عباس کبریایی زاده، مدیر گروه اقتصاد داروی دانشگاه علوم پزشکی تهران اعلام کرد که در سال ۱۳۷۶ هر ایرانی ۲۶۵ عدد دارو مصرف کرده است و این رقم در سال ۱۳۹۱ به ۴۵۲ عدد رسیده است.

کبریایی زاده در همایش داروسازان ایران تعداد کل داروهای مصرف شده در سال ۹۱ را ۳۵ میلیارد عدد اعلام کرد و گفت:«تعداد داروهای تولید داخل از ۵۵۶ میلیون عدد به یک میلیارد و ۴۰۰ هزار رسیده است». این بدان معنا است که ایران در یک‌سال بیش از ۳۳ میلیارد و ۴۰۰ میلیون واحد دارو وارد کرده است.

رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران می‌گوید:«مصرف دارو به طور متوسط در هر سال در جهان حدود ۶ درصد اضافه می‌شود.»: دکتر زالی‌زاده می‌افزید:«در آسیا بعد از چین، رتبه دوم و در جهان دارای رتبه دوازدهم در زمینه مصرف خودسرانه دارو هستیم و سهم هر نفر به نسبت مصرف دارو بسیار نگران‌کننده است.»

به گفته دکتر علی‌رضا زالی زاده، رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران ، بالاترین مصرف خودسرانه دارو مربوط به حوزه آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای استروئیدی بوده و ایرانی‌ها ۷ / ۳ برابر نرم متعارف دنیا از داروهای تلفیقی استفاده می‌کنند، به همین خاطر لازم است شرایط حاکم بر نظام دارویی به شدت کنترل شود.

رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران می‌گوید:« افراد زیادی در کشور مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی هستند و سیمای مرگ به طور حیرت‌انگیزی در کشور ما در حال تغییر است».

رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران همچنین از افزایش بیماری‌های تنفسی و هورمونی نام می‌برد و می‌افزود "پیش‌بینی می‌شود هشت میلیون ایرانی مبتلا به دیابت آشکار باشند". وی ضمن خواست اصلاح الگوی زندگی گفت:«دو سوم از کسانی که دچار عوارض ناشی از فشار خون شده‌اند، از بیماری خود باخبر نبوده‌اند.»

دکتر سید حمید خوئی، رییس انجمن علمی داروسازان ایران می‌گوید:« باوجود افزایش رسمی قیمت داروها به دنبال تغییر نرخ ارز، بیمه تا مدت‌ها افزایش قیمت‌ها را به رسمیت نمی‌شناخت و مردم مابه‌التفاوت قیمت دارو را از جیب خود پرداخت می‌کردند». وی می‌افزاید:«اکنون به نظر می‌رسد سهم مردم از ۷۵ درصد هم فراتر رفته است و این مبین ناکارآمدی نظام سلامت است.»

رییس انجمن علمی داروسازان ایران می‌گوید:«بیمه‌ها خودشان فلج هستند و نظام سلامت و به طور خاص نظام دارویی را هم فلج کرده‌اند، وقتی بیمه‌ها مطالبات داروخانه‌ها را به موقع پرداخت نکنند، میل به پیچیدن نسخه در داروخانه‌ها نیز کم می‌شود.»

عباد فتاحی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می‌گوید: «در حوزه نایاب شدن داروها باید بدانیم که ما در بخش‌های گوناگونی تحریم هستیم اما دارو جز لیست موارد تحریمی نیست. اگر دارو با کمبود مواجه شده به دلیل تحریم نیست بلکه به دلیل کمبود ارز موجود در کشور است که نمی توانیم دارو تهیه کنیم و تمامی این مشکلات به دلیل سوءمدیریت مسئولان وزارت بهداشت بوده که باید در دولت آینده مورد توجه قرار گیرد.»

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس می‌گوید: «دارو باید براساس دلار ۱۲۲۶ تومانی وارد می‌شد نه این‌که طبق تصمیمات غلط دولت قبل با دلار ۲۵۰۰ وارد شود. مردم توانایی این همه هزینه اضافی را ندارند. وقتی می بینیم که مردم دست خالی از داروخانه خارج می شوند و دارو را میلیونی تهیه می‌کنند باید خجالت بکشیم.

رییس انجمن علمی داروسازان با اشاره شکل‌گیری شبکه‌های قاچاق در بیرون از داروخانه‌ها که دارو را به قیمت‌های چند برابر به بیماران می‌فروشند می‌گوید: «طبیعی است زمانی که اوضاع نابسامان باشد، مکانیزم‌های نامشروع و حرام رشد کنند. علاوه بر آن شرایط نگه‌داری این داروها غیراستاندارد است و جدای از این‌که بیمار ناچار است به ۱۰ برابر قیمت دارو را خریداری کند، ممکن است داروی فاسد به او عرضه کنند.»

دکتر عباس کبریایی زاده، مدیر گروه اقتصاد داروی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌گوید:« در سال ۷۶ به طور کلی ۱۴ میلیارد عدد دارو مصرف شده بود که در سال ۹۱ به ۳۵ میلیارد عدد افزایش یافته است». افزایش دوونیم برابری میزان مصرف دارو بدون تردید رابطه مستقیم با افزایش بیماری‌ها طی پانزده سال گذشته دارد. حال پرسش این است که طی این مدت چه اتفاقی افتاده است که ایرانیان بیشتر"مریض" می‌شوند.

جایگاه ایران طی شش سال گذشته از نظر سلامت محیط زیست ۷۴ رتبه سقوط کرده است. انواع و اقسام آلودگی‌های زیست محیطی سلامت مردم را به مخاطره انداخته است و در نهایت در شکل بیماری خود را نشان می‌دهد.

حالا دیگر اهواز و سنندج جزو آلوده‌ترین شهرهای دنیا قرار دارند. مردم زنجان در مخالفت با کارخانه سرب و روی به خیابان‌ها می‌روند و اراکی‌ها در اعتراض به آلودگی محیط زیست و در آرزوی هوای پاک هر شنبه در خیابان حضور می‌یابند.