روشنک نوعدوست در سال ۱۲۷۳ در رشت زاده شد.

پدرش پزشک بود و در آموزش و پرورش فرزندش کوتاهی نکرد.

او در کنار درس‌های مقدماتی دبستان، ادبیات فارسی، عربی و فرانسه را نخست نزد پدرش آموخت و سپس تحصیل را نزد آموزگاران سرخانه ادامه داد و نزد نامدارترین آموزگار گیلان آن زمان، شیخ علی تنها ریاضیات را فرا گرفت و سپس به آموختن روسی پرداخت.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

۲۲ ساله بود که به یک نهاد سوسیالیستی "جمعیت فرهنگ رشت" با هدف "گسترش سواد، کمک به فرهنگ، دعوت مردم به مطالعه و ایجاد کتابخانه و قرائت‌خانه" پیوست و یک سال پس از آن مدرسه سه کلاسه "سعادت نسوان" را گشود و هر روز پس از پایان کار، دور و بر مدرسه می‌گشت تا مردم مزاحم دخترانی که در پی سوادآموزی بودند نشوند.

هر سال تعدادی دختر بی‌بضاعت را بدون شهریه می‌پذیرفت و شاگردان ممتاز را از پرداخت معاف می‌کرد.

او با اینکه خودش حجاب داشت، دختران را تشویق می‌کرد که در مدرسه چادر و روسری را کنار بگذارند "تا آزادتر درس بخوانند. دانش‌آموز باید با روپوش و چهره پیراسته (بی‌آرایش) به مدرسه بیاید تا حواسش فقط به درس باشد".

مدرسه او که بعدها دبیرستان شد، تا انقلاب ۵۷ به نام "دبیرستان روشنک" برپا بود.

او در کنار کارهای آموزشی و پرورشی، یک کتابخانه و قرائتخانه عمومی، یک گروه تئاتر و کلاس خیاطی و صنایع دستی برای زنان رشت بنیاد نهاد.

۲۹ ساله بود که نخستین نمایشنامه تئاتر رشت "دختر فروشی" را در تماشاخانه "اولوش بیگ" به روی صحنه برد.

۳۳ ساله بود که مجله "پیک سعادت نسوان" را گشود که هر دو ماه یک بار در رشت منتشر می‌شد و بسیاری از مقالات روشنگرانه‌اش را خودش می‌نوشت: "این مجله به قلم و آثار فکری جمعی از خانم‌های حساس و معارف‌پرور گیلان اداره خواهد شد. در این هنگام که پرده‌های سیاه‌بختی سد بزرگی در برابر ترقیات نسوان گردیده ما هم به نوبه خود خامه ناتوان را به دست گرفته‌ایم که عوامل تبه‌روزی را نشان داده اصلاحات اساسی آنها را خواستار شویم. مجله شمع ضعیفی است که در راه ترقی و سعادت نسوان گذاشته می‌شود".

روشنک نوعدوست در ۶۵ سالگی در زادگاهش درگذشت.