دانشگاه وایمار (Bauhaus-Universität Weimer)، واقع در ایالت تورینگن آلمان، دانشگاهی چند منظوره است. این دانشگاه که از قدمتی بیش از ۱۵۰ سال برخوردار می‌باشد، فعالیت خود را در ابتدا در قالب مدرسه هنر آغاز کرد. سپس این مدرسه هنر تبدیل به مرکز آموزش عالی وایمار شد و سرانجام در سال ۱۹۹۰ و در پی وحدت مجدد آلمان، دانشکده‌های این دانشگاه با تعریفی جدید به فعالیت خود ادامه دادند.

رشته‌های تحصیلی و دانشکده‌ها

از یک سو رشته‌های فنی و از سوی دیگر رشته‌های هنر، گروه‌های آموزشی این دانشگاه را تشکیل می‌دهند. دانشکده عمران در بخش رشته‌های فنی و مهندسی و دانشکده‌های معماری، طراحی و علوم ارتباطات، رشته‌های هنر دانشگاه وایمار را به علاقه‌مندان تحصیل در این دانشگاه ارائه می‌کنند.

امکان تحصیل در هر یک از این دانشکده‌ها و در رشته‌های متنوعی فراهم شده است. به طور نمونه در بخش علوم ارتباطات رشته‌هایی همچون مدیریت رسانه، رسانه‌های رایانه‌ای و ‌آشنایی با سیستم‌آن‌ها و طراحی رسانه‌ای را می‌توان نام برد.

در دانشکده عمران نیز تنوع رشته‌ها و گرایش‌های آن‌ها قابل ذکر است که از مواد تا محیط زیست را نیز شامل می‌شود. در مجموع ۱۰ رشته در این دانشکده ارائه می‌شود که در بین آن‌ها مهندسی محیط زیست، رشته آب و محیط زیست، مهندسی مواد و طبیعتا مهندسی عمران را می‌توان نام برد.

دانشکده معماری در مجموع ارائه کننده هشت رشته در مقاطع کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکترا است.

تحصیل رایگان در شهر ادیبان

شهریه در برخی از دانشگاه‌های آلمان هنوز تصویب نشده است و دانشگاه وایمار نیز از جمله همین دانشگاه‌های رایگان محسوب می‌شود. دانشجویان برای هر نیم سال تحصیلی (شش ماه) تنها مبلغی در حدود ۱۴۵ یورو، بابت هزینه خدمات دانشجویی پرداخت می‌کنند.

از جمله موارد استفاده از خدمات دانشجویی که با پرداخت این هزینه امکان‌پذیر می‌شود، استفاده رایگان از وسایل حمل و نقل عمومی در شهر محل سکونت و در مواردی در شهرهای مجاور می‌باشد.

هزینه پایین زندگی از یک‌سو و رایگان بودن تحصیل در دانشگاه وایمار از سوی دیگر، محیط و شرایط مناسبی را برای دانشجویان خارجی علاقه‌مند به تحصیل در آلمان فراهم کرده است. علاوه بر این وایمار شهر توریستی نیز هست. گوته و شیلر دو شاعر و نویسنده پرآوازه آلمانی در این شهر زندگی کرده‌اند و این خود زندگی دانشجویی در این شهر تاریخی را با توجه به ظرفیت‌های توریستی آن، جذاب‌تر کرده است.

نویسنده: کاوه بهرامی

تحریریه: شهرام احدی