شیرین ابوالقاسمی، مدیر پروژه حفاظت از جنگل‌های زاگرسی، می‌گوید که بیش از یک میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرسی آلوده به آفت زغالی‌ بلوط هستند. او می‌افزاید: «این مناطق دیگر قابل احیا نبوده و باید ۱۸ میلیون اصله درخت بلوط قطع شود.» (بیشتر بخوانید: ۷۴ پله سقوط محیط زیست ایران در عرض شش سال)

ابوالقاسمی روز دوشنبه (۲۳ دی/ ۱۳ ژانویه) در گفت‌وگو با ایسنا قطع درختان آلوده را تنها راه کنترل بیماری زغالی بلوط دانست. او گفت: «بر اساس دیدگاه کارشناسان بین‌المللی و نظر قطعی رئيس سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور که در کمیسیون امور زیربنایی دولت مطرح شد قطع درختان آلوده تنها کاری است که می‌توانیم برای کنترل روند نابودی جنگل‌های زاگرسی انجام دهیم.»

ابوالقاسمی می‌گوید، طی سه سال یک میلیون و ۱۳۲‌هزار از شش میلیون هکتار مساحت جنگل‌های زاگرسی به کلی نابود شده و اگر این روند ادامه یابد به‌زودی شاهد "بیابان زاگرسی" به جای "جنگل‌های زاگرسی" خواهیم بود.

او اقدامات کشاورزی، دامپروری و قطع درختان برای تهیه هیزم را از جمله دلایل نابودی این جنگل‌ها برشمرد و خواستار تغییر رویه در این خصوص و مشارکت مردم شد.

خشکسالی‌های سال‌های اخیر، کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، افزایش شمار و تراکم دام، هجوم ریزگردها، طغیان سوسک چوبک‌خوار، شتاب زمین‌خواری و تغییر کاربری اراضی، گسترش حاشیه‌نشینی در اطراف شهرها، شکار بی‌رویه و گردشگری بی‌ضابطه از دیگر عواملی‌اند که کارشناسان محیط زیست بر تأثیر آنها بر از بین‌رفتن جنگل‌های زاگرسی تأکید می‌کنند.

مدیر پروژه حفاظت از جنگل‌های زاگرسی با اشاره به دیررشد بودن درختان بلوط، عنوان کرد: «هر درخت بلوط در عرض یک سال تنها شش سانتیمتر بلند می‌شود و برای آنکه یک درخت بلوط خوب داشته باشیم، ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال زمان لازم است، اما به دلیل ضعیف شدن درختان بر اثر حمله قارچ زغالی بلوط، سوسک‌های چوب‌خوار به آنها حمله کرده و طی مدت زمان کوتاهی درخت را به کلی نابود می‌کند.»

در ایران بلوط مهم‌ترین و فراوان‌ترین گونه درختی موجود در غرب کشور، به ویژه در منطقه زاگرس، محسوب می‌شود.

بیش از یک‌دهم جنگل‌های زاگرسی نابود شده است

شیرین ابوالقاسمی در آذر ماه سال جاری نیز نسبت به نابودی زودآیند جنگل‌های زاگرسی هشدار داده و گفته بود، یک دهم وسعت این جنگل‌ها را تا به‌حال از دست داده‌ایم.

سازمان محیط زیست ایران برای حفاظت از تنوع زیستی زاگرس از کمک‌های فنی و مالی برخی نهادهای بین‌المللی مانند صندوق تسهیلات محیط زیست جهانی و برنامه عمران سازمان ملل متحد برخوردار ‌می‌گردد.

سند فاز اجرایی پروژه بین‌المللی حفاظت از تنوع زیستی زاگرس توسط سازمان حفاظت محیط زیست و نماینده وقت سازمان ملل متحد در تهران در ژوئن ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) امضا شد و عملیات فاز اجرایی از اردیبهشت‌ماه ۸۵ ‌آغاز گردید.

شیرین ابوالقاسمی، مدیر پروژه حفاظت از جنگل‌های زاگرسی، در آذر ماه ۱۳۹۲ (سال جاری) گفت‌، برای موفقیت پروژه حفاظت از تنوع زیستی زاگرس باید قوانین مدونی تهیه و برای اجرا به بخش‌های مختلف ابلاغ شود.

او افزود: «باید دراین زمینه الگوهای بهره‌برداری پایدار از تنوع زیستی، ارزیابی توان اکولوژیکی و نقشه‌های کاربری اراضی تهیه شوند وبه طور مستمر عوامل تهدید ناپایدار مورد شناسایی قرار گیرند.»

زاگرس رشته‌کوهی در غرب و جنوب ایران است. این رشته کوه در غرب از مرز ایران و ترکیه آغاز شده و پس از گذشت از ۱۳ استان به جنوب کشور وصل می‌شود. سلسله جبال زاگرس عمدتا دارای جنگل های بلوط است و به همین دلیل این منطقه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.