو و دوستش در سال ۲۰۰۸ از اعضای فعال ستاد انتخاباتی اوباما بودند. آنگونه که این دو در گفت‌وگو با سایت آلمانی "تاتس" گفته‌اند، از تصورات‌شان کمی توهم‌زدایی شده است.

موضوع ترانه‌ی گوتیه داستان عاشقی است که دست رد بر سینه‌اش زده شده و خود را طرد شده احساس می‌کند، عاشقی که معشوقش برایش در حد "کسی که روزی میشناختش" سقوط کرده است. مونتیسلو این ترانه را برای انتقاد از اوباما برگزیده، استعاره‌ای کنایه‌آمیز درباره رابطه‌ی  میان هواداران و "کسی که روزی برای آنها اوباما بود".

پیشنهاد راه حلی برای مشکل گوانتانامو

آنان زبان طنز را برای انتقاد برگزیده‌اند. برای مثال در جایی از ویدیو به عنوان راه حل مشکل گوانتانامو به اوباما توصیه می‌کنند زندانی‌های گوانتانامو را روی سقف خودروی میت رامنی، رقیب اوباما از حزب جمهوریخواه، ببندند و در کل کشور بگردانند.

این بخش ویدیو اشاره‌ای است به ماجرایی ناخوشایند که رامنی را در جریان مبارزه‌ی انتخاباتی رها نمی‌کند. رامنی ۳۰ سال پیش Seamus، سگ خانواده‌ را در سفری ۱۲ ساعته در آمریکا در قفسی روی سقف ماشین حمل کرد، چون با ۵ پسر و چمدان‌ها دیگر جایی برای سگ در ماشین نبود. حالا ماجرا برای مخالفان رامنی جمهوری‌خواه غنیمتی شده است. گروه آمریکایی Devo در ترانه‌ای که به همین مناسبت ساخته از سگ رامنی می‌خواهد برگردد و به خاطر آنچه صاحبش با او کرده، او را به دادگاه بکشاند. اما این موضوع نه تنها دست‌آویزی برای مبارزات انتخاباتی شده، بلکه الهام‌بخش ساخت موزیک است. قرار است یک بازی مخصوص آی فون روانه‌ی بازار شود با نام  Crate Escape که هدف بازیکن در آن آزادسازی سگ رامنی است از قفس!

دیگر کسی با وعده‌ی گوانتانامو رئیس جمهور نمی‌شود

ایده‌ی خلاقانه‌ی دو شهروند جوان آمریکا در ساخت ویدیوی "اوبامایی که روزی میشناختم"، اگر چه از نظر تصویری قابل مقایسه با ویدیوکلیپ معروف گوتیه نیست، اما طرفداران زیادی پیدا کرده و از زمان انتشار آن در هفته‌ی گذشته روی یوتیوب تاکنون بیش از یک میلیون بار دیده شده است.

هر دوی سازندگان این ویدیو از غیبت موضوع‌هایی اساسی که شهروندان را در این انتخابات به وجد بیاورد، انتقاد می‌کنند و می‌گویند هنوز تصمیمی در مورد این که در انتخابات ۶ نوامبر امسال به چه کسی رأی می‌دهند نگرفته‌اند. مونتیسلو و دوستش اما امیدوارند که با ساخت این ویدیو نامزدهای انتخابات آتی، توجه‌شان را بیشتر به موضوعات سیاسی جلب کنند.

مونتیسلو در پایان ترانه می‌خواند: «من اوبامایی را میخواهم که روزی می شناختم» و بخشی می‌شود از پلاکاردی که روزی جوانه‌ی امید را در دل بسیاری از آمریکایی‌ها نشانده بود.

برای دیدن بازخوانی ترانه‌ی گوتیه می‌توانید به این آدرس مراجعه کنید