در سال گذشته میلادی دو هزار و ۸۹ نفر در سراسر جهان بر اثر انفجار مین‌های زمینی جان خود را از دست داده و بیش از ۶ هزار و ۵۰۰ نفر مجروح شده‌اند. این آمار را کارزار بین‌المللی علیه مین‌های زمینی در جدیدترین گزارش خود در ژنو منتشر کرده است. بر اساس این گزارش، بیشترین شمار ثبت‌شده‌ی قربانیان از کشورهای افغانستان، لیبی، اوکراین و یمن بوده‌اند.

کودکان ۴۲ درصد قربانیان غیرنظامی

حدود ۸۰ درصد از قربانیان مین‌های زمینی غیرنظامی و بیشترین شمار این غیرنظامیان نیز کودک و نوجوان بوده‌اند؛ آماری که تاکنون سابقه نداشته است.

جف آبرامسون، منتشرکننده‌ی گزارش کمپین نظارت بر کاربرد مین‌های زمینی، گفته است: «مهم است بدانیم که این آمار بالاترین شمار قربانیان از سال ۱۹۹۹ که آغاز به کار کرده‌ایم را نشان می‌دهد. گرچه می‌شود تصور کرد که در سال‌های قبل از آن هم ممکن است قربانیان زیادی بوده باشند که ثبت نشده‌اند».

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

آبرامسون می‌گوید که کمپین نظارت بر کاربرد مین‌های زمینی، اجبارا از آمار کنونی حرکت می‌کند و طبعا می‌تواند همین آمار را با قطعیت تأیید کند.

کاربرد مین‌های زمینی در ۱۱ کشور

در سال گذشته میلادی (۲۰۱۶) دست‌کم ۱۱ کشور از مین‌های زمینی استفاده کرده‌اند؛ در این میان حتی دولت‌های دو کشور، یعنی سوریه و میانمار، خود دست به چنین کاری زده‌اند.

ارتش سوریه حتی برای پنجمین سال متمادی مین‌های ضد نفر را به کار برده است. گروه تروریستی "دولت اسلامی" (داعش سابق) نیز از چنین تله‌های انفجاری مرگباری استفاده کرده است.

مین‌گذاری علیه اقلیت روهینگیا

میانمار جایگاه ویژه‌ای در گزارش اخیر کمپین نظارت بر کاربرد مین‌های زمینی دارد. طبق این گزارش، ارتش میانمار اقدام به کار گذاشتن مین در مناطق مرزی خود کرده تا از بازگشت مردم اقلیت مسلمان روهینگیا که به بنگلادش گریخته‌اند، به کشور جلوگیری کند.

بیشتر بخوانید: روز جهانی روشنگری درباره‌ی «بذر مرگ»

به گفته آبرامسون، دولت میانمار از سال‌ها پیش اقدام به استفاده از مین‌های زمینی می‌کند: «این چیز چندان تازه‌ای نیست؛ تراژدی شکل کنونی استفاده از آن تازه است».

آمار حداقلی

پس از سوریه و میانمار، پنج کشور در رأس فهرست گزارش کمپین قرار دارند که در آنها شورشیان و گروه‌های غیردولتی از مین‌های زمینی استفاده می‌کنند. این کشورها عراق، نیجریه، اوکراین و یمن هستند. کمپین تأکید دارد که آمار ارائه‌شده از سوی آن، یعنی آماری که می‌تواند با قطعیت آن را تأیید کند، آماری حداقلی است.

به گفته فعالان این کارزار، تمامی انفجارهایی که منجر به کشته یا زخمی شدن انسان‌ها می‌شود، به اطلاع آنان نمی‌رسد و به همین دلیل نیز نمی‌تواند خود را در آمارها نشان دهد.

کنوانسیون بین‌المللی مقابله با کاربرد مین‌های زمینی کار خود را از سال ۱۹۹۹ آغاز کرده است. این کنوانسیون کاربرد، ذخیره یا خرید و فروش هر نوع مین زمینی را منع می‌کند. کنوانسیون را ۱۶۲ کشور امضا کرده‌اند. آمریکا، روسیه و چین جزو امضاکنندگان نیستند.