زن جوانی با عینکی گرد و موهای نامنظم در یکی از پیاده‌روهای شهر هامبورگ کنار باغچه‌ای کوچک ایستاده است. او خود را با اسم مستعارش "فلوری" معرفی می‌کند. "فلوری" در زمینی کوچک، جایی که معمولا مقداری علف هرز می‌روید و زباله در آن ریخته می‌شود، درختی کاشته است.

او قصد دارد با این اقدام به تغییر چهره‌ی ماشین‌زده و کثیف شهر کمک کند. او می‌گوید: «من این درخت را در طول روز کاشته‌ام و در حین این کار عابران مرتب می‌ایستادند و کار مرا تحسین می‌کردند. آنها می‌گفتند: چقدر عالی که بالاخره کسی پیدا شده که این کار را انجام دهد.»

"باغبانان چریکی"

"فلوری" شیفته باغبانی است و این را انگیزه اصلی اقدام خود می‌داند. او مجبور بوده پس از آمدن به شهر از داشتن باغچه و باغبانی کردن چشم‌پوشی کند. اما با این وجود او خود را "باغبان چریکی" نمی‌داند. اصطلاح "باغبانان چریکی" Guerilla Gardeners در کشورهای غربی به کسانی اطلاق می‌شود که برای بیان اعتراض به کمبود فضای سبز در شهرهای بزرگ، مخفیانه اقدام به کاشت گیاه و درختچه در هر جایی که امکان آن وجود داشته باشد، می‌کنند.

محدودیت بودجه دولت برای گسترش فضای سبز

شهروندانی که با انگیزه‌های شخصی به گسترش فضای سبز کمک می‌کنند میان مردم وجهه خوبی دارند و دولت نیز از وجود آنها بهره می‌برد، زیرا معمولا بودجه کافی برای این کار ندارد.

"لارس اشمیت" Lars Schmidt سخنگوی شهرداری محله "سن پاولی" در هامبورگ می‌گوید: «دقیقا به همین دلیل ما در برابر این افراد شکیبا هستیم، البته به شرطی که آنها در این امر افراط نکنند.» به طور مثال درختان خودرو می‌توانند به پیاده‌رو آسیب بزنند و رفت و آمد را دشوار کنند. با این وجود حتی این امکان وجود دارد که افراد به طور رسمی مسئولیت مراقبت از بخشی از فضای سبز شهر را بر عهده گیرند، اما بدون حمایت مالی از جانب دولت.

در حال حاضر کاشتن گیاهان و درختچه‌های مختلف در هامبورگ تبدیل به سرگرمی رایجی شده است. "مانفرد براش" Manfred Braasch از سازمان حمایت از محیط زیست به نام "بوند" Bund از علاقه شهروندان برای گسترس فضای سبز استقبال می‌کند، اما هشدار می‌دهد که نباید اقدام به کاشت هر درخت و گیاهی کرد، زیرا برخی از گیاهان کمیاب جلوی رشد گیاهان بومی را می‌گیرند.

AZ/BM