آلمان به کشور آبجو معروف است. تنها با استفاده از چهار عنصر (جوانه جو، رازک، آب و مخمر) آلمانی‌ها موفق شده‌اند بیش از ۵۵۰۰ نوع آبجو داشته باشند. این تعداد در حال رشد است چرا که تقریبا هر هفته یک آبجو جدید در بازار عرضه می‌شود. بیش از ۱۳۵۰ کارخانه آبجوسازی در آلمان فعالیت می‌کنند.

در آلمان مدیریت کمیت و کیفیت به یک میزان اهمیت دارد: هیچ کشور دیگری در اروپا به اندازه آلمان آبجو تولید نمی‌کند. در این کشور سال گذشته ۹۵ میلیون هکتولیتر آبجو تولید شد. یعنی بیش از دو و نیم میلیارد گالون آبجو. برندهای Oettinger و Krombacher از موفق‌ترین تولیدکنندگان آبجو هستند. Bitburger سومین برند موفق آلمانی است که محصولات خود را به بیش از ۶۰ کشور صادر می‌کند.

وقتی تصمیم می‌گیرید که الکل بنوشید، چه در یک مهمانی کاری یا زمان تنفس اجرای یک تئاتر و یا آنگونه که در این عکس می‌بینید برای داشتن لحظاتی آرام در پارک "گورلیتزر" برلین، آبجو همیشه یک انتخاب مناسب است. تا سال‌ها آبجو یک نوشیدنی مردانه محسوب می‌شد اما حالا به یک نوشیدنی مورد علاقه برای جوانان دختر و پسر ۱۹ تا ۲۴ سال تبدیل شده است.

یک سالن، گروه‌های موسیقی با ساز‌های بادی برنجی و ضربی عناصر تشکیل دهنده یک فستیوال سنتی آلمانی هستند. شناختن بهتر این نوع فستیوال‌ها معمولا با نوشیدن مقدار زیادی آبجو همراه است. کارخانه‌های آبجوسازی محلی فستیوال‌های مختلفی را در سراسر آلمان برپا می‌کنند. یکی از معروف‌ترین این فستیوال‌ها "جشن اکتبر" مونیخ است که قدمتی ۲۰۰ ساله دارد.

فوتبال نیز یک جشن است. همراهی آبجو و فوتبال همچون همراهی سس خردل و سوسیس آلمانی است. هواداران فوتبال با نوشیدن آبجو پیروزی تیم‌شان را جشن می‌گیرند و در صورت شکست مصرف آبجوست که به آن‌ها دلداری می‌دهد. در بسیاری از ورزشگاه‌ها ارتباط میان آبجوسازی‌ها و فوتبال روشن است. تبلیغ آبجو‌ روی پیراهن تیم‌ها و در ورزشگاه‌ها دیده می‌شود. برخی تیم‌های بوندسلیگا از حمایت مالی آبجوسازی‌ها بهره‌مند هستند.

محل‌های فروش آبجو که برخی از آن‌ها ۲۴ ساعته هستند در مناطق مختلف آلمان اسامی متفاوتی دارند: در منطقه Ruhr به اسم Trinkhalle شناخته می‌شوند، در ماینتز و دوسلدورف به آن‌ها Büdchen می‌گویند و در برلین Späti. این کیوسک‌های محلی سیگار، روزنامه و شیرینی نیز می‌فروشند؛ مکان‌هایی که بیش از ۱۵۰ سال پیش برای عرضه آب ایجاد شدند.

گرچه در برخی کشورهای اروپایی نوشیدن آبجو در مکان‌های عمومی ممنوع است، در آلمان می‌توان نوشابه‌های الکلی را بدون محدودیت‌های شدید در مکان‌های عمومی نیز نوشید. به تازگی در چند شهر همچون کلن و برلین نوشیدن نوشابه‌های الکلی در وسایل نقلیه عمومی(متروها و اتوبوس‌ها) ممنوع شده است. با این حال در مسیر بازگشت از محل کار به سمت خانه نوشیدن یک شیشه آبجو می‌تواند آرامش‌بخش باشد.

بارها و میخانه‌های محلی، مانند "ویلی مانگلر" در منطقه شونفلد (Schِönefeld) برلین، بخشی از تاریخ آبجوی آلمان محسوب می‌شوند. مشتریان آنها به اعضای یک "خانواده" شباهت دارند؛ ترکیبی از هوای گرفته، غذای مخصوص و کسانی که به شکل مرتب در این میخانه‌ها حاضرند. گردشگران به ندرت به اینگونه مکان‌ها می‌آیند، اما برای ساکنان محلی نوشیدن آبجو پس از یک روز کاری سخت، لذت بخش و جذاب است.

محل‌های آبجونوشی رو باز نیز بخشی از فرهنگ آبجوی آلمان محسوب می‌شوند. این روزها می‌توان بوستان‌های آبجونوشی زیادی را در سراسر آلمان یافت. اما شروع کار این باغ‌ها به آغاز قرن ۱۹ میلادی در ایالت بایرن بازمی‌گردد. در آن زمان آبجو‌ها از زیرزمینی‌های خنک که برای تخمیر آبجو در تابستان طراحی شده بودند، در اختیار مشتریان قرار می‌گرفت.

آبجوسازهای مونیخ برای اینکه بتوانند درجه حرارت انبارهای خود را باز هم کاهش دهند، در کنار ساختمان‌ها‌، درخت‌های بلوط کاشتند تا از سایه درختان استفاده کنند. از سوی دیگر ریشه این درختان نسبتا سطحی است و صدمه‌ای به ساختمان وارد نمی‌کند. این باغ‌ها در روزهای گرم تابستان در سراسر آلمان مشتریان زیادی دارند.

در ایالت بایرن، که در آن قانون خلوص آبجو آلمانی در سال ۱۵۱۶ به تصویب رسید، برای قرن‌ها آبجو بخش ثابتی از زندگی مردم بوده است. امروز بایرن با ۶۲۶ کارخانه آبجوسازی، بیش از هر ایالت دیگری در آلمان آبجوسازی دارد. در قرون وسطی کارخانه‌های آبجوسازی در دست صومعه‌ها بودند. برخی از آن‌ها هنوز هم فعالیت دارند. قدیمی‌ترین آنها Weltenburg Abbey در کنار رودخانه دانوب است.

کارخانه‌های آبجوسازی سنتی معمولا حجم آبجوی تولیدی پایینی دارند و یک منطقه خاص را پوشش می‌دهند. برخی از این آبجوها تنها برای یک شهر خاص تولید می‌شوند. این آبجوسازی‌های کوچک با استفاده از مواد اولیه محلی، آبجوهایی با طعم و رایحه متفاوت تولید می‌کنند. آبجو‌های خانگی (که در حجم تجاری کم تولید می‌شوند) به ویژه در هامبورگ و برلین جایگاه ویژه‌ای دارند.

آنها که به آبجو فراتر از یک نوشیدنی توجه دارند و به عبارتی "دیوانه" آبجو هستند می‌توانند سالانه بیش از ۳۰ موزه‌، تور و سمینار درباره آبجو در آلمان بیابند. شما می‌توانید آبجو مخصوص خودتان را در سمینار آبجو خانگی در "Grillakademie" بوخوم تولید کنید. شرکت کنندگان همچنین با انواع مختلف آبجو آشنا می‌شوند و چیزهایی درباره سنت و قانون خلوص آبجو آلمان یاد می‌گیرند.

در هر منطقه آلمان یک لیوان آبجو معنی خاصی دارد. کارکنان بارهای آلمان وقتی مشتری از آنها یک لیوان آبجو بخواهد، آبجوی همان شهر را به او می‌دهند. به این ترتیب مشتری در مونیخ "هلِس" تحویل می‌گیرد، در کلن "کولش" و در‌هامبورگ "آسترا". الکل موجود در بیشتر آبجوهای آلمان حدود پنج ‌درصد است. در بعضی آبجوهای ایالت بایرن درجه الکل به شش درصد هم می‌رسد.

هر نوع آبجو لیوان مخصوص خود را دارد: از چپ به راست Berliner Weiße در لیوان کاسه مانند، آبجوی Kristallweizen در لیوان بلند و حجم بیشترش در لیوان دسته‌دار (ماگ) و لیوان کوچک برای Altbier تیره رنگ است. پس از آن آبجو تیره رنگ لیوان مخصوص آبجوی شهر کلن را می‌توان دید که در آن Kِölsch سرو می‌شود. لیوان شیشه‌ای گرد نیز برای آبجوی Pils مناسب است و آخرین لیوان هم ماگ نیم لیتری آبجوی باواریایی است.