خانم دیان علائی نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو طی اعلامیه‌ای اظهار داشت: «بازگشت آقای عفیف نعیمی در حالی که از بیماری شدید رنج می‌برد و با وجود اینکه قوانین حقوقی ایران امکان آزادی ایشان را فراهم می‌کند، عمیقاً نگران کننده است. آقای نعیمی به دلیل بیماری قلبی شدید، به دفعات در زندان بیهوش شده و مکررِاً به بیمارستان منتقل شده است.»
 

آقای نعیمی سال‌ها پیش به عنوان یک جوان، مایل به تحصیل در رشته پزشکی بود ولی به دلیل محرومیت از تحصیل در دانشگاه که کماکان دامنگیر نسل‌های متمادی از جوانان بهائی است از ادامه تحصیل محروم شد.

شهروندان بهائی ایران همچنان از استخدام شدن در مشاغل دولتی محروم هستند؛ کسب‌ و کار و مغازه‌های آنان پلمپ می‌شود؛ قبرستان‌ها تخریب و مورد بی‌حرمتی قرار می‌گیرد، در وسایل ارتباط‌جمعی به آنان توهین می‌شود و به خاطر عقایدشان، خودسرانه دستگیر و زندانی می‌شوند.

عفیف نعیمی سحرگاه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ [۱۴ ماه مه ۲۰۰۸] در یورش مأموران به منزلش در تهران به دلیل عضویت او در هیئت «یاران» دستگیر شد.

به گفته‌ی نمایندگی جامعه بهائی، هیئت یاران که تنها وظیفه آن رسیدگی و اداره امور روحانی و مادی جامعه بهائیان ایران بود، در دهه ۶۰ و پس از اینکه تشکیلات بهائی توسط مقامات دولتی ایران غیرقانونی اعلام شد، با اطلاع کامل و تائید مقامات دولتی آغاز به کار کرد.
 
تمامی هفت عضو "هیئت یاران" بین ماه‌های اسفند ۱۳۸۶ تا خرداد ۱۳۸۷ [مارس تا مه ۲۰۰۸] دستگیر شدند و ماه‌ها به‌صورت بلاتکلیف در بازداشت به سر بردند تا اینکه رسماً اتهامات آنان ابلاغ گردید. دادگاه‌های جمهوری اسلامی آنها را به ۱۰ سال حبس محکوم کردند. تمامی اعضای هیئت یاران به غیر از عفیف نعیمی، پس از گذراندن ۱۰ سال حکم محکومیت خویش، سر‌انجام آزاد شدند.