دهه ۶۰ میلادی اوج تحول در اخلاق جنسی بود. مجلات جوانان نظیر "براوو" اغلب در مورد مسائل جنسی می‌نوشتند و این موضوعات را با خوانندگانشان به بحث می‌گذاشتند. در میانه همین احوال در آلمان فیلمی به کارگردانی می اسپیلز (وسط) و با هنرنمایی اوشی گلاس (راست) و ورنر انکه به روی پرده رفت. این فیلم به اسم "بریم سر اصل مطلب، عزیزم" حاوی صحنه‌های اروتیک بود که به سرعت گیشه‌های فروش بلیت را به تسخیر خود درآورد.

اگر از دید مروجان اخلاق در آلمان غربی به اوایل دهه ۵۰ بنگریم، نظم امور همانگونه است که می‌باید؛ زنان سرآشپزانی هنرمند در آشپزخانه، معشوقه‌هایی وفادار در رختخواب و فرشتگانی با محبت برای فرزندان‌شان هستند. درمقابل مردان، نان‌آوران خانواده‌اند. طرح موضوعاتی نظیر سکس یا بوسیدن یکدیگر در خیابان در این دوران به شدت ممنوع هستند و قوانین زندگی شخصی توسط کلیسا و دولت به شهروندان دیکته می‌شوند.

فیلم "گناهکار" با هنرنمایی هلیده‌گراد کنف (تصویر) نخستین فیلم جنجالی به نمایش درآمده در آلمان غربی بود. بیشتر شهروندان معتقد بودند که داستان زندگی زنی روسپی و معشوق هنرمندش موضوعی نیست که در سینما به نمایش درآید. با اینکه صحنه‌های جنسی و برهنگی در فیلم با نظر مروجان اخلاق آلمان غربی کوتاه شده بودند، اما با این حال باز هم بحث‌های جنجالی متعددی را در مورد اخلاق در جامعه به راه انداختند.

ورود قرص‌های ضد بارداری از سوی شرکت "شرینگ" به بازار در سال ۱۹۶۱ جامعه آن زمان آلمان را به لرزه درآورد. مقامات کلیسا در مورد "فروپاشی اخلاق در بین جوانان" داد سخن سر دادند و رسانه‌ها به زنانی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند، لقب "معتادان به سکس" دادند. اما این داد و فریاد‌ها موجب نشد تا زنان از تجربه این فرم جدید از آزادی که قرص‌های ضدبارداری به ارمغان آورده بودند، دست بکشند.

جنبش دانشجویی اواخر دهه ۶۰ تنها مرزهای دنیای سیاست‌ در آلمان غربی را جابه‌جا نکرد، بلکه انقلابی را نیز به درون اتاق خواب‌ها کشاند. در آن زمان یک جمله نقل زبان جوانان بود: «هر کسی که دو بار با یکی بخوابد، دیگر پایبند شده است.» همان زمان بود که گروهی از روی اعتراض به تصویر سنتی خانواده، آپارتمانی گروهی را در برلین تشکیل دادند که در آن از مرزهای محافظه‌کارانه اجتماع و اخلاق خبری نبود.

تحولات سیاسی که جنبش دانشجویی در آلمان رقم زد‌، به تغییری تصویری منجر شد که تا آن زمان از خانواده وجود داشت. حال دیگر پدر و مادرهای جوان به جای "مامان و بابا" با اسم کوچکشان از سوی فرزند خطاب می‌شدند. در سال ۱۹۶۹ در مدارس آلمان غربی مبحث "سکس‌شناسی" به درس زیست‌شناسی اضافه شد. حال دیگر رابطه جنسی موضوعی بود که لزوم آموزش و گفت‌وگو در مورد آن به ویژه برای دانش‌آموزان را می‌طلبید.

فروشگاه‌های اروتیک "بئاته اوزه" فصل جدیدی را در زمینه سکس در آلمان رقم زد. ۹۸ درصد از بزرگسالان با این اسم آشنا بودند، هر چند آمار دقیقی از میزان مراجعه به این فروشگاه‌ها در دست نیست. بئاته اوزه در سال ۱۹۴۷ جزوه‌ای در مورد راه‌های پیشگیری از بارداری منتشر کرد و همین سنگ بنایی شد برای انتشار کاتالوگ‌های اروتیک و سپس ایجاد فروشگاه‌های اروتیک؛ یک امپراتوری که بئاته اوزه را میلیونر ساخت.

در آلمان شرقی رویکرد بازتری نسبت به مسئله سکس در مقایسه با آلمان غربی وجود داشت. در آنجا فرهنگ "برهنگی کامل در سواحل" جا افتاده بود و دست‌کم در نگاه اول، زنان در زندگی روزمره سوسیالیستی آزادی‌های بیشتری داشتند. آنها می‌توانستند شلوار به پا کنند و هم‌دوش مردان به کار بیرون از خانه اشتغال داشته باشند. کودکان نیز به مهدکودک‌ها سپرده می‌شدند. اما این تنها ظاهر قضیه بود.

رزا فن پرانهایم (راست) از نخستین کارگردانان آلمانی بود که مسئله همجنس‌گرایی را علنا در فیلم‌هایش به تصویر کشید. او با فیلمی که در سال ۱۹۷۱ ساخت، تا اندازه زیادی راه را برای جنبش همجنس‌گرایان در آلمان غربی باز کرد.

همجنس‌گرایی موضوعی بود که دنیای سیاست در آلمان قادر به هضم آن نبود. در سال ۱۹۶۹ ماده قانونی که "رابطه جنسی میان دو مرد" را مستوجب مجازات می‌دانست، تعدیل شد. تازه در سال ۱۹۹۴ بود که این ماده به طور کامل از قانون حذف شد.

کونچیتا وورست، برنده مسابقه یوروویژن در سال ۲۰۱۴، چهره‌هنری‌اش را برای همیشه در تاریخ ماندگار کرد. این خواننده تراجنسی در ظاهر و آرایشی زنانه اما با ریش، به روی صحنه آمد و پس از برد در این مسابقه نیز به عنوان مجری در تلویزیون ظاهر شد.

این نمایشگاه که در شهر بن برپاست، از سه زاویه به تغییر اخلاق جنسی در آلمان می‌پردازد: در آلمان شرقی، آلمان غربی و در آلمان یکپارچه. در حاشیه این نمایشگاه چهره‌های سرشناسی از جمله لیلی واندز، مجری تلویزیونی تراجنسی آلمان، از تجربیات خود با مخاطبان سخن گفته و می‌گویند.

"بئاته اوزه" (Beate Uhse) زنی که نخستین "سکس‌شاپ" جهان را تاسیس کرد، در زندگی شخصی قهرمان پرتاب نیزه و خلبان هواپیمای آکروباتیک بود، در جنگ اسیر شد، بر بیماری سرطان معده غلبه کرد و به دریافت مدال افتخار آلمان نائل شد. اوزه در ۲۵ اکتبر ۱۹۱۹ متولد شد و در ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۱ در سوئیس درگذشت.

بئاته اوزه سومین دختر از پدری کشاورز و مادری بود که جزو سه زن اولی است که در آلمان اجازه تحصیلات آکادمیک پزشکی یافتند. او با روشنگری‌های مادرش در دوران نوجوانی با موضوعات روابط جنسی و "بهداشت زناشویی" آشنا شد.

بئاته اوزه در سن پانزده سالگی قهرمان پرتاب نیزه در ایالت هسن شد و یک سال بعد برای فراگیری زبان انگلیسی به انگلیس فرستاده شد. او بعد از یک سال به خانه پدری بازگشت و در آنجا بنا به خواست خانواده به تحصیل در رشته "خانه‌داری" مشغول شد.

عشق به پرواز که از کودکی در وجود بئاته اوزه وجود داشت بالاخره در روز ۷ اگوست سال ۱۹۳۷ به واقعیت پیوست و او اولین پرواز زندگی‌اش را به همراه یک معلم انجام داد. سه هفته بعد اوزه به تنهایی پرواز کرد و در سن ۱۸ سالگی جزو اولین زنان خلبان آلمان شد.

بئاته اوزه یک سال بعد از اولین پرواز، مدرک خلبانی هواپیماهای آکروباتیک (نمایشی) را دریافت کرد. او در سال ۱۹۳۹ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم با معلم پرواز خود "هانس یورگن اوزه" ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک پسر بود. همسر بئاته اوزه در سال ۱۹۴۴ در یک سانحه هوایی کشته شد.

در سال‌های جنگ، بئاته اوزه‌ به خدمت نیروی هوایی ارتش آلمان نازی درآمد و به جابجایی هواپیماها و پروازهای عملیاتی و نظامی پرداخت. با شکست قوای نازی و نزدیک شدن ارتش سرخ به مرزهای شرقی آلمان، بئاته اوزه با یک هوایپما به همراه پسر و چهار نفر دیگر از مهلکه محاصره به غرب آلمان گریخت. او در آنجا به اسارت نیروهای متفقین درآمد و به‌عنوان اسیر جنگی به انگلیس منتقل شد.

بئاته اوزه پس از آزادی به آلمان برگشت و از آنجایی که آلمان پس از پیروزی متفقین به منطقه "پرواز ممنوع" تبدیل شده بود نتوانست شغل‌ خلبانی‌اش را ادامه دهد. او برای مدتی در بازار سیاه به خرید و فروش اجناس پرداخت.

بئاته اوزه در حین صحبت با زنان متوجه شد که آن‌ها هرچند تمایل به آمیزش جنسی دارند اما به دلیل ویرانی‌های جنگ، فقر و وضعیت نامناسب اقتصادی تمایلی به ازدواج و بچه‌دار شدن ندارند. در آن زمان آلمان به لحاظ اجتماعی فرهنگی بسیار محافظه‌کارانه داشت و ارتباط جنسی تنها از کانال تشکیل خانواده و بچه‌دار شدن مفهوم می‌یافت.

بئاته اوزه به واسطه آموزش‌های روشنگرانه مادرش و درک اوضاع، با کمی تحقیق در سال ۱۹۴۷جزوه‌ای در زمینه "راه‌های پیشگیری از بارداری ناخواسته" منتشر کرد. این جزوه به بهای ۵۰ فنیگ بیش از ۳۲ هزار نسخه به فروش رفت و سرمایه‌ای شد برای احداث فروشگاه "بهداشت زناشویی".

در سال ۱۹۴۹ بئاته اوزه با ارنست ویلهلم روترموند، یک تاجر آلمانی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج تولد پسر دوم اوزه بود. او در سال ۱۹۷۲ از روترموند که از ازدواج قبلی نیز یک پسر داشت جدا شد. (عکس بئاته اوره به همراه سه پسر‌ش در سوئیس)

تا سال ۱۹۵۱ که بئاته اوزه اولین فروشگاه "بهداشت زناشویی" را با ۴ کارمند احداث کرد به مشاوری در زمینه مسائل جنسی و اروتیک تبدیل شده بود. در این فروشگاه که اولین "سکس‌شاپ" جهان بود کاندوم، کتاب و دیگر ابزار اروتیک فروخته می‌شدند.

وکلای بئاته اوزه به او پیشنهاد کرده بودند تا گشایش فروشگاه را در ایام عید کریسمس که خیابان‌ها خلوت هستند انجام دهد. این پیشنهاد به‌خاطر کاهش خطر حمله سازمان‌های محافظه‌کار به این فروشگاه صورت گرفته بود.

سازمان‌ها و محافل محافظه‌کار در آلمان سکس‌شاپ‌ بئاته اوزه را مخالف شئونات اخلاقی جامعه می‌دانستند و خواستار تعقیب قانونی او بودند. تا سال ۱۹۹۲ بیش از ۲ هزار شکایت علیه بئاته اوزه به مراجع قانونی ارائه شده بود.

دو سال بعد از تاسیس سکس‌شاپ تعداد کارمندان آن به ۱۴ نفر افزایش یافت و تا اوائل دهه ۱۹۶۰ تعداد مشتریان به بیش از ۵ میلیون نفر رسید. بسیاری از مشتریان با استفاده از کاتالوگ و از طریق پست لوازم اروتیک سفارش می‌دادند.

درحالی که فروشگاه‌های زنجیره‌‌ای بئاته اوزه در سراسر آلمان و اروپا گسترش می‌یافتند، کلوپ تنیس شهر فلنزبورگ، محل سکونت او، از پذیرفتن عضویت اوزه "به دلیل برخی ملاحظات" سرباز زد. اوزه اما برای خود زمین تنیس اختصاصی ساخت. (عکس: بئاته اوزه اولین خریدار هواپیمای خصوصی چسنر)

بئاته اوزه در سال ۱۹۸۳ بر بیماری سرطان معده غلبه کرد و در سن ۷۵ سالگی مدرک غواصی خود را دریافت کرد. شرکت عظیم بئاته اوزه در سال ۱۹۹۰ وارد بازار سهام شد و همزمان یک کانال تلویزیونی اروتیک نیز با همین نام آغاز به کار کرد.

اوزه در سال ۱۹۸۹ به دریافت مدال افتخار آلمان مفتخر شد و موزه‌ای نیز با نام او در برلین احداث شده است. (عکس: اوزه و هایدی سیمونیس، نخست وزیر سوسیال دمکرات ایالت شلسویگ هولشتاین)

بئاته اوزه در سال ۲۰۰۱ براثر نارسایی ریوی درگذشت. در مورد نقش او در "رهانیدن سکس از ملاحظات یک جامعه محافظه‌کار"، "تابوزدایی"، "انقلاب جنسی" و بسیاری از موارد دیگر که به روابط جنسی و به خصوص به نقش زنان ربط دارد، هنوز هم بحث‌های زیادی درجریان است.