با انتخاب باراک اوباما به عنوان رئیس جمهوری آمریکا، بسیاری بر این نظر شدند که دوران تبعیض نژادی در این کشور به پایان رسیده است و سیاهان آمریکا به حقوق برابر خود دست می‌یابند. ناآرامی‌ها در شهر فرگوسن آمریکا که در پی کشته شدن مایکل براون، جوان سیاه‌پوست به ضرب گلوله افسری سفیدپوست روی داد و همچنین آمارهای موجود در آمریکا نشان‌دهنده این هستند که این موضوع رویایی بیش نبوده است.

شمار فقرای آمریکا در میان سیاه‌پوستان این کشور بسیار بیشتر از سفیدپوستان آن است. در سال ۱۹۷۴ هشت درصد سفیدپوستان و ۳۰ درصد سیاه‌پوستان آمریکا فقیر بودند. امروز این نسبت به ۱۰ درصد در میان سفیدپوستان و ۲۸ درصد در میان سیاه‌پوستان رسیده است.

شمار بیکاران سیاه‌پوست آمریکا از پنجاه سال پیش تاکنون دوبرابر شمار بیکاران سفیدپوست این کشور بوده است. این آمار به ساختار اقتصادی این کشور توسعه یافته و شمار مجموع بیکاران آن ربطی ندارد.

نسبت درآمد خانواده‌های سیاه‌پوست آمریکا به خانواده‌های سفید پوست این کشور تفاوتی فاحش را نشان می‌دهد. در سال ۱۹۶۴ میلادی درآمد یک خانواده سیاه‌پوست حدود ۵۵ درصد یک خانواده سفیدپوست بود. این آمار در حال حاضر نیز در همین حد باقی مانده است.

به خاطر درآمد کم خانواده‌های سیاه‌پوست آمریکا تعجب‌آور نیست که پس‌انداز آنان نیز از خانواده‌های سفیدپوست این کشور کمتر باشد. پس‌انداز سیاه‌پوستان آمریکا به نسبت سفیدپوستان این کشور طی ۳۰ سال گذشته کمتر شده است.

احتمال این که یک سیاه‌پوست در آمریکا به زندان بیفتد شش‌بار بیشتر از یک سفیدپوست آمریکایی است. در سال ۱۹۶۰ احتمال به زندان افتادن یک سیاه‌پوست پنج‌بار بیشتر از یک سفیدپوست بود. البته این نکته را نیز باید در نظر گرفت که در سال ۱۹۶۰ شمار زندانیان کمتر از زمان حال بود.

آموزش پایه در میان سیاه‌پوستان آمریکا به نسبت سال ۱۹۶۴ افزایش یافته است. امروزه نه-دهم سیاه‌پوستان آمریکا آموزش پایه خود را به پایان می‌رسانند. در سال ۱۹۶۴ تنها سه-دهم سیاه‌پوستان آمریکا موفق به پایان آموزش پایه خود می‌شدند. شمار سیاه‌پوستان در تحصیلات دانشگاهی اما هنوز بسیار کمتر از دانشجویان سفیدپوست است.

حدود ۴۰ درصد کودکان سیاه‌پوست آمریکا هنوز به دبستان‌هایی می‌روند که تقریبا همه شاگردان مدرسه سیاه‌پوست هستند. در سال ۱۹۶۸ میلادی ۶۴ درصد کودکان سیاه پوست به مدارس سیاه‌پوستان می‌رفتند.

۴۵ درصد کودکان سیاه‌پوست آمریکایی در محله‌های فقیرنشین زندگی می‌کنند. شمار کودکان سفیدپوست فقیری که در "گتو" زندگی می‌کنند با ۱۲ درصد بسیار کمتر از کودکان سیاه‌پوست است.

سیاهان و سفیدان آمریکا زندگی متفاوتی دارند و برداشت‌شان از واقعیت‌های موجود در آمریکا نیز باهم متفاوت است. سیاه پوستان آمریکا فکر می‌کنند که در عرصه‌های مختلف اجتماعی تبعیض نژادی در موردشان اعمال می‌شود؛ عرصه‌هایی چون برخورد با پلیس، برخورد با آنها در دادگاه، در محل کار، در فروشگاه یا رستوران.

سفیدپوستان آمریکا تبعیض نژادی در حق سیاهان این کشور را چون سیاه‌پوستان نمی‌بینند. آنها فکر می‌کنند شرایط سیاه‌پوستان بهتر شده است. ۳۵ درصد سفیدپوستان بر این نظرند که شرایط سیاه پوستان به نسبت پنج‌سال پیش بهتر شده، اما تنها ۲۶ درصد سیاه‌پوستان این نظر را اعلام کرده‌اند.