یکی از روزنامه های مهم آمریکایی به نام "یو اس ای تودی" نوشت صِرف اینکه مذاکرات بغداد به طور رسمی میان دو کشور آغاز شده، واقعه ای است بسیار مهم، زیرا جناحهای تندرو و قدرتمند در هردو کشور آمریکا و ایران، سالهای مدید در برابر چنین امکانی مقاومت کرده بودند. همین هفتۀ گذشته کابینۀ بوش در اقدامی بسیار خصمانه ناوگانهای هواپیمابر و کشتی های جنگی خود را در خلیج فارس به نحوی به حرکت درآورد که پیامی تهدید آمیز را به رهبران ایران داده باشد. حکومت ایران نیز اعلام کرد که یک حلقۀ مخفی جاسوسی برای آمریکا را کشف کرده است.

ناظران آمریکایی تاکید می کنند که نباید از مذاکرات دو کشور انتظار بالایی داشت. دلیل آن است که با وجود منفعت مشترک دو کشور از ثبات در عراق، اهداف دراز مدت آنها برای آیندۀ این کشور در تضاد با یکدیگر است. ایران خواهان تحکیم یک حکومت شیعی در عراق است، حال آنکه ایالات متحده قصد دارد میان شیعیان، سُنیان، بعثی های سابق و کردها در ساختار سیاسی و قدرت حکومتی توازنی واقعی برقرار باشد.

در روز ۲۹ مه پس از پایان جلسۀ چهارساعتۀ مذاکرات میان دیپلماتهای آمریکا و ایران در بغداد، سفیر ایالات متحده رایان سی کراکر و سفیر ایران حسن کاظمی قمی به خبرنگاران گفتند که دو کشور به طور غیرمنتظره ای، ارزیابی مشابهی از مشکلات امنیتی عراق داشتند. در مورد علل اصلی این مشکلات اختلاف نظرهایی میان دو طرف وجود داشت، اما هر دو سفیر، نخستین دور گفتگوها را مثبت اعلام کردند.

رایان کراکر به خبرنگاران گفت: «این [مذاکرات] فقط دربارۀ اصول نیست، بلکه عمل را هم باید دربر گیرد و من نگرانی های خود را دربارۀ رفتار ایرانی ها و حمایت شان را از نیروهای شبه نظامی در عراق صراحتاً به آنها گوشزد کردم... من به آنها گفتم ایالات متحده انتظار دارد آنها رفتارشان را تغییر بدهند.»

کاظمی قمی گفت کشورش به آمریکا پیشنهاد داده است که کمیته ای ویژۀ امور امنیتی به وجود آید که متشکل از مقامات ایران، آمریکا و دولت عراق خواهد بود و این کمیته به همۀ شکایات و اتهامات آمریکا در مورد فعالیت های ایران در عراق رسیدگی خواهدکرد. مضافاً، چنین کمیته ای می تواند برای جلسات آینده میان دو کشور چارچوبی فراهم کند. قرار شد که رایان کراکر این پیشنهاد را با مقامات واشنگتن در میان بگذارد.

روزنامۀ واشنگتن پست نوشت، کمتر کسی انتظار دارد که ثمرات قدمهای اول این مذاکرات خیره کننده باشد، اما امید می رود که این قدمها راه را برای عادی شدن بیشتر رابطه میان دو کشور هموار کند. چندتن از تحلیلگران آمریکایی بر این نکته انگشت گذاشتند که یکی از مثبت ترین برایندهای مذاکرات رسمی و مستقیم میان دو کشور آن است که خطر حملۀ نظامی آمریکا را کم می کند. اما همین تحلیگران می افزایند، در مواجهه با سیاست های جاه طلبانۀ اتمی ایران، ایالات متحده کماکان باید از طریق شورای امنیت سازمان ملل، تحریمات فزاینده تر اقتصادی را هدف خود قرار دهد.