آفریقا

در این قاره میزان محصولات غله‌ای کاهش می‌یابد. در بعضی از کشورها ممکن است خسارت به محصولات کشاورزی تا ۵۰ درصد در سال ۲۰۲۰و به حدود ۹۰ درصد در سال ۲۱۰۰ برسد. قابلیت تطبیق به دلیل کمبود منابع اقتصادی و تکنولوژیک کم است.

کمبود آب اغلب در شمال و جنوب این قاره به چشم می‌خورد. هم اکنون نیز یک چهارم مردم آفریقا آب آشامیدنی کافی در اختیار ندارند. کمبود آب ممکن است در سال ۲۰۲۰ بین ۷۵ تا ۲۵۰ میلیون نفر و تا سال ۲۰۵۰ بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ میلیون نفر را را گرفتار کند.

در نتیجه بیماری‌های مسری گسترش می‌یابند. شیوع مالاریا در جنوب و شرق آفریقا بیشتر می‌شود. گسترش کویرها به خصوص در جنوب، شمال و غرب این قاره روی خواهد داد. کویرها و مناطق نیمه‌کویری نیز تا سال ۲۰۸۰ حدود ۵ تا ۸ درصد افزایش می‌یابند.

گیاهان و انواع گوناگون حیوانی منقرض می‌شوند که این امر باعث آسیب دیدن صنعت گردشگری و همچنین منابع ژنتیک این منطقه خواهد شد. بین ۲۵ تا ۴۰ درصد پستانداران پارک ملی در جنوب صحرا در معرض خطر انقراض هستند.

سیلاب‌ها و رانش زمین در مناطق مسکونی نزدیک به کویر باعث کاهش تولید ناخالص ملی بین ۵ تا ۱۰ درصد می‌شود.

آسیا

سیلاب، قحطی و آتش‌سوزی در مناطق جنگلی و گردبادها در مناطق معتدل و استوایی افزایش می‌یابند.

تولید و حاصل‌خیزی کشاورزی در بسیاری از کشورهای گرم و خشک، معتدل‌ و استوایی آسیا تا سال ۲۰۲۰ بین ۵ / ۲ تا ۱۰ درصد و تا سال ۲۰۵۰ بین ۵ تا ۳۰ درصد کاهش می‌یابد. شمال این قاره با گسترش کشاورزی و افزایش حاصل‌خیزی و تولید روبرو خواهد بود.

دسترسی به منابع آبی در مناطق گرم و خشک و نیمه گرم و خشک کاهش و در شمال افزایش می‌یابد. کمبود آب ممکن است در سال ۲۰۵۰ تا یک میلیارد نفر را گرفتار کند.

وخیم شدن وضع سلامتی و بهداشت به واسطه‌ی بیمار‌ی‌های واگیردار و تنش‌های ناشی از حرارت خورشید و همچنین گسترش وبا نیز پیش‌بینی می‌شود.

سطح آب دریا افزایش می‌یابد و گردبادهای شدید می‌توانند میلیون‌ها نفر از مناطق ساحلی هموار را آواره می‌کنند و جنگل‌های مردابی و ساحل‌های مرجانی را تهدید می‌کنند. بارش‌های شدید خطر سیلاب‌ها را در مناطق معتدل و استوایی افزایش می‌دهند.

نیاز بیشتر به انرژی و گردشگری محدود، در خطر بودن تکثر انواع بهمثابه‌ی پیامد تغییرات نوع استفاده از زمین و فشار افزایش جمعیت از دیگر مشکلات این قاره هستند.

مرزهای جنوبی لایه‌های منجمد آسیا به طرف قطب حرکت خواهند کرد و رانش زمین و پیامدهای منفی‌ای برای زیرساخت‌های موجود و صنعت را در پی خواهند داشت.

استرالیا و نیوزلاند

تغییرات جو زمین و میزان دی اکسید کربن در وهله‌ی اول برای برخی از گیاهان خوراکی در مناطق معتدل مناسب است؛ اما در میان-مدت و با تحولات اقلیمی فزاینده تأثیری از سال ۲۰۳۰ عمدتاً در جنوب و شرق استرالیا و بخش‌هایی از زلاندنو منفی بر آن‌ها خواهد داشت.

خشکسالی درازمدت می‌شود و کمبود آب از سال ۲۰۳۰ در جنوب و شرق استرالیا و همچنین در شمال و شرق زلاندنو مشکلی اساسی است.

باران‌های شدید و گردبادهای استوایی افزایش خواهند یافت. زندگی، دارایی‌ها مردم و سیستم طبیعی منطقه به علت سیلاب‌ها، طوفان ها و بادهای شدید در برخی از مناطق آسیب خواهد دید. در استرالیا و شرق نیوزلاند باران کم‌تری خواهد بارید و در غرب آن نیز میزان بارش بیشتر خواهد بود.

برخی از انواع موجودات که قابلیت تطبیق با شرایط اقلیمی را ندارند، منقرض می‌شوند.

سواحل مرجانی، مناطق خشک و نیمه‌خشک در جنوب غربی و مناطق داخلی استرالیا و همچنین مناطق مرتفع استرالیا از جمله سیستم‌های طبیعی هستند که بیشتر در معرض خطر قرار دارند. در این منطقه نیز انواع مختلف موجودات از سال ۲۰۲۰ کاهش قابل توجهی خواهند یافت.

تالاب‌های موجود در مناطق ساحلی استرالیا و نیوزلند که دارای آب شیرین هستند، در معرض خطر قرار دارند و برخی از سیستم‌های طبیعت در نیوزلند در معرض گسترش سریع علف‌های هرز هستند.

اروپا

اختلاف میان شمال و جنوب اروپا که در معرض خطر خشکی قرار دارد، بیشتر خواهد شد. میزان دسترسی به آب، رطوبت زمین و حاصل‌خیزی آن در جنوب و شرق اروپا کاهش می‌یابد. در شمال این قاره جنگل‌ها کاهش و در جنوب آن افزایش می‌یابند. در قسمت شمالی تأثیرات مثبتی بر کشاورزی مشاهده خواهد شد.

ممکن است نیمی از یخچال‌های آلپ و مناطق گسترده‌ی یخی آن تا پایان قرن ۲۱از بین بروند.

در بخش‌های گسترده‌ای از اروپا سیلاب‌های بیشتری به چشم خواهد خورد. افزایش رانش زمین و از بین رفتن مناطق مرطوب سواحل اروپا نیز بارز خواهد بود. خطر سیلاب‌ها دو برابر می‌شود و میزان آن از ۱۹ درصد در حال حاضر، تا سال ۲۰۷۰ به حدود ۳۵ درصد می‌رسد. بین ۱۶ تا ۴۴ میلیون نفر نیز گرفتار پیامدهای آن خواهند بود.

پتانسیل توربین‌های آبی در دریای مدیترانه بین ۶ تا ۵۰ درصد در سال ۲۰۷۰ کاهش و آتش‌سوزی در جنگل‌ها افزایش خواهد یافت.

محیط زیست در شمال و مناطق مرتفع‌تر تغییر مکان می‌دهد. از دست رفتن زیستگاه‌های مهم طبیعی (مناطق مرطوب، توندرا و برخی زیستگاه‌های منفرد) برخی از انواع را تهدید می‌کند. سیستم‌های طبیعی در مدیترانه از بین می‌روند.
افزایش دما و موج گرما اهداف قدیمی گردشگران تابستانی را تغییر می‌دهند. شرایط نامطمئن بارش برف با پیامدهای اقتصادی گسترده‌ی خود به صنعت گردشگری در فصل زمستان آسیب خواهد رساند.

آمریکای لاتین

گردبادهای شدیدتر به خصوص در دریای کارا‌ئیب با رگبارهای شدید و سیلاب‌‌ها و طوفان‌های دریایی و خسارات ناشی از وزش باد، زندگی و دارایی‌های ساکنان منطقه و همچنین سیستم‌های طبیعی را تهدید می‌کنند.

آسیب‌دیدگی و کاهش حجم یخچال‌های طبیعی به خصوص در بولیوی،‌ پرو‌،‌ کلمبیا و اکوادور باعث کمبود آب می‌شوند.
افزایش بارش باران و سیلاب‌ها در جنوب شرقی برزیل، پاراگو‌ئه، اروگوئه و قسمت‌هایی از جلگه‌ی پامپا در آرژانتین و بخش‌هایی از بولیوی و افزایش رانش زمین و کیفیت نازل آب در برخی مناطق چشمگیر خواهد بود. در جنوب شیلی نیز بارش باران کاهش خواهد یافت.

باردهی گیاهان خوراکی مهم کاهش می‌یابد. در برخی مناطق کشاورزی محصولات غذایی در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

جنگل‌های بارانی در شرق آمازون و جنوب مکزیک جای خود را به دشت‌های کم‌‌درخت می ‌دهند. مناطق نیمه‌کویری شمال شرقی برزیل، و مرکز و شمال مکزیک تبدیل به کویر می‌شوند.

شیوع بیماری‌هایی مانند مالاریا، تب‌ دنگو (تب هفت روزه) و وبا در مناطق جنوبی و ارتفاعات بلندتر قابل توجه خواهد بود.

افزایش سطح آب دریا مناطق مسکونی ساحلی، بخش‌های تولیدی، زیرساخت‌ها و سیستم‌های طبیعی جنگل‌‌های مردابی را تهدید می‌کند. تنوع گونه‌های مختلف نیز تا حد قابل توجهی کاهش خواهد یافت.

آمریکای شمالی

در برخی مناطق آمریکای شمالی تولید مواد غذایی به دلیل خشکسالی‌ها در مراتع کانادا و دشت‌های گسترده‌ی ایالات متحده کاهش می‌یابد. تولید مواد خوراکی در راستای مناطق شمالیِ بخش‌های تولیدی امروزی در کانادا افزایش می‌یابد. جنگل‌های سوزنی-برگ نیز در آنجا افزایش می‌یابند.

خطر آتش‌سوزی در جنگل‌های کانادا نیز افزایش می‌یابند.

حرارت بیشتر، آب شدن پوشش‌های برفی و حجم بالای تبخیر باعث کمبود آب در برخی مناطق و کاهش سطح آب در دریاهای بزرگ و رودخانه‌ی سن لورنس می‌شوند.

سیستم‌های طبیعی منحصر به فرد جلگه‌های مناطق مرطوب، مناطق مرتفع تندرا و سیستم‌های طبیعی آب سرد در این منطقه در معرض تهدید هستند.

افزایش سطح آب دریا باعث رانش شدید مناطق ساحلی، سیلاب‌های ساحلی و از بین رفتن مناطق مرطوب ساحلی می‌شوند. خطر فزاینده‌ی طوفان‌های دریایی به خصوص در فلوریدا و بخش‌هایی از ساحل آتلانتیک در ایالات متحده نیز قابل توجه است.

بیماری‌هایی مانند مالاریا، تب دنگو و تب راجعه گسترش می‌یابند. بدتر شدن کیفیت جوی و افزایش بیماری‌ها و مرگ و میر در اثر تنش‌های ناشی از حرارت شدید نیز قابل پیش‌بینی هستند.


ف.س.