بیانیه ۱۰ زندانی سیاسی زن: در کنار شهروندان بهایی می‌ایستیم
۱۴۰۳ خرداد ۲۸, دوشنبه
بیانیه‌ای با امضای ده زندانی سیاسی سرشناس زن محبوس در اوین در همبستگی با زندانیان زن بهایی در حساب کاربری اکس (توییتر سابق) متعلق به گلرخ ایرایی انتشار یافته است. این بیانیه می‌گوید: «هموطنان بهائی‌مان طی دهه‌ها استبداد همواره از تمام حقوق اجتماعی محروم بوده‌اند.»
اینترنت بدون سانسور با سایفون دویچه وله
بیانیه با اشاره به اعدام‌ها و شکنجه‌های دهه شصت علیه مخالفان سیاسی و دگراندیشان می‌نویسد: «نزدیک به سیصد نفر از هموطنان بهائی‌مان توسط حکومت سر به نیست، مفقودالاثر یا اعدام شدند و هزاران نفر نیز بی‌بهره از کمترین حقوق اجتماعی از خانه‌های خود بیرون رانده شدند.»
امضاکنندگان به "یکی از تکان‌دهنده‌ترین روایت‌هایی که از جامعه‌ی بهائی" اشاره می‌کنند که مربوط به اجرای حکم ۱۰ زن در دهه‌ی شصت است که "با هم به قتل‌گاه برده شدند و در مقابل چشم دیگری به ترتیب اعدام شدند". گفته می‌شود آخرین این اعدام‌شدگان نوجوانی زیر ۱۸ سال بود و پیش از بازداشت به تحصیل و تدریس به کودکان خردسال مشغول بود.
بیشتر بخوانید: دیده‌بان حقوق بشر: سرکوب بهائیان در ایران جنایت علیه بشریت است
در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳، ۱۰ زن بهائی در شیراز به اتهام تدریس در کلاس‌های کودکان بهائی اعدام شدند. جوان‌ترین آنها دختری ۱۷ ساله به نام مونا محمودنژاد بود. پیش از آن هشت عضو محفل ملی بهائیان ایران در ۲۷ دسامبر ۱۹۸۱ اعدام شدند. سال قبل از آن اعضای محفل سابق ملی بهائیان ایران همگی ربوده و در وضعیت نامعلومی کشته شده بودند.
بیشتر بخوانید: ۱۶۰ سال بهائی‌آزاری در ایران
بیانیه می‌گوید: «با سال‌ها حبس و هم‌زیستی با زنان بهائی و مشاهده‌ی فشارها و محرومیت‌هایی که به سبب تفاوت عقیده، بر خود و خانواده‌هاشان تحمیل شد و شنیدنِ روایت‌هاشان از گذشته تا کنون؛ و قیاسِ آن با آنچه همواره بر دگراندیشان تحمیل می‌شود؛ درمی‌یابیم که به واقع "داستان ما یکی‌ست".»
امضاکنندگان به روایت مادری در یکی از روستاهای شمال ایران اشاره می‌کنند که "با چهره‌ای رنج‌کشیده و کمری خمیده در حین کار بر زمین کشاورزی مورد هجوم تخریب‌گران قرار گرفته بود و تلاش می‌کرد ماموران را از تخریب باغ و کاشانه‌اش منع کند" و این "اندوه بزرگی" بوده است. «مادری که فرزندش را در جنگ ایران و عراق از دست داده بود و حالا نیز به سبب عقیده مورد کین رژیم، خاکش را، خانه‌اش را و زمینی که منبع معاش و ماحصل یک عمر زندگی‌اش بود را ویران، بی‌بهره یا از او دریغ کردند.»
بیشتر بخوانید: جامعه جهانی بهائیان: داستان ما و زنان ایران یکی است
این ده زندانی سیاسی می‌گویند: «ما سال‌ها تجربه‌ی زیستن با مهوش ثابت و فریبا کمال‌آبادی و دیگر شهرندان بهایی را داشته‌ایم و بسیار از آنان آموخته‌ایم.»
بیشتر بخوانید: بهائیان چگونه در ایران محاکمه می‌شوند
نویسندگان بیانیه در مورد جرم‌انگاری یک بهایی بودن، می‌نویسند: «سکوت ما در برابر این ستم مضاعف بر گروهی از جامعه که حتا زیستن‌شان نیز به عنوان شهروندان بهایی جرم‌انگاری شده است، این جنایت را برای رژیم کم‌هزینه کرده است و راه را برای تکرار و تشدید آن هموار می‌نماید.
ده زندانی سیاسی زن در اوین تأکید می‌کنند: «همان‌گونه که با تضادهای سیاسی و عقیدتی در برابر سرکوب ایستاده‌ایم و کف خیابان‌های ایران را به عرصه‌ای برای مطالبه "حق" بدل کرده‌ایم، حال نیز در کنارشان هستیم و تا پایان دادن به رنج مضاعفی که بر هموطنان بهایی‌مان تحمیل می‌شود در کنارشان ایستاده‌ایم.»
در این صفحه ویژه بیشتر بخوانید: بهائیان
امضاکنندگان عبارتند از: محبوبه رضایی، هستی امیری، سمانه اصغری، سکینه پروانه، مریم یحیوی، ناهید تقوی، نرگس محمدی، آنیشا اسداللهی، سپیده قلیان و گلرخ ایرایی.