"هر آنچه شما بخواهید"‌، عنوان نمایشنامه‌ای کمدی از ویلیام شکسپیر است. یوزف یوفه، مفسر هفته‌‌نامه‌ی آلمانی "دی تسایت" معتقد است که این عنوان در خور نمایش کشمکش اتمی با تهران است. حاکمان ایران از نظر او هر چه خواسته‌اند پیش برده‌اند. یوزف یوفه می‌گوید اکنون برای این تئاتر باید متن تازه‌ای نوشت.

بازی تهران

مفسر "دی تسایت" نمایش روزهای اخیر را این گونه خلاصه می‌کند:

«هفته‌ی پیش گفتند که معامله‌ای را که در اکتبر گذشته زیر آن زده بودیم، می‌پذیریم. بر اساس این معامله، ایران ملزم می‌شد اورانیوم کم‌غلظت ( سه و نیم درصدی) را به خارج بفرستد و به جای آن اورانیوم با غلظت بالا (۲۰ درصدی، برای مصارف پزشکی) تحویل گیرد. منطق؟ غرب فکر می‌کرد که می‌تواند با این معامله زمان بخرد، چون با خارج کردن ماده از ایران امکان تغلیظ آن تا حد لازم برای بمب گرفته می‌شود. در روز شنبه، متکی وزیر خارجه گفت که انجام معامله نزدیک است. در روزهای بعدی رئیس‌اش حرف او را عوض کرد و در روز سه‌شنبه حرف تازه رسمی شد. اعلام شد: غنی سازی تا حد ۲۰ درصد آغاز شده است. احمدی نژاد همچنین گفت که دیگر وقت را به بحث‌های بیهوده هدر نمی‌دهد.»

راه چاره

یوزف یوفه، مفسر "دی تسایت" از این بازی این نتیجه را می‌گیرد: «اکنون مصالحه‌جوترین کس نیز درمی‌یابد که ایران از ابتدا از دیپلماسی به عنوان پوشش استفاده کرده است.»

اما چاره چیست؟ «گزینه‌ی نظامی؟ آمریکایی‌ها می‌توانند، اما نمی‌خواهند؛ اسرائیلی‌ها می‌خواهند، اما نمی‌توانند. مجازات‌های تحریمی؟ روس‌ها آن را آبکی می‌کنند، چینی‌ها با آن مخالفت می‌کنند.»

مفسر "دی تسایت" خود طرفدار مجازات‌های تحریمی به شکل هوشمندانه‌ای است: ندادن ویزا به مقامات جمهوری اسلامی، اعمال کنترل روی تبادلات مالی، کاهش سطح تماس‌ها، محاصره‌ی تجاری، در آنجایی که چین و روسیه نمی‌توانند اخلال کنند.

به نظر یوزف یوفه دولت ایران در درون هم در حال منزوی شدن است و این روندی است که از بیرون نیز می‌توان به تسریع آن کمک کرد.

تفسیر "دی تسایت" این گونه پایان می‌یابد: «ایران، کشوری با تمدنی بزرگ است که شایسته نیست احمدی‌نژاد آن را تصرف کرده باشد. هر چه او را ضعیف کند، برای ایران و جهان خوب است.» سیاست خوب از نظر نویسنده‌ی "دی تسایت" برای بمب‌سازی حکومت اسلامی بد است. او این سیاست در معنای جامعی از آن را توصیه می‌کند.

RN/BM