در روزنامه "کلنیشه روندشاو" در مورد جایگاه بازیهای المپیک چین در تاریخ المپیک می‌خوانیم:

«دنیا به هنگام برگزاری بازیهای المپیک تنها به این واقعه نمی‌نگرد، بلکه به پکن و تمامی کشور چین نگاه می‌کند. در آن میان بسیاری از نکته‌های گذشته المپیک نادیده گرفته می‌شود. این همه هزینه و این همه محدودیت، همراه با نمایش قدرت حکومت دیکتاتوری، هیجانی عظیم را در سراسر جهان برانگیخته است. می‌توان در داخل کشور شور و شوق و در باقی دنیا بدگمانی را مشاهده کرد. این چیزی است که پس از برگزاری بازیها در خاطره‌ها خواهد ماند و در تاریخ المپیک ثبت خواهد گشت. با وجود همه محدودیتهای هولناک، رکوردهایی جدید به دست خواهند آمد. این رکوردها هم جنبه منفی دارند، هم مثبت؛ برای المپیک دیگر تنها زمان و ارتفاع و مسافت نیست که تعیین‌کننده است، بلکه به طور فزاینده‌ای شمار بینندگان رسانه‌ها نقش بازی می‌کند و سودهای به دست آمده و نیز ابعاد دوپینگی که مورد استفاده قرار گرفته است.»

مفسر روزنامه "تورینگیشه لاندس تسایتونگ"، چاپ وایمار، معتقد است که بازیهای المپیک موجب اطلاع جهانیان از وضعیت حقوق بشر در چین شده است. وی می‌نویسد:

«جهان در باره چین حرف میزند. البته نه آن گونه که کادرهای حزب تصورش را کرده بودند. آنان قصد دارند از بازیهای المپیک بهره برند تا چین را به هدفش برای تبدیل شدن به قدرتی جهانی نزدیکتر کنند. فعالان حقوق بشر برنامه‌های آنان و ترسوهایی را که در برابر تخت و تاج کادرها به کرنش می‌پردازند، نقش بر آب کرده‌اند. تا کنون هیچ گاه به این اندازه در باره نقض حقوق بشر در چین سخن نرفته و هیچ گاه انقدر نگاهها متوجه تبت یا ایغورها نبوده است. تا چند روز پیش، بسیاری از مردم جهان نمی‌دانستند که اصلا چنین قومی وجود دارد و اینکه چگونه این قوم از سوی دولت چین زیر فشار است. چین خود این وضع را به وجود آورده است، خودش خواسته که مورد توجه افکار عمومی جهان واقع شود و حال باید پیامدهای آن را هم تحمل کند.»

روزنامه "تاگس اشپیگل"، چاپ برلین، در باره آزادی ورزشکاران در اتخاذ موضع در برابر بازیهای المپیک امسال می‌نویسد:

«اینک قهرمانان به میدان می‌روند و بستگی به هر یک از آنان دارد که چه موضعی بگیرند و چه رفتاری بکنند. یکی ممکن است، مثل بریتا هایده‌مان، قهرمان شمشیربازی آلمان، تصمیم به دخالت بگیرد و از لزوم تفاهم نشان دادن در برابر چین سخن گوید که کشوری است در حال تحول. دیگری ممکن است نخواهد در مراسم گشایش المپیک شرکت کند، مثل قهرمان دیگر شمشیربازی آلمان، ایمکه دوپلیتزر. افکار آزادند، بازیکنان هم. با وجود همه اصول بیطرفی که برای المپیک مطرح می‌شود، قهرمانان می‌توانند از آزادی خود دفاع کنند و آن را نشان دهند. می‌توان دست کم برای به نمایش گذاشتن حقوق اساسی خدشه‌ناپذیر پیش روی جهانیان به مدال طلایی نمادین دست یافت.»

روزنامه "اشتوتگارتر تسایتونگ" به مناسبت آغاز بازیهای المپیک سال ۲۰۰۸ از تاریخچه و اصول بنیادین این بازیها می‌نویسد:

«دوپینگ، سودطلبی، سانسور. همه اینها به اصول پایه‌ای بازیهای المپیک آسیب می‌زند، چون این با ایده‌ی در پیوند با المپیک در تضاد است و چون این فکر را نفی می‌کند که المپیک مکانی است برای آنکه جوانان دنیا در صلح و آرامش با هم دیدار کنند. کسی که می‌بیند چگونه قهرمانان با اشتیاق در باره المپیک صحبت می‌کنند، می‌تواند آن ایده را بازشناسد که زمانی موجب پدیداری المپیک بوده است. با وجود همه دشواری‌ها، میلیونها نفر در سراسر دنیا با خوشحالی خود را آماده ۱۶ روز مسابقه می‌کنند. همین خود ارزشمند است و باید آن را پاس داشت. اما کسی که المپیک را می‌فروشد، کسی که دست به دوپینگ می‌زند و کسی که سانسور می‌کند، المپیک را هم از بین می‌برد.»