پله، اسطوره بزرگ فوتبال در کودکی از نامی که اکنون به آن مشهور است، متنفر بود. او علاوه بر فوتبال، فیلم هم بازی کرده و آلبوم موسیقی نیز منتشر کرده است. پله اعجوبه برزیلی بود که به پیراهن شمارهی ۱۰ شخصیت بخشید.
تبلیغات
«مایی که این خوشبختی را تجربه کردهایم که بازی پله را ببینیم، هدیهای دریافت کردهایم که زیبایی آن نادر است. لحظاتی که آنقدر شایستهی آناند که جاودانی خوانده شوند، به طوری که انسان فکر میکند، جاودانگی واقعا وجود دارد.»
این جملات شاعرانه را ادواردو گالیانو، نویسندهی صاحبنام اروگوئهای، درباره پله گفته است. اِدسون آرانتِس دو ناسیمنتو، ملقب به پله، ۲۳ اکتبر ۱۹۴۰ در شهری کوچک بین ریو دژانیرو و سائو پائولو در برزیل به دنیا آمد. او در سن ۱۱ سالگى توجه مربیان فوتبال را به خود جلب کرد و ۴ سال بعد به خدمت باشگاه صاحبنام "اف. ث. سانتوس" درآمد. پله در ۱۶ سالگی (۱۹۵۶) اولین گل خود را براى این تیم به ثمر رساند.
پله خود در مورد آن روزها گفته بود: «سیزده، چهارده ساله بودم و در باشگاه بائرو (Bauru) بازی میکردم. ما برنده شدیم و جایزهای بردیم و عکسم را در روزنامهها چاپ کردند. آن موقع میدانستم که میخواهم فوتبالیست حرفهای شوم.»
درخشش فوقالعادهی پله در لیگ برزیل، زمینهای بود برای دعوت از او به اردوی تیم ملی براى حضور در جام جهانى ۱۹۵۸ سوئد؛ تورنمنتی که در آن جهان با ستارهاى استثنایى آشنا شد. قدرت در یبلزنى، دید وسیع و پاسهاى دقیق پلهی ۱۷ ساله او را در کنار واوا و گاریشنا، به یکی از ۳ عضو مثلث جادویی برزیل تبدیل کرد.
این ستارهی نوظهور در مرحلهی گروهی این رقابتها مصدوم شد، اما به اصرار دیگر بازیکنان تیم ملی، در دیدارهاى حساس بعدى به میدان رفت. پله در یک چهارم نهایى جام جهانی ۱۹۵۸، یک گل به وِلز زد، در دیدار نیمهنهایى، سه بار دروازهی فرانسه را گشود و در فینال هم دو گل از ۵ گل تیمش را به ثمر رساند. تیم ملی برزیل در دیدار نهایی ۵ بر ۲ سوئد میزبان مسابقات را شکست داد و بدین ترتیب پله در سن ۱۷ سالگی نخستین قهرمانی جهان را تجربه کرد.
کسب قهرمانی جهان، قولی بود که پله در سن ۹ سالگی به پدرش داده بود. بلا رتی، یکی از مفسران معروف آلمان که با فوتبال برزیل به خوبی آشناست، میگوید: «پلهی ۹ ساله، به پدرش که با چشمهایی گریان به رادیو گوش میداد و شاهد شکست برزیل از اروگوئه در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ بود، قول داد که زمانی این شکست را جبران کند و با برزیل، قهرمان جهان شود که واقعا هم شد.»
بازگشتی موفق با تکیه بر پشتکار
جامهای جهانى ۱۹۶۲ شیلى و ۱۹۶۶ انگلیس دورههاى تلخى براى پله بودند. او در بازی اول در شیلى به شدت مصدوم شد و به ناچار سایر بازیهاى تیمش را از جایگاه تماشاگران دنبال کرد. برزیل در دیدار نهایی این جام ۳ بر یک چکسلواکى سابق را شکست داد و بدون همراهی پله، قهرمان جهان شد.
در جام ۱۹۶۶ هم پله به وضعیت مشابهى دچار شد و در مرحلهی گروهی از صحنهی بازیها کنار رفت. تیم برزیل در پی دو باخت ۳ بر یک از پرتغال و مجارستان، در همین مرحله حذف شد. البته پله با وجود این ضربات و با تکیه بر پشتکار کمنظیر، با درخششی بیش از پیش به صحنه برگشت. بهمن فروتن، اولین سرمربی تیم ملی فوتبال ایران بعد از انقلاب، عقیده دارد که "در مرحلهی اول عشق و بعد هم ممارست" عوامل مهم "پله شدن" بوده است.
به اعتقاد جلال طالبی، سرمربی موفق تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، "تواناییهای فردی، استواری و مهارت، زیبا بازیکردن و دنبال خشونت نرفتن، در کنار پشتکار و اعتقاد به کار" سبب پیدایش بازیها و گلهای استثنایی توسط پله شدند.
سال ۱۹۷۰، سال بازگشت پله بود. این بازیکن استثنایی در جام جهانى ۱۹۷۰ مکزیک، عضو یکى از بهترین تیمهاى ملی برزیل در طول تاریخ این کشور بود. در روز ۲۱ ژوئن ۱۹۷۰، دیدار فینال جام جهانى مکزیک در حضور ۱۰۵ هزار تماشاگر بین دو تیم برزیل و ایتالیا برگزار شد.
لاجوردیپوشان ایتالیا در دقایق نخست، بازى را تحت کنترل خود داشتند. در دقیقه ۱۸ اما، پلهی ۲۹ ساله در پى سانتر ریولینو، با ضربه سر توپ را در دروازه ایتالیا جا داد و یکصدمین گل برزیل را در رقابتهاى جام جهانى به ثمر رساند. او با این گل نخستین بازیکنی لقب گرفت که در فینال دو جام جهانی فوتبال گلزنی کرده است.
ایتالیا اگرچه در این دیدار موفق به زدن گل تساوى شد، اما در پى گل جرسون در دقیقه ۶۶، پله دو گل دیگر ساخت و برزیل با پیروزى ۴ بر یک بر ایتالیا، برای سومین بار قهرمان جهان شد و جام "ژول ریمه" را براى همیشه به خانه برد.
تارچیزیو بورنیچ، یکى از مدافعان سرسخت ایتالیا که در طول بازى چون سایه به دنبال پله بود، بعد از شکست سنگین تیمش گفت: «من پیش از بازی دایم به خودم میگفتم که او هم مثل همهی بازیکنان دیگر، از گوشت و خون است؛ اما اشتباه میکردم!»
جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک، آخرین حضور پله در مسابقات جهانی بود و اگر چه فدراسیون فوتبال برزیل سعی داشت رضایت او را برای حضور در مسابقات ۱۹۷۴ آلمان جلب کند، اما تلاشها بینتیجه ماندند.
پله با وجود خداحافظی از فوتبال، قراردادی دو ساله با مبلغی هنگفت با باشگاه آمریکایی "کاسموس نیویورک" امضا کرد و یک بار دیگر قدم به میدان گذاشت. او در طول عمرش هیچگاه در باشگاهی اروپایی توپ نزد، اگر چه با باشگاه سانتوس یا تیم ملی برزیل قدم به استادیومهای اروپا گذاشته بود.
پله، فوتبالیستی که تنها فوتبالیست نبود
پله سرانجام در سال ۱۹۷۷ به فعالیت حرفهاى خود خاتمه داد و رکوردى استثنایی بر جای گذاشت: او هزار و ۳۶۳ بازى در پیراهن تیم ملى برزیل و باشگاههاى مختلف انجام داد و در طى این بازیها هزار و ۲۸۱ گل به ثمر رساند. هنگامیکه پله در یکی از بازیهای باشگاهی تیمش، اف. ث. سانتوس، هزارمین گل خود را به ثمر رساند، ناقوس تمامی کلیساها در برزیل به صدا درآمدند.
ادواردو گالیانو، نویسندهی اروگوئهای، زمانی دربارهی جذبه پله و جذابیت گلهای او گفته بود: «وقتی او برای زدن ضربهی ایستگاهی پشت توپ قرار میگرفت، دیوار دفاعی حریف دوست داشت رو به دروازهی خودی برگردد تا لذت تماشای لحظهی به ثمر رسیدن گلی زیبا را از دست ندهد.»
اگر چه همه پله را به عنوان اسطورهی بزرگ فوتبال میشناسند، اما هنرنماییهای او تنها به توپ و روی چمن سبز محدود نمیشود. او در چند فیلم، از جمله "پیروزی" (در کنار سیلوستر استالونه و مایکل کین) بازی کرده و همچنین ترانههای زیادی نیز خوانده است. البته آهنگ و رقص در خون برزیلیهاست و بیدلیل نیست که بسیاری بازی پله با توپ را در واقع رقص او با توپ میدانند؛ رقصی که حریف را جادو میکرد.
گذشته از عنوان قهرمانی جهان، بزرگترین افتخاری که نصیب پله شد، گزینش از سوی فیفا بهعنوان "بهترین فوتبالیست جهان" در قرن بیستم، و انتخاب بهعنوان "برترین ورزشکار" قرن بیستم از طرف کمیته بینالمللى المپیک (IOC) بود.
در ماه ژانویه سال ۲۰۱۴ بود که رسما از سوی فیفا یک توپ طلای افتخاری به پله به پاس یک عمر فعالیت ورزشی او اهدا شد. این نخستین بار بود که بازیکنی که دیگر در میدان فوتبال حضور ندارد و فعالیت حرفهایاش خاتمه یافته، این جایزه را کسب کند.
پله یا مارادونا؟
البته انتخاب پله از سوی فیفا به عنوان "فوتبالیست قرن" در آن زمان با اعتراضهایی نیز روبرو شد. یکی از شخصیتهایی که با این انتخاب چندان موافق نبود و خود را بر پله برتر میدانست، ماردونا است که بارها برای "مروارید سیاه" برزیل رجزخوانی کرد. اما حال این دو نابغه فوتبال درگذشتهاند.
واقعیت اما این است که نهادهای بینالمللی ورزش فوتبال مانند فیفا، در انتخاب بهترینها، علاوه بر خلاقیتها و تواناییهای فردی و تکنیکی، به عوامل دیگری چون رفتار و منش بازیکنان و اخلاق و روحیهی ورزشی آنان نیز توجه دارند. این نهادها معتقدند که یک ورزشکار واقعی باید بااخلاق، درستکار، فروتن و برای همهی ورزشدوستان الگو باشد.
البته بسیاری از صاحبنظران مقایسه پله و ماردونا را چندان درست نمیدانند. جلال طالبی از این دسته است: «پله در زمان خود بینظیر بود و مارادونا هم در زمان خودش. به هر حال من هر دو را جزو بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال میدانم و برتری یکی بر دیگری انصاف نیست.»
با وجود این واقعیت، بسیاری، از جمله خود پله، بر "تک بودن" پله اعتقاد دارند. او خود در یکی از مصاحبههای قدیماش گفته بود: «پلهای دیگر هرگز ظهور نمیکند، چرا که خدا تنها یک پله را خلق کرده، یک بتهوون را و یک میکلآنژ را. البته دلیل دیگری هم وجود دارد: پلهای دیگر هرگز ظهور نمیکند، چون پدر و مادرم، کارخانه بچهسازیشان را تعطیل کردهاند.»
درگذشت پله؛ نگاهی تصویری به زندگی مروارید سیاه جهان فوتبال
پله، اسطورهای که به بازیکن قرن شهرت داشت، اعجوبهای بود که به پیراهن شماره ۱۰ شخصیت بخشید. این مروارید سیاه جهان فوتبال، پس از یک دوره طولانی بیماری، روز ۲۹ دسامبر در سن ۸۲ سالگی درگذشت.
عکس: Eamonn M. McCormack/Getty Images
"شکنندگی" یک قهرمان
در اوایل سال ۲۰۲۰ میلادی بود که پسر پله در گفتوگویی با سایت ورزشی Globoesporte از افسردگی پدرش خبر داده و گفته بود: «او از لحاظ تحرک خیلی شکننده است. دوره درمانی او بعد از عمل جراحی مفصل لگن چندان مطلوب سپری نشد.» او افزوده بود که پله به ندرت از خانه خارج میشود و این عدم تحرک به گونهای او را دچار افسردگی کرده است.
عکس: Getty Images/AFP/F. Fife
شرم از ناتوانی
پسر پله در این مصاحبه در باره وضعیت پدرش همچنین گفته بود: «این نکته را تصور کنید: او به نوعی شاه بود و همواره شخصیتی تأثیرگذار. حالا اما دیگر نمیتواند به درستی راه برود. این مسئله باعث شرمساری اوست و به همینخاطر هم در انزوا فرو رفته است».
عکس: picture-alliance/dpa/J. Alves
بیماریهای گوناگون و پروندهای قطور
علاوه بر سرطان روده بزرگ در دو سال آخر، پله در سالهای پیش از آن نیز با بیماریهای دیگری نیز دست و پنجه نرم کرده و حضوری کمرنگ در محافل عمومی داشت. او در سال ۲۰۱۴ پس از عفونت شدید مجرای ادرار مدتی را در سیسییو گذراند و در سال ۲۰۱۹ نیز به خاطر داشتن سنگ کلیه عمل جراحی شد. او از ناحیه لگن خاصره چندین بار مورد عمل جراحی قرار گرفت. درد زانو و ستون فقرات حتی سبب شد که او از صندلی چرخدار استفاده کند.
عکس: AFP/N. Almeida
تولد یک ستاره
اِدسون آرانتِس دو ناسیمنتو، ملقب به پله، روز ۲۳ اکتبر ۱۹۴۰ در شهری کوچک بین ریو دو ژانیرو و سائو پائولو در برزیل به دنیا آمد. او در سن ۱۱ سالگى توجه مربیان فوتبال را به خود جلب کرد و چهار سال بعد به خدمت باشگاه صاحبنام اف. ث. سانتوس درآمد. پله در ۱۶ سالگی (۱۹۵۶) اولین گل خود را براى این تیم به ثمر رساند.
عکس: imago/PanoramiC
ستاره درخشان برزیل در جام ۱۹۵۸
درخشش بینظیر پله در لیگ برزیل، زمینهای بود برای دعوت از او به اردوی تیم ملی براى حضور در جام جهانى ۱۹۵۸ سوئد؛ تورنمنتی که در آن جهان با ستارهاى استثنایى آشنا شد. قدرت دریبلزنى، دید وسیع و پاسهاى دقیق پله ۱۷ ساله او را در کنار واوا و گاریشنا، به یکی از سه عضو مثلث جادویی برزیل تبدیل کرد. پله (چپ) در صحنهای از دیدار برزیل و فرانسه در نیمهنهایی جام جهانی ۱۹۵۸ که با پیروزی برزیل پایان یافت.
عکس: AP
گلزن قهار
این ستاره نوظهور در دور گروهی این رقابتها مصدوم شد، اما به اصرار دیگر بازیکنان تیم ملی در دیدارهاى بعدى به میدان رفت. پله در یک چهارم نهایی جام ۱۹۵۸ یک گل به ولز زد، در نیمهنهایی سه بار دروازه فرانسه را گشود و در فینال هم دو گل از پنج گل تیمش را به ثمر رساند. ملیپوشان برزیل در دیدار نهایی ۵ بر ۲ سوئد، میزبان مسابقات را شکست دادند و اینگونه پله در سن ۱۷ سالگی نخستین قهرمانی جهان را تجربه کرد.
عکس: picture-alliance/dpa
وفای به عهد
کسب قهرمانی جهان، قولی بود که پله در سن ۹ سالگی به پدرش داده بود. بلا رتی، یکی از مفسران معروف آلمان که با فوتبال برزیل به خوبی آشناست، میگوید: «پله ۹ ساله به پدرش که با چشمهایی گریان به رادیو گوش میداد و شاهد شکست برزیل از اروگوئه در فینال جام جهانی ۱۹۵۰ بود، قول داد که زمانی این شکست را جبران کند و با برزیل، قهرمان جهان شود که واقعا هم شد». سومین گل برزیل مقابل سوئد توسط پله (دوم از چپ).
عکس: AP
در کنار "عنکبوت سیاه"
جامهای جهانى ۱۹۶۲ شیلى و ۱۹۶۶ انگلیس دورههاى تلخى براى پله بودند. او در بازی اول در شیلى به شدت مصدوم شد و به ناچار سایر بازیهاى تیمش را از جایگاه تماشاگران دنبال کرد. برزیل در دیدار نهایی این جام ۳ بر یک چکسلواکى سابق را شکست داد و بدون همراهی پله، قهرمان جهان شد. تصویری از پله در سال ۱۹۶۵ در کنار لئو یاشین، دروازهبان "شکستناپذیر" شوروی سابق که به "عنکبوت سیاه" شهرت داشت.
عکس: picture-alliance/dpa
همدردی اوزهبیو با پله
در جام جهانی فوتبال ۱۹۶۶ در انگلیس هم پله به وضعیت مشابهى دچار شد و در مرحله گروهی از صحنه بازیها کنار رفت. تیم برزیل در پی دو باخت ۳ بر یک از پرتغال و مجارستان، در همین مرحله حذف شد. پله در بازی مقابل پرتغال در پی بازی خشن مدافعان، بهشدت مصدوم شد. تصویر: اوزهبیو (چپ)، ستاره پرتغال، میکوشد همدردی خود را با پله که بر زمین افتاده است، نشان دهد.
عکس: picture-alliance/dpa
دیداری دوباره با اوزهبیو
البته پله با وجود این ضربات و با تکیه بر پشتکار کمنظیر، با درخششی بیش از پیش به صحنه برگشت. به اعتقاد جلال طالبی، سرمربی موفق تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه "تواناییهای فردی، استواری و مهارت، زیبا بازیکردن و دنبال خشونت نرفتن، در کنار پشتکار و اعتقاد به کار" سبب پیدایش بازیها و گلهای استثنایی توسط پله شدند. تصویری از دیدار اوزهبیو (راست) و پله در دیدار در پرتغال در سال ۱۹۶۳.
عکس: picture-alliance/AP Photo
مهارناپذیر
تصویری تماشایی از پله در دیداری دوستانه میان تیم ملی فوتبال برزیل و ونزوئلا در ریو دو ژانیرو در سال ۱۹۶۹.
عکس: AP Photo/picture-alliance
حضور در تیمی استثنایی
سال ۱۹۷۰ سال بازگشت پله بود. این بازیکن استثنایی در جام جهانى ۱۹۷۰ مکزیک عضو یکى از بهترین تیمهاى ملی برزیل در طول تاریخ این کشور بود. در روز ۲۱ ژوئن ۱۹۷۰ دیدار فینال جام جهانى مکزیک در حضور ۱۰۵ هزار تماشاگر بین دو تیم برزیل و ایتالیا برگزار شد. تصویری از تیم ملی فوتبال برزیل در جام ۷۰ مکزیک؛ پله نفر دوم نشسته از راست.
عکس: picture-alliance/dpa
پیروزی بر لاجوردیها
لاجوردیپوشان ایتالیا در دقایق نخست، بازى را تحت کنترل خود داشتند. در دقیقه ۱۸ اما، پله ۲۹ ساله در پى سانتر ریولینو، با ضربه سر توپ را در دروازه ایتالیا جا داد و صدمین گل برزیل را در رقابتهاى جام جهانى به ثمر رساند. او با این گل نخستین بازیکنی شد که در فینال دو جام جهانی فوتبال گلزنی کرده است. پله (چپ) در دوئل هوایی با حریف در فینال جام ۱۹۷۰ مکزیک.
عکس: AP
فتح قله فوتبال جهان
ایتالیا اگرچه در این دیدار موفق شد گل تساوى را بزند، اما در پى گل جرسون در دقیقه ۶۶، پله دو گل دیگر ساخت و برزیل با پیروزى ۴ بر یک بر ایتالیا، برای سومین بار قهرمان جهان شد و جام "ژول ریمه" را براى همیشه به خانه برد.
عکس: AP
یأس مدافعان
تارچیزیو بورنیچ، یکى از مدافعان سرسخت ایتالیا که در طول بازى چون سایه به دنبال پله بود، بعد از شکست سنگین تیمش گفت: «من پیش از بازی پیوسته به خودم میگفتم که او هم مثل همه بازیکنان دیگر، از گوشت و خون است؛ اما اشتباه میکردم!» تصویری از شوت پله به سوی دروازه تیم ملی اروگوئه در نیمهنهایی جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ مکزیک.
عکس: AP
حضور در موزه
کفشی که پله در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ به پا داشت، در موزه نگهداری میشود.
عکس: PUMA AG 2009
تجربه آمریکا
پله با وجود خداحافظی از فوتبال، قرارداد دو ساله و هنگفتی با باشگاه آمریکایی "کاسموس نیویورک" امضا کرد و یک بار دیگر قدم به میدان گذاشت. او در طول عمرش هیچگاه در باشگاهی اروپایی توپ نزد، اگر چه با باشگاه سانتوس یا تیم ملی برزیل قدم به استادیومهای اروپا گذاشته بود. تصویر از آخرین بازی پله (چپ) در پیراهن کاسموس نیویورک.
عکس: picture-alliance/dpa/Mehmet Biber
دیدار دو اسطوره
پله مورد ستایش بسیاری از ستارگان جهان ورزش بوده است. محمد علی (کلی) از چهرههایی بود که در مراسم گرامیداشت پله در سال ۱۹۷۷ حضور داشت.
عکس: Richard Drew/AP Photo/picture-alliance
پایان فعالیت حرفهای
پله سرانجام در سال ۱۹۷۷ به فعالیت حرفهاى خود خاتمه داد و رکوردى استثنایی بر جای گذاشت: او هزار و ۳۶۳ بازى در پیراهن تیم ملى برزیل و باشگاههاى مختلف انجام داد و در طى این بازیها هزار و ۲۸۱ گل به ثمر رساند. هنگامی که پله در یکی از بازیهای باشگاهی تیمش، اف. ث. سانتوس، هزارمین گل خود را به ثمر رساند، ناقوس تمامی کلیساها در برزیل به صدا درآمدند.
عکس: picture-alliance/KPA
پیراهن شماره ۱۰
نام پله با شماره ۱۰ پیوندی جاودانی دارد. پیراهنی که او در جام جهانی ۱۹۷۰ بر تن داشت و با آن به همراه برزیل قهرمان جهان شد، در سال ۲۰۰۲ در یک حراجی به مبلغ ۲۶۰ میلیون یورو به فروش رفت.
عکس: picture-alliance/dpa
رقص و آواز
پله ترانههای زیادی نیز خوانده است. البته آهنگ و رقص در خون برزیلیهاست و بیدلیل نیست که بسیاری بازی فوتبال او را رقص با توپ میدانند؛ رقصی که حریف را جادو میکرد. تصویری از پله در کنار "ساندرو"، خواننده معروف آرژانتینی.
عکس: AP
بر پرده سینما
اگر چه همه پله را به عنوان اسطوره بزرگ فوتبال میشناسند، اما هنرنماییهای او تنها به توپ و روی چمن سبز محدود نمیشد. او در چند فیلم، از جمله "پیروزی" (در کنار سیلوستر استالونه و مایکل کین) بازی کرده است. پله (نشسته چهارم از چپ) در صحنهای از فیلم "پیروزی".
عکس: picture alliance/Mary Evans Picture Library
فوتبالیست قرن
گذشته از عنوان قهرمانی جهان، بزرگترین افتخاری که نصیب پله شد، گزینش او از سوی فیفا بهعنوان "بهترین فوتبالیست جهان" در قرن بیستم و انتخاب بهعنوان "برترین ورزشکار" قرن بیستم از طرف کمیته بینالمللى المپیک (IOC) بود.
عکس: picture-alliance/dpa
جمع بزرگان
البته انتخاب پله از سوی فیفا به عنوان "فوتبالیست قرن" در آن زمان با اعتراضهایی نیز روبهرو شد. یکی از شخصیتهایی که خود را از پله برتر میدانست، ماردونا بود که بارها برای "مروارید سیاه" برزیل رجزخوانی کرده بود. تصویری از پله (وسط) در کنار میشل پلاتینی ، ستاره فوتبال فرانسه (راست) و دیگو مارادونا، نابغه فوتبال آرژانتین در بازی خداحافظی پلاتینی در سال ۱۹۸۸.
عکس: AP
غیرقابل قیاس
واقعیت اما این است که نهادهای بینالمللی ورزش فوتبال مانند فیفا، در انتخاب بهترینها، علاوه بر خلاقیتها و تواناییهای فردی و تکنیکی، به عوامل دیگری چون رفتار و منش بازیکنان و اخلاق و روحیه ورزشی آنان نیز توجه دارند. این نهادها معتقدند که یک ورزشکار واقعی باید بااخلاق، درستکار، فروتن و برای همه ورزشدوستان الگو باشد. بسیاری از صاحبنظران از از منظر مقایسه پله و ماردونا را چندان درست نمیدانستند.
عکس: AP/Montage DW
تقدیر از فوتبالیست قرن
در ماه ژانویه سال ۲۰۱۴ از سوی فیفا، به پاس یک عمر فعالیت ورزشی، یک توپ طلای افتخاری به پله اهدا شد. این نخستین باری بود که بازیکنی که دیگر در میدان فوتبال حضور ندارد و فعالیت حرفهایاش خاتمه یافته، این جایزه را کسب میکرد.
عکس: Olivier Morin/AFP/Getty Images
شکار لحظهای ناب
ادواردو گالیانو، نویسنده فقید اروگوئهای، زمانی درباره جذبه پله و جذابیت گلهای او گفته بود: «وقتی او برای زدن ضربه ایستگاهی پشت توپ قرار میگرفت، دیوار دفاعی حریف دوست داشت رو به دروازه خودی برگردد تا لذت تماشای لحظه به ثمر رسیدن گلی زیبا را از دست ندهد.»
عکس: AP
"چهرهای تک"
بسیاری، از جمله خود پله، بر "تک بودن" او اعتقاد داشتند و دارند. او در یکی از مصاحبههای قدیمیاش گفته بود: «پلهای دیگر هرگز ظهور نمیکند، چرا که خدا تنها یک پله را خلق کرده، یک بتهوون را و یک میکلآنژ را. البته دلیل دیگری هم وجود دارد: پلهای دیگر هرگز ظهور نمیکند، چون پدر و مادرم، کارخانه بچهسازیشان را تعطیل کردهاند.»
عکس: Getty Images/Afp/Franck Fife
خاموشی ابدی مروارید سیاه
مروارید سیاه جهان فوتبال که در اواخر عمر از سرطان روده بزرگ رنج میبرد، پس از یک دوره طولانی بیماری در روز ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲ (۸ دی ۱۴۰۱) در بیمارستانی در شهر سائو پائولو برزیل در سن ۸۲ سالگی درگذشت.