تظاهرات در پاکستان در پی بازداشت عمران‌خان به خشونت کشیده شد
۱۴۰۲ اردیبهشت ۲۰, چهارشنبه
دستگیری عمران خان، اعتراض گسترده حامیان او را در شهرهای مختلف از جمله اسلام‌آباد، لاهور، کراچی و پیشاور به دنبال داشت. این تظاهرات در برخی از شهرها با مداخله پلیس و پرتاب گاز اشک‌آور به خشونت کشیده شد.
تظاهرات در پاکستان پس از بازداشت عمران خان، پیشاور، ۱۰ مه ۲۰۲۳عکس: Abdul Majeed/AFP/Getty Images
تبلیغات
وضعیت سیاسی در پاکستان در پی بازداشت عمران‌خان، نخست‌وزیر پیشین این کشور رو به وخامت گذاشته است. فرماندار ایالت پنجاب روز چهارشنبه ۱۰ مه اعلام کرد که با به‌کارگیری ارتش در این مناقشه موافقت کرده است.
پیش از این هواداران عمران‌خان خواستار برگزاری تظاهرات در اسلام‌آباد، پایتخت این کشور شده بودند و از مردم خواسته بودند، این کشور ۲۲۰ میلیون‌نفری را با برگزاری اعتصابات و اعتراضات، فلج کرده و از کار بیاندازند.
دولت اعلام کرده که تنها در روز سه‌شنبه، طرفداران حزب عمران‌خان یعنی حزب "تحریک انصاف پاکستان"، ۱۴ ساختمان دولتی را به آتش کشیدند. به دنبال آن ۹۴۵ تن از هواداران عمران‌خان بازداشت شدند.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده تکمیلی، در جریان این ناآرامی‌ها حدود ۱۳۰ نیروی پلیس مجروح شده‌اند. این گزارش‌ها همچنین می‌افزایند که در خلال درگیری میان هواداران عمران‌خان و پلیس در سه‌شنبه شب، در چند شهر مختلف دست‌کم دو نفر جان خود را از دست دادند.
همچنین روز چهارشنبه سرویس‌های خدمات تلفن همراه در پاکستان برای دومین روز پیاپی با اخلال و محدودیت گسترده‌ای روبرو بودند.
ویدئویی که روز سه‌شنبه در رسانه‌های مختلف منتشر شد، عمران‌خان را در محاصره ده‌ها نظامی نشان می‌داد که او را به داخل یک خودروی زرهی در داخل ساختمان دادگاه عالی اسلام آباد هل می‌دادند.
منابع محلی اعلام کرده‌اند که بازداشت عمران‌خان به منظور رسیدگی به اتهامات او از جمله اتهام فساد صورت گرفته است. در صورت محکومیت او در دادگاه، عمران‌خان اجازه شرکت در انتخابات ماه نوامبر را پیدا نخواهد کرد. عمران‌خان که پیش از ورود به سیاست، قهرمان و ستاره ورزش کریکت بوده این اتهامات را رد می‌کند.
عمران‌خان از فروردین سال گذشته یعنی زمانی که پارلمان پاکستان با رای اکثریت نمایندگان، او را از سمت نخست‌وزیری برکنار کرد، ده‌ها پرونده قضایی باز داشته است.
بازداشت او تنها دو روز پس از آن صورت گرفت که ارتش این کشور نسبت به آن‌چه که "ادعاهای بی‌اساس" نخست‌وزیر سابق می‌خواند به او هشدار داد.
عمران‌خان در یکی از تجمعات شهر لاهور ادعا کرده بود که سرلشکر فیصل نصیر رئیس سازمان اطلاعات پاکستان در سوءقصد به او در اوایل ماه نوامبر سال پیش دست داشته است. او در این سوءقصد از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود.
ارتش پاکستان در واکنش به این ادعا در بیانیه‌ای آن را "ساختگی، مخرب و غیرقابل قبول" دانست. همچنین شهباز شریف، نخست‌وزیر ۷۰ ساله پاکستان که عمران خان پیش از این، او را به دست داشتن در طرح ترور خود متهم کرده بود، اعلام کرد که ادعاهای عمران‌خان هیچ سند و مدرکی ندارد.
عمران‌خان که در سال ۲۰۱۸ با وعده مبارزه با فساد به قدرت رسیده بود، در دوران نخست‌وزیری خود روابط تیره‌ای با ارتش پیدا کرد. نظامیان در پاکستان به صورت تاریخی نقش و سهم مهمی در قدرت داشته‌اند. تقریبا نیمی از تاریخ ۷۵ ساله این کشور زیر سایه حکومت نظامیان بوده است و این کشور در پی کودتای ژنرال‌ها بارها شاهد سقوط دولت‌ها بوده است.
از زمین ورزش به صحنه سیاست؛ ورزشکارانی که سیاستمدار شدند
عمران خان ستاره سابق کریکت پاکستان امیدوار است که به نخست‌وزیری این کشور برسد. این ورزشکار پیشین و سیاستمدار فعلی نخستین کسی نیست که از میدان ورزش به میدان سیاست پا گذاشته است.
عکس: Reuters/C. Firouz
عمران خان، قهرمان کریکت و نامزد حزب اپوزیسیون "جنبشی برای عدالت" مدعی پیروزی در انتخابات پاکستان شده است. او که اینک ۶۵ سال دارد در فاصله سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۲ کاپیتانی تیم کریکت پاکستان را بر عهده داشت و همراه با این تیم در سال ۱۹۹۲ قهرمان مسابقات جهانی کریکت شد.
عکس: picture-alliance/AP Photo/K.M. Chaudary
رسول خادم نخستین ورزشکار حرفه‌ای ایرانی بود که وارد شورای شهر تهران شد. او در دومین دوره شورای شهر تهران رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و در سومین دوره، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه بود. خادم که از پر افتخارترین کشتی‌گیران ایران و جهان به شمار می‌رود در دور چهارم انتخابات شوراها از نامزدی انصراف داد و به صحنه ورزش بازگشت.
عکس: Mehr
هادی ساعی قهرمانی تکواندوی جهان و کسب دو مدال طلا و یک مدال برنز در بازی‌های المپیک را در کارنامه خود دارد. او نیز همانند رسول خادم در دوره سوم و دوره چهارم عضو شورای شهر تهران بوده و در دوره چهارم به عضویت هیئت رییسه این شورا در آمد. ساعی ۴۲ سال دارد و تا کنون در یک سریال تلویزیونی و یک فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرده است.
عکس: picture-alliance/dpa/M. Reynolds
ژرژ وه‌آ اهل لیبریا و بازیکن سابق فوتبال است که در سال ۲۰۱۷ پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری کشورش شد. وه‌آ در دهه ۱۹۹۰ جزو یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان به شمار می‌رفت و در سال ۱۹۹۵ به عنوان مرد سال فوتبال جهان انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۴ پا به عرصه سیاست گذاشت و یک سال بعد نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد که ناکام ماند. اما در نهایت در سال ۲۰۱۷ رأی‌دهندگان لیبریایی او را به عنوان رییس‌جمهور برگزیدند.
عکس: Getty Images/AFP/I. Sanogo
در سال ۲۰۱۲ ویتالی کلیچکو، مشت‌زن اهل اوکراین، پس از ۴۵ پیروزی در ۴۷ مسابقه، به طور رسمی از ورزش حرفه‌ای بوکس خداحافظی کرد و قدم در مسیر سیاست گذاشت. او در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ در انتخابات شهرداری کیف شکست خورد اما در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ پیروز شد. ویتالی کلیچکو در جریان اعتراضات سیاسی اوکراین در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ یکی از چهره‌های کلیدی بود.
عکس: picture alliance/dpa/B. von Jutrczenka
برخی از ستاره‌ها پس از پایان فعالیت حرفه‌ای به عنوان وزیر ورزش در کشورشان ادامه کار دادند. پله، بهترین فوتبالیست قرن یکی از همین افراد بوده است. او در سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در زادگاهش برزیل به عنوان وزیر ورزش خدمت کرد. البته دوران وزارت او چندان بی‌حاشیه نبود و فعالیت‌هایش در راستای بازاریابی شفاف‌تر حقوق تجاری فوتبال بحث‌برانگیز شدند، زیرا پله خود صاحب یک آژانس بازاریابی ورزشی بود.
عکس: picture-alliance/dpa
آرنولد شوراتزنگر در نوجوانی در فوتبال، شنا و بوکس حرفه‌ای بود، اما در نهایت در رشته بدنسازی به شهرت رسید. او پس از چندی از ورزش وارد دنیای سینما شد و به عنوان ستاره، به ویژه در مجموعه "ترمیناتور" خوش درخشید. آرنولد پس از سینما وارد عرصه سیاست شد و از ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ به عنوان فرماندار کالیفرنیا مشغول به کار بود. او پس از پایان دوره فرمانداری بار دیگر به دنیای سینما بازگشت.
عکس: picture-alliance/dpa
مانی پاکیائو اولین و تنها بوکسور حرفه‌ای است که در ۸ وزن مختلف به قهرمانی جهان رسید و نام خود را در تاریخ ماندگار کرد. او که اهل فیلیپین است در کشورش به عنوان یک قهرمان ملی شناخته می‌شود و از جمله هواداران سیاست‌های مناقشه‌برانگیز رودریگو دوترته، رییس‌جمهور فیلیپین به شمار می‌رود. پاکیائو چندین دوره به عنوان نماینده در مجلس فعالیت داشته است.
عکس: Getty Images/M.Dejeto
کن درایدن، اهل کانادا و دروازه‌بان سابق هاکی است که اوج دوران شهرت و افتخارآفرینی‌اش به دهه ۱۹۷۰ باز می‌گردد. او در سال ۲۰۰۴ وارد سیاست شد. ابتدا به عنوان نماینده پارلمان و سپس به عنوان وزیر توسعه اجتماعی خدمت کرد. درایدن همچنین برای رهبری حزب لیبرال کانادا نیز خیز برداشت اما در این زمینه نتوانست به موفقیت برسد.
عکس: Getty Images/R.Wolowicz
روماریو تا قبل از ظهور ستاره‌ای به نام نیمار، مشهورترین بازیکن برزیلی با پیراهن شماره یازده بود. در سال ۱۹۹۴ او بهترین بازیکن جام جهانی فوتبال شد. روماریو پس از وداع با ورزش حرفه‌ای به سیاست روی آورد و اینک عضو حزب سوسیالیست و مجلس سنای برزیل است.
عکس: Getty Images/E.Sa
بیل بردلی: قهرمان المپیک و دو بار قهرمان لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا و یکی از اسطور‌ه‌های ورزش بسکتبال در این کشور. بردلی پس از پایان دوران حرفه‌ای از سال ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۷ به عنوان سناتور نیوجرسی فعالیت داشت. در سال ۲۰۰۰ در رقابت‌های مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری از ال گور شکست خورد. بردلی در حال حاضر شریک یک بانک در نیویورک است.
عکس: Getty Images/P.Newcomb
سباستین کو، ستاره سابق دوهای نیمه استقامت و برنده دو مدال طلای المپیک، در سال ۱۹۹۲ به عنوان نماینده حزب محافظه‌کار وارد مجلس عوام بریتانیا شد. او ریاست کمیته سازمان‌دهی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن را بر عهده داشت. در سال ۲۰۱۵ کو به ریاست اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی رسید.
عکس: Getty Images/S. Powell
در تاریخ آمریکا جرالد فورد تنها رییس‌جمهوری است که نه به عنوان نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری و نه نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از سوی کالج انتخاباتی برگزیده شده است. او پس از کناره‌گیری ریچارد نیکسون به عنوان سی‌وهشتمین رییس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. فورد پیش از ورود به سیاست، در فاصله سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ به عنوان یک بازیکن فوتبال موفق در دانشگاه میشیگان خوش درخشیده بود.
