جاشوا چو به دویچه‌وله می‌گوید: «بسیاری از اطرافیان من ناگهان به سرطان مبتلا شدند. این مسئله برای من به یک انگیزه قوی تبدیل شد تا ببینم در سلول‌هایی که سرطانی شدند دقیقأ چه اتفاقی می‌افتد».

جاشوا چو، پژوهشگر دانشگاه تکنولوژی در سیدنی است. او تأکید می‌کند: «درمان سرطان یک روش قطعی ندارد، چون سرطان‌ها متفاوت از یکدیگر هستند و واکنش بدن بیماران به روش‌های درمانی هم متفاوت است. اما من می‌خواستم بدانم که وجه مشترک سلول‌های سرطانی چیست و برای همین هم آنها را در دستگاه‌های ‌شبیه‌ساز بی‌وزنی قرار دادم.»

آنچه این پژوهشگر استرالیایی و تیم همراه او در مورد تأثیر بی‌وزنی بر سلول‌های سرطانی یافته‌اند، بسیاری را به درمان بیماری سرطان امیدوار کرده است. او می‌گوید: «ما چهار نوع مختلف از سلول سرطانی در قسمتهای مختلف بدن از جمله پستان، تخمدان، ریه و بینی را به آزماشیگاه بردیم و آنها را در حالت بی‌وزنی قرار دادیم و دیدم که پس از ۲۴ ساعت ۸۰ تا ۹۰ درصد سلول‌های سرطانی از بین رفتند.»

جاشوا چو و تیم او هنوز نمی‌دانند که دلیل اصلی مرگ سلول‌های سرطانی در این شرایط چیست و تصمیم دارند آزمایش خود را در شرایط بی‌وزنی واقعی، یعنی در فضا تکرار کنند. آنها می‌خواهند نمونه‌های خود را به ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) بفرستند.

چو به دویچه‌وله می‌گوید: «ما می‌خواهیم ببینیم که آیا بی‌وزنی بر این سلول‌ها تأثیر میگذارد یا فاکتورهای دیگر موجود در فضا، مثلأ میزان تابش خورشیدی»

او در ادامه تأکید می‌کند که انجام چنین آزمایش‌هایی پیچیده و زما‌ن‌بر است و می‌گوید: «تکنیکی که ما استفاده کردیم دشوار است اما چالش بزرگتر ما زنده نگه داشتن سلول‌های سرطانی در فضا و سپس بازگرداندن آنها به زمین است»

طرح پژوهشگر استرالیایی دیگر پژوهشگرانی را که پیشتردر این زمینه کار کرده‌اند، امیدوار کرده است. 

پروفسور دانیلا گریم، استاد زیست‌شناسی گرانشی و درمان ملکولی در دانشگاه ماگدبورگ آلمانی یکی از این پژوهشگران است. او در مورد نتیجه تحقیق پژوهشگران استرالیایی به دویچه‌وله می‌گوید: «من واقعاً خوشحالم! چون این نتیجه، تأیید تحقیقات پیشین ماست به‌‌خصوص اینکه همکار استرالیایی در حال تحقیق در مورد سرطان‌های دیگر است.»

پروفسور گریم که حال با دانشگاهی در دانمارک در این زمینه همکاری می‌کند، سال ۲۰۱۷ میلادی چند محفظه آزمایشی خود را با یک سفینه فضایی چینی به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاد. دانیلا گریم در مورد تومورهای تیروئید تحقیق می‌کرد و محفظه‌های آزمایشی او حاوی سلول‌های سرطانی شده غده تیروئید بودند.

تحقیق در این زمینه در شرایط بی‌وزنی از دو دهه پیش آغاز شده است. پژوهشگران در پی یافتن علت رشد سه بعدی سلو‌ل‌ها در حالت بی‌وزنی هستند. سلول‌های جانداران تنها درون بدن آنها در سه جهت رشد می‌کنند و در محیط‌های ازمایشگاهی این سلول‌ها تنها در دو بعدی رشد می‌کنند. در نتیجه نمی‌توان عملکرد داروها بر روی آنها را در این شرایط با اطمینان بررسی کرد.

در شرایط بی‌وزنی توده‌های سه‌ بعدی که اسفروئید خوانده می‌شود در سلول‌ها رشد می‌کند که ویژگی‌های آن شبیه به سلول‌های سرطانی هستند. در اسفرئیدها پروتئین‌های متفاوتی وجود دارند که قادر هستند دستوری ژنتیکی به نام "مرگ برنامه‌ریزی شده سلول" را فعال می‌کند.

این دستور که خودکشی سلول را فعال می‌کند موجب از بین‌‌رفتن سلول‌های پیر یا آسیب دیده می‌شود. اما در سلول‌های سرطانی دستور "مرگ برنامه‌ریزی شده" از کار می‌افتد و سلول سرطانی‌شده به سرعت تقسیم و موجب تکثیر سرطان می‌شود.

اگر دلیل رشد سه‌بعدی توده‌های اسفروئید در شرایط بی‌وزنی روشن شود می‌توان داروهایی ساخت که پروتئین‌های موثر در سلول‌های سرطانی را تحریک یا مهار کنند.