بحران سیاسی در پاکستان؛ ابقای عمران خان در سمت نخست‌وزیری
۱۴۰۱ فروردین ۱۵, دوشنبه
طبق اعلان دفتر ریاست‌جمهوری پاکستان، عمران خان تا زمان انتخاب جایگزین در سمت نخست‌وزیری باقی خواهند ماند. قرار است دیوان عالی پاکستان تصمیم دولت در انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زودهنگام را بررسی کند.
عمران خان ایالات متحده آمریکا را به طرح‌ریزی یک "توطئه" برای برکناری خود از قدرت متهم می‌کندعکس: Wakil Kohsar/AFP/Getty Images
تبلیغات
عارف علوی، رئیس‌جمهور پاکستان، اعلام کرد عمران خان، نخست‌وزیر این کشور، تا اطلاع ثانوی در سمت خود باقی خواهد ماند. علوی شامگاه یکشنبه در توییتی نوشت عمران خان تا زمان تعیین رئیس موقت دولت به کار خود ادامه خواهد داد. دفتر ریاست‌جمهوری پاکستان نیز صبح روز دوشنبه ۴ آوریل این خبر را تأیید کرد اما هنوز مشخص نیست انتخابات زودهنگام چه موقع برگزار خواهد شد و روند انتخابات نخست‌وزیر موقت به چه صورت خواهد بود.
جدال بر سر رأی اعتماد به عمران خان که روز یکشنبه سوم آوریل (۱۴ فروردین) رخ داد، صحنه سیاست در پاکستان را دستخوش تنش کرده است.
در جلسه روز یکشنبه پارلمان پاکستان قرار بود بر سر طرح عدم اعتماد به عمران خان که از سوی اپوزیسیون تنظیم شده بود، رأی‌گیری شود. اما نایب رئیس پارلمان پاکستان از برگزاری جلسه رأی اعتماد خودداری کرد و رئیس‌جمهور این کشور نیز پارلمان را منحل کرد. انحلال پارلمان به پیشنهاد عمران خان صورت گرفت که از علوی خواسته بود با این اقدام، زمینه را برای برگزاری انتخابات زودهنگام در پاکستان فراهم کند.
عارف علوی پس از انحلال پارلمان در نطقی تلویزیونی از مردم این کشور خواست تا خود را برای انتخابات زودهنگام آماده کنند.
بسیاری از کارشناسان حقوقی این اقدام علوی را خلاف قانون اساسی می‌دانند. اپوزیسیون نیز انحلال پارلمان را محکوم کرده است. رئیس‌اپوزیسیون پاکستان لحظاتی پس از انحلال پارلمان، ضمن تأکید بر همبستگی اپوزیسیون، اعلام کرد: «وکلای ما در راه دادگاه عالی هستند.»
قرار است دیوان عالی پاکستان روز دوشنبه (۴ آوریل) در این رابطه جلسه استماع برگزار کند.
عمران خان ایالات متحده آمریکا را به طرح‌ریزی یک "توطئه" برای برکناری خود از قدرت متهم کرده است. نخست‌وزیر پاکستان مدعی است واشنگتن به دلیل انتقادهایی که او از آمریکا کرده و همچنین دیگر تصمیماتش در صحنه سیاست خارجی در تلاش برای برکناری اوست.
عمران خان از رهبران اپوزیسیون خواسته تا به جای آنکه "بخشی از توطئه برای تغییر رژیم در پاکستان باشند" با انتخابات زودهنگام موافقت کنند.
اپوزیسیون پاکستان ادعاهای عمران خان را رد کرده است.
ناظران سیاسی این احتمال را مطرح می‌کنند که دیوان عالی، عدم برگزاری جلسه رأی‌اعتماد و انحلال پارلمان را خلاف قانون اساسی تشخیص دهد.
به گزارش رویترز تحلیلگران سیاسی بر این نظرند که عمران خان حمایت ارتش بانفوذ پاکستان را از دست داده است. ارتش پاکستان دخالت در سیاست‌های غیرنظامی را رد می‌کند، اما با این حال به نوشته رویترز، بعید به نظر می‌رسد که ژنرال‌های ارتش در صورت تهدید منافع شخصی یا تضعیف کشور به دلیل بروز هرج و مرج سیاسی، ساکت بمانند و اقدامی صورت ندهند.
از زمین ورزش به صحنه سیاست؛ ورزشکارانی که سیاستمدار شدند
عمران خان ستاره سابق کریکت پاکستان امیدوار است که به نخست‌وزیری این کشور برسد. این ورزشکار پیشین و سیاستمدار فعلی نخستین کسی نیست که از میدان ورزش به میدان سیاست پا گذاشته است.
عکس: Reuters/C. Firouz
عمران خان، قهرمان کریکت و نامزد حزب اپوزیسیون "جنبشی برای عدالت" مدعی پیروزی در انتخابات پاکستان شده است. او که اینک ۶۵ سال دارد در فاصله سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۲ کاپیتانی تیم کریکت پاکستان را بر عهده داشت و همراه با این تیم در سال ۱۹۹۲ قهرمان مسابقات جهانی کریکت شد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/K.M. Chaudary
رسول خادم نخستین ورزشکار حرفه‌ای ایرانی بود که وارد شورای شهر تهران شد. او در دومین دوره شورای شهر تهران رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بود. خادم که از پر افتخارترین کشتی‌گیران ایران و جهان به شمار می‌رود در دور چهارم انتخابات شوراها از نامزدی انصراف داد و به صحنه ورزش بازگشت.
عکس: Mehr
هادی ساعی قهرمانی تکواندوی جهان و کسب دو مدال طلا و یک مدال برنز در بازی‌های المپیک را در کارنامه خود دارد. او نیز همانند رسول خادم در دوره سوم و دوره چهارم عضو شورای شهر تهران بوده و در دوره چهارم به عضویت هیئت رییسه این شورا در آمد. ساعی ۴۲ سال دارد و تا کنون در یک سریال تلویزیونی و یک فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرده است.
عکس: picture-alliance/dpa/M. Reynolds
ژرژ وه‌آ اهل لیبریا و بازیکن سابق فوتبال است که در سال ۲۰۱۷ پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری کشورش شد. وه‌آ در دهه ۱۹۹۰ جزو یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان به شمار می‌رفت و در سال ۱۹۹۵ به عنوان مرد سال فوتبال جهان انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۴ پا به عرصه سیاست گذاشت و یک سال بعد نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد که ناکام ماند. اما در نهایت در سال ۲۰۱۷ رأی‌دهندگان لیبریایی او را به عنوان رییس‌جمهور برگزیدند.
عکس: Getty Images/AFP/I. Sanogo
در سال ۲۰۱۲ ویتالی کلیچکو، مشت‌زن اهل اوکراین، پس از ۴۵ پیروزی در ۴۷ مسابقه، به طور رسمی از ورزش حرفه‌ای بوکس خداحافظی کرد و قدم در مسیر سیاست گذاشت. او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ در انتخابات شهرداری کیف شکست خورد اما در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ پیروز شد. ویتالی کلیچکو در جریان اعتراضات سیاسی اوکراین در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ یکی از چهره‌های کلیدی بود.
عکس: picture alliance/dpa/B. von Jutrczenka
برخی از ستاره‌ها پس از پایان فعالیت حرفه‌ای به عنوان وزیر ورزش در کشورشان ادامه کار دادند. پله، بهترین فوتبالیست قرن یکی از همین افراد بوده است. او در سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در زادگاهش برزیل به عنوان وزیر ورزش خدمت کرد. البته دوران وزارت او چندان بی‌حاشیه نبود و فعالیت‌هایش در راستای بازاریابی شفاف‌تر حقوق تجاری فوتبال بحث‌برانگیز شدند، زیرا پله خود صاحب یک آژانس بازاریابی ورزشی بود.
عکس: picture-alliance/dpa
آرنولد شوراتزنگر در نوجوانی در فوتبال، شنا و بوکس حرفه‌ای بود، اما در نهایت در رشته بدنسازی به شهرت رسید. او پس از چندی از ورزش وارد دنیای سینما شد و به عنوان ستاره، به ویژه در مجموعه "ترمیناتور" خوش درخشید. آرنولد پس از سینما وارد عرصه سیاست شد و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ به عنوان فرماندار کالیفرنیا مشغول به کار بود. او پس از پایان دوره فرمانداری بار دیگر به دنیای سینما بازگشت.
عکس: picture-alliance/dpa
مانی پاکیائو اولین و تنها بوکسور حرفه‌ای است که در ۸ وزن مختلف به قهرمانی جهان رسید و نام خود را در تاریخ ماندگار کرد. او که اهل فیلیپین است در کشورش به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شود و از جمله هواداران سیاست‌های مناقشه‌برانگیز رودریگو دوترته، رییس‌جمهور فیلیپین به شمار می‌رود. پاکیائو چندین دوره به عنوان نماینده در مجلس فعالیت داشته است.
عکس: Getty Images/M.Dejeto
کن درایدن، اهل کانادا و دروازه‌بان سابق هاکی است که اوج دوران شهرت و افتخارآفرینی‌اش به دهه ۱۹۷۰ باز می‌گردد. او در سال ۲۰۰۴ وارد سیاست شد. ابتدا به عنوان نماینده پارلمان و سپس به عنوان وزیر توسعه اجتماعی خدمت کرد. درایدن همچنین برای رهبری حزب لیبرال کانادا نیز خیز برداشت اما در این زمینه نتوانست به موفقیت برسد.
عکس: Getty Images/R.Wolowicz
روماریو تا قبل از ظهور ستاره‌ای به نام نیمار، مشهورترین بازیکن برزیلی با پیراهن شماره یازده بود. در سال ۱۹۹۴ او بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال شد. روماریو پس از وداع با ورزش حرفه‌ای به سیاست روی آورد و اینک عضو حزب سوسیالیست و مجلس سنای برزیل است.
عکس: Getty Images/E.Sa
بیل بردلی: قهرمان المپیک و دو بار قهرمان لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا و یکی از اسطور‌ه‌های ورزش بسکتبال در این کشور. بردلی پس از پایان دوران حرفه‌ای از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ به عنوان سناتور نیوجرسی فعالیت داشت. در سال ۲۰۰۰ در رقابت‌های مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری از ال گور شکست خورد. بردلی در حال حاضر شریک یک بانک در نیویورک است.
عکس: Getty Images/P.Newcomb
سباستین کو، ستاره سابق دوهای نیمه استقامت و برنده دو مدال طلای المپیک، در سال ۱۹۹۲ به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار وارد مجلس عوام بریتانیا شد. او ریاست کمیته سازمان‌دهی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن را بر عهده داشت. در سال ۲۰۱۵ کو به ریاست اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی رسید.
عکس: Getty Images/S. Powell
در تاریخ آمریکا جرالد فورد تنها رییس‌جمهوری است که نه به عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری و نه نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از سوی کالج انتخاباتی برگزیده شده است. او پس از کناره‌گیری ریچارد نیکسون به عنوان سی‌وهشتمین رییس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. فورد پیش از ورود به سیاست، در فاصله سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ به عنوان یک بازیکن فوتبال موفق در دانشگاه میشیگان خوش درخشیده بود.
