در سال ۱۸۸۱ یک مخترع فرانسوی به نام گوستاو ترووه اولین سه‌چرخه برقی را ساخت و در خیابان‌های پاریس با آن حرکت کرد. اولین خودرو در جهان می‌توانست با سرعتی تا ۱۲ کیلومتر در ساعت برسد و این سرعت در نمونه‌های بعدی از ۱۲ تا ۲۶ کیلومتر برساعت متغییر بود. یکی ازاین خودروها زیمنس بود که موتور آن بروی محور نصب شده و باتری ۱۲ ولتی (سرب اسید) آن در پشت سر راننده قرار داشت.

قدمت اولین پیشگام در این صنعت به سال ۱۸۸۲ برمی‌گردد. ورنر زیمنس رونمایی اولین کالسکه الکتریکی یا همان تراموا امروزی "Elektromote" را در مکانی به نام هالنزه در نزدیکی برلین که کوفورشتندام امروز است، در یک مسیر۵۴۰ کیلومتری آزمایش کرد. این کالسکه با سیم‌های برقی هوایی که دو قطب داشت تغذیه می‌شد.

اولین خودروی الکتریکی جهان احتمالا توسط کارآفرین و مخترع آلمانی آندریاس فلوکن در سال ۱۸۸۸ ساخته شد. این خودرو شامل یک بدنه شبیه به کالسکه و یک موتور الکتریکی بود، که ظرفیت تولید ۰/۷ کیلو وات را داشت. این نیرو به محور عقب با کمک یک بند چرمی منتقل می‌شد.

"La Jamais Contente " اولین وسیله نقلیه جاده‌ای بود که سرعتی بیش از ۱۰۰ کیلومتر در ساعت داشت. این رکورد سرعت در سال ۱۸۹۹ توسط مهندس بلژیکی و راننده مسابقه Camille Jenatzy بدست آمد. این خودرو مانند یک اژدر طراحی شده و مجهز به دو موتور ۲۵ کیلو واتی بود.

در سال ۱۸۹۹، ۹۰ درصد از تاکسی‌های نیویورک بوسیله موتورهای الکتریکی حرکت می‌کردند. در همان سال، لودویگ لونر و فردیناند پورشه ماشین الکتریکی خودشان به نام لونر پورشه را ساختند. پورشه برای گسترش این طرح اولین خودروی هیبریدی جهان را در سال ۱۹۰۲ طراحی کرد. "اتومبیل MIXTE" مجهز به یک موتور احتراق داخلی با افزایش باتری بود. در سال ۱۹۱۲ بیست تولید کننده رکورد ساخت ۳۳.۸۴۲ اتومبیل برقی را به دست آوردند.

در سال ۱۹۱۱، استارت الکتریکی برای موتورهای بنزینی اختراع شد و بدلیل پایین بودن قیمت نفت مدلهای گوناگونی از این موتور بنزینی تولید شد، از اینرو تولید خودروهای الکتریکی تقریبا در سال ۱۹۲۰ متوقف گردید. خودروهای الکتریکی فقط در بازار خاصی کار خود را ادامه داد، در بریتانیا و ایالات متحده به عنوان ماشین حمل و نقل محلی شیر به کار گرفته می‌شد.

در دهه ۱۹۹۰ بحران نفت، جنگ خلیج فارس و همچنین نگرانی‌های زیست محیطی به یک رنسانس در صنعت ماشین الکتریکی منجر شد. تنظیم فاکتورهای هوای کالیفرنیا خودروسازان را ملزم به ارائه اتومبیل بدون تولید گازهای گلخانه‌ای کرد و این شروع دوباره صنعت خودروهای الکتریک شد. جنرال موتورز در سالهای ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ توانست موتور الکتریکی EV1 را بسازد.

در ابتدای هزاره سوم، با عرضه و رواج خودروهای برقی ازنگرانی کارشناسان محیط زیست کاسته شد. از سال ۲۰۰۳ شرکت‌هایی که عمدتا کوچک بودند هم خودروهایی مجهزبه موتورهای الکتریکی تولید کردند مانند "STROMOS" خودرو برقی که توسط شرکت آلمانی که از سال ۲۰۱۰ ساخته شد، استفاده سوزوکی از اسپلش یا اوپل آگیلا B.

در سال ۲۰۰۶، شرکت آمریکایی تسلا یک ماشین برقی اسپرت به نام تسلا روداستر را معرفی کرد. این ماشین از جایگاه خاصی برخوردارشد. مدل‌های بعدی در ۳/ ۷ ثانیه به سرعتی تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید. با محدوده سرعتی معادل۳۵۰ کیلومتر و حداکثر سرعتی در حدود ۲۰۱ کیلومتر در ساعت، این اولین خودرو الکتریکی مناسب برای سفرهای دور بود.

پس از چند سال خودروسازان بزرگ آلمان خودروهای الکتریکی خود را به بازار عرضه کردند. ازسال۲۰۱۳ فولکس واگن E-up و بی ام و i3 در بازار عرضه کرد. آنها بطور قابل توجهی گران‌تر از اتومبیل‌های معمولی و تعداد آنها نیز محدود بود. به این خاطر تمایل به خرید این خودروها کم بود. درنتیجه این خودروهای الکتریکی فقط ۰/۶ درصد از بازار خودرو آلمان را تشکیل می‌دادند.

خودروسازان معتقدند که آینده متعلق به خودروهای الکتریکی است. تا سال ۲۰۲۵، شرکت فولکس‌واگن می‌خواهد یک چهارم فروش محصولاتش را به خودروهای الکتریکی اختصاص دهد. فولکس‌واگن، دایملر می‌خواهند تسلا را به چالش بیاندازند و از آن پیشی بگیرند. انتظار می‌رود که دومین مدل الکتریکی پورشه تا سال ۲۰۲۰ به بازارعرضه شود، یعنی ۱۲۱ سال پس از ساخت اولین پورشه الکتریکی.